Harten & Ego's #2: Gekneusde harten & Verknoeide ego's

10. Burn, baby, burn

★
10. Burn, baby, burn

'Serieus, Soof? Waarom vraag je advies aan mij?' vroeg ik, terwijl ik achterover op het bed leunde.

Mijn vriendin zwaaide zo driftig met een jurkje dat het leek of ze met de vlag tijdens een Grand prix zwaaide. 'Jij kiest alle verkeerde combinaties uit, dus op die manier weet ik wat ik niet moet kiezen.'

Ik floot tussen mijn tanden en rolde met mijn ogen. 'Zo, en bedankt. Ik vind jou ook lief, hoor. Zonder mij had Cameron je sowieso nooit zien staan.'

Die laatste was misschien een beetje laag, maar ik was ook uitstekend in gemeen doen. Sofie was dan wel een kattekop, maar dat gold net zo goed voor mij.

'Miauw,' voegde Aubrey vanaf het bureau toe. 'Wat vindt jij, Em?' Die vraag richtte ze tot het computerscherm waar het hoofd van Emma zichtbaar was. Emma had het huis niet uitgemogen van haar ouders en dus hadden we er een videoconversatie van gemaakt.

Sofie snoof. 'Zonder jou had Cameron me ook heus wel zien staan, want er zijn weinig meisjes zo knap als ik.'

Ik rolde met mijn ogen en greep de deodorantbus van het nachtkastje om er mee te spuiten. 'Zo, nu ruikt het in elk geval niet meer naar de eigendunk van Sofie, want dat ruikt toch wel heel erg naar.'

'Jongens, maak eens geen ruzie. Dat vindt niemand leuk.' Emma's stem klonk amper boven het geluid van de muziek uit. Niet dat ik het muziek vond, maar ik hield dan ook niet van dance-muziek.

'Au, zet eens wat anders op dan deze herrie.' Ik hees mezelf overeind en met een soepele sprong liet ik me van het bed glijden en beende naar de iMac op Sofie's bureau. Aubrey probeerde om me weg te duwen. Ik wist best dat zij altijd onze dj wilde spelen en meestal vond ik dat prima.

Emma bewaarde de vrede, Sofie voerde het hoogste woord, Aubrey was onze dj en ik was een beetje van alles. En ik was degene die kaartjes voor concerten regelde, ook heel belangrijk.

Ik wist nog net Green Day aan te zetten met American Idiot voor ze me opnieuw weg duwde en dit keer wel slaagde.

'Wat vinden jullie hiervan?' doorbrak Sofie onze woordeloze discussie. Ze hield een roze blouse met ruches omhoog en een kort, strak zwart rokje.

'Alsof je gaat solliciteren.' Ik hield mijn telefoon omhoog. 'Zal ik vragen wat Ash ervan vindt?'

'Die heeft net zo'n slechte smaak als jij, want zijn vriendinnetje draagt regenlaarzen onder korte broeken.'

Aubrey giechelde, Emma slaakte een zucht en Sofie keek me aan met een opgetrokken mondhoek en een hand op haar heup. Ze had de uitdagende blik van iemand die wilde dat de ander hapte.

'Graag of niet,' mompelde ik, terwijl ik de telefoon terug in mijn zak stopte. 'Dan doe je dat toch aan. Wat kan mij het ook schelen. Ik heb toch geen goede smaak blijkbaar.'

Sofie: zmeteen 20:00

Sofie: komt hi hierheen 20:00

Aubrey: Spannend! 20:02

Emma: O, wat leuk! Dat blousje staat je zo leuk en vooral die ruches. We willen natuurlijk wel details aan het einde. 20:15

Sofie: mr dan zoenen wordt het niet. De rode vlag hangt buiten. Gaan nr de bios. 20:17

Road: O, vandaar dat ongelofelijk rothumeur van je 20:20

Aubrey: Miauw. Heb jij er soms ook last van, Ro? 20:25

Road: Ik voel me kiplekker. Maar als Sofie kattig gaat doen, dan vind ik dat ik dat terug mag doen 20:25

