Harten & Ego's #2: Gekneusde harten & Verknoeide ego's

2. Road is niet zo'n goede oppas

★

2. Road is niet zo'n goede oppas

Sprakeloos keek ik Sofie aan wiens ogen nogal schitterden en ik vroeg me af wat ik hiermee moest doen. Ik had er geen zin in, maar ik wilde ook niemand voor het hoofd stoten. Mijn beste vriendin bewoog bijna onzichtbaar haar hoofd in een 'nee'. Het was duidelijk wat Sofie wilde, maar haar mond zei wat anders. Of was het misschien haar slechte gemiddelde van afgelopen jaar?

'Natuurlijk, meneer Willems. Ik ben Sofie en dit is Road.'

Mag ik Sofie nu slaan?

Ze liep op het blonde duo af en stak haar hand eerst naar Gemma uit, terwijl Nikolai mijn hand beetpakte en een brede grijns liet zien. Inclusief hagelwitte tanden die wel gebleekt moesten zijn. Niemand had tanden in zo'n kleur. Behalve misschien als je vader tandarts was. Als zijn vader tandarts was, dan moest ik nu hard rennen. Tandartsen en ik, we waren niet elkaars vrienden.

'Nikolai Laarhoven.' Zijn handdruk was slap en ik greep zo stevig mogelijk zijn hand beet. Hij moest niet denken dat hij me een slap handje kon geven, omdat ik toevallig een meisje was.

'Road,' besloot ik. Mijn achternaam noemen was niet nodig, het zou alleen maar aandacht trekken. Al zou het ongetwijfeld niet lang duren voor hij wist wie ik echt was, van wie de paarse auto op de parkeerplaats was.

Hij liet zijn ogen over me heenglijden en op sommige plekken bleven ze lang hangen.

'Je heet echt Road?' vroeg hij tenslotte, terwijl hij me recht aankeek. Meteen viel me op dat zijn linkeroog deels lichtgroen en deels donkerblauw was. Heterochromia, schoot er door mijn hoofd. Iets dat een aantal bekende mensen ook hadden, zoals Mila Kunis.

'Als in: weg in het Engels?'

'Nee, ik heet eigenlijk Kees, maar dit vind ik leuker.' Ik moest moeite doen om niet met mijn ogen te rollen en hij grijnsde breed. 'Kees is zo ouderwets en mannelijk bovendien.'

'In Flodder zit anders een niet zo mannelijke Kees.'

Dit keer kon ik mijn ergernis niet onderdrukken en ik zuchtte nogal hard. Zo hard dat hij breed grijnsde en naar me toeboog. Zacht zei hij: 'Maar ik zal niemand vertellen dat je Kees heet.'

Hij deed of hij zijn lippen dichtritste en het sleuteltje weggooide en knipoogde naar me. Ik was blij dat Gemma dat moment uitkoos om me een hand te geven. Haar handdruk was een stuk steviger dan die van haar broer en haar glimlach was vriendelijker, minder berekenend.

'Let maar niet op mijn broer, hij maakt gewoon graag indruk op meisjes.' Ze glimlachte.

'Sofie.' Meneer Willems kwam tussenbeide. 'Als jij naast Gemma gaat zitten, dan kan Road naast Nikolai. Ze hebben hun boeken nog niet,' verduidelijkte hij zijn voorstel.

'We kunnen wel een boek lenen,' stelde ik voor. Op de een of andere manier werd ik ongemakkelijk van Nikolai en hoe hij naar me keek. Hoe dat was, kon ik niet precies verklaren. Maar het voelde in elk geval absoluut niet prettig.

De leraar schudde zijn hoofd. 'Het is handiger om naast Nikolai te gaan zitten, Road.' Hij keek me aan en ik wist dat het een bevel was, geen vraag. Met een harde klap gooide ik mijn tas op het tafeltje achter Sofie en Nikolai schoof naast me op de stoel.

'Wil je niet met me werken?' fluisterde hij, terwijl hij zich naar me toeboog en een lok haar om zijn vinger wond. Nijdig rukte ik de lok los.

'O, jawel. Echt dolgraag. En for your information: ik heb een vriendje.'

Halverwege de les voelde ik mijn telefoon trillen in mijn zak en ik viste hem eruit om hem op mijn schoot te leggen. De tweeling had zich voorgesteld. Gemma op een rustige toon, Nikolai druk, maar het was duidelijk dat het de tweeling niet aan zelfvertrouwen ontbrak. Dat, en het feit dat mijn vrouwelijke klasgenoten het uiterlijk van Nikolai duidelijk konden waarderen. De halve les werden er stiekem blikken mijn kant op geworpen.