Road: Sofie is niet de enige die dat mag, ik mag ook mijn mening hebben 20:26

Sofie: Cammie is geslaagd voor de zoentest 02:30

Road: Serieus? Cammie? 09:30

Aubrey: Oehhhhhhh. Dus de verhalen dat hij wonderen kan verrichten met die mond en tong van hem, zijn waar? 09:30

Sofie: die zijn zkr waar, hihi. 09:30

Sofie: kben nog nooit zo lekker gezoend 09:30

Emma: Oh, spannend! Komt er een volgende date? 10:00

Sofie: ja, we gaan vrijdag naar een feestje 10:01

Sofie: mr ik weet niet of dat een date is 10:01

Sofie: jullie mogen ok komn. En de jongens 10:02

Mijn telefoon piepte en gedachteloos greep ik ernaar, terwijl ik mijn ogen gesloten hield alsof ik op die manier meer van de zon kon genieten dan ik anders zou doen. Dat was volkomen onzin natuurlijk. Toen opende ik ze en zag ik wat er op mijn beeldscherm stond. Ik slikte, terwijl de radars in mijn hoofd op volle toeren gingen werken. Kon ik er onderuit of was dat onbeleefd?

Ja, dat zou onbeleefd zijn, maar of het nu een goed idee was om wel te gaan? Waarschijnlijk niet.

Road: Ik ga niet eens zo lang met jou en ik was al compleet de verjaardag van je broer vergeten. Die mijn ex is. 12:00

Ash: O, shit ... 12:00

Road: Dat bedoel ik 12:10

Road: Jouw broer, mijn ex. En ik ben er vrij zeker van dat hij woest op me is, maar ik weet niet of ik kan maken om niet te gaan. 12:10

Ash: Jij wel, ik niet. Mijn ouders zouden raar kijken als ik niet ga. 12:15

Road: Weten ze niet alles dan? Van ons wel, toch? Of laat je moeder altijd meisjes bij haar achttienjarige zoon slapen? ;-) 12:17

Ash: Ze weten er niet het fijne van. Dat heb ik nooit verteld en Nolan ook niet. Omdat het ze niet aan gaat. Ze hebben ons zoveel te verteld. 12:25

Ash: Dus waarom zouden wij dat dan wel doen? 12:26

Ash: Dat zou niet eerlijk voelen. 12:27

Ash: En jij bent het enige meisje dat blijft slapen. ;-) Ik hoop dat ik de enige jongen ben. 12:27

Road: ;-) 12:28

Ash: Slaap je stiekem met Cameron? Met Seb? Met je nieuwe buurjongen, die Nick? :o 12:28

Road: Voor jou een vraag, voor mij een weet :P 12:29

Ash: Dat wordt je de komende weken elke nacht in de gaten houden dus. :O 12:29

Road: Zeggen ze niet altijd: 'eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger?' 12:30

Ash: Je kwam gewoon op tijd bij je positieven door er met mij vandoor te gaan, dus niet per se. 12:30

Ash: Wist je dat Sofie en Cameron een date gehad hebben trouwens? 12:45

Road: Helaas wel 12:50

Ik beet op mijn lip en kneep wat harder in het cadeautje dat ik in mijn handen had. Toen staarde ik naar mijn schoenen. Mijn vinger zweefde boven de bel en ik probeerde om nu iets te bedenken om er onderuit te komen.

Maar er was niets dat ik kon bedenken. Dat had ik de hele week al niet geweten. Allerlei dingen waren door me heen geschoten, zoals heel laf een cadeau online bestellen en het bij hem af laten leveren. Maar dat kon ik niet maken. Niet bij Nolan, mijn ex en de broer van mijn vriendje. Een jongen die ik nog wel vaker zou zien.

Niet voor het eerst wilde ik de ik in het verleden een klap geven. Waarom had ik niet gewoon beter nagedacht voor ik had besloten dat dit een goed idee was?

Toen drukte ik op de bel. 

A/N: Niet mijn beste hoofdstuk ooit, maar ik schreef weer wat aan dit verhaal. Jeej. En ik vond het gelukkig ook leuk om te schrijven. Ik hoop dat de zin in dit verhaal nu weer een beetje terug begint te komen.