The City Of Dalton: The Vampire's Lair

Chapter 14: Alicia Clarisse Vernon

Chapter 14: Alicia Clarisse Vernon

Sandy's POV

"STAY AWAY FROM HIM OR I'LL KILL YOU."

Nagmulat ako ng aking mga mata. At sa ginawa kong yun ay bigla nalang kumirot ang aking ulo. Pumikit ulit ako at sinapo ito. Damn! What happened? And whose that voice? Where that voice came from? At ano ang ibig sabihin nun? Ako ba ang sinasabihan na papatayin kapag hindi ako lumayo? At sino naman ang lalayuan ko?

Argh! This gives me tons of questions.

I open my eyes again. And this time, I was greeted with white ceiling and a familliar smell. Am in the clinic again?
Bet I am. Ano pa bang lugar ang may puting kisame at may pamilyar na amoy na galing sa mga gamot? I tried to moved my head and I did. Unang nakita ko ang itim na buhok na naka-ponytail. Nakadukdok ang ulo nito sa aking tabi na halatang natutulog. Inilibot ko ang aking paningin and I saw nothing. Except this girl beside me. Nasaan na ba ang iba? Where's Ken? Did he knew what happened to me?

I moved my hand. And the girl beside me flinch causing her to wake up. At ganun nalang ang pagtataka na rumehistro sa mukha ko nang makilala kung sino ito.

Pupungas-pungas pa itong tumingin sa akin. "You're awake." She said with a small smile.

"Irene? What are you doing here?" tanong ko. Yes, it was Irene. The girl in the library na well, kaibigan ko na rin. Sinubukan kong bumangon pero pinigilan niya ako.

"Don't move." Pigil niya sa halip na sagutin ako. I removed her hand.

"I'm fine. What are you doing here, anyway?" nagawa kong makabangon and I sat comfortably with a pillow above my lap.

"Binabantayan ka. Hindi ba obvious?" nakangiti niyang sagot.

"I know. What I mean is why are you doing this? And where's my brother? Alam ba niya na nandito ako?" sunod-sunod kong tanong. Nagtataka pa rin ako kung bakit siya ang nagbabantay sa akin imbes na si Ken.

"He's outside. May binili lang. Sina Via naman ay pinatawag at hindi ko alam kung bakit and since walang nagbabantay sa 'yo ay nag-prisinta na ako. Wag kang mag-alala nagpaalam ako kay Mrs. Albos tungkol dito." Tuloy-tuloy niyang sabi.

I silently sighed. I looked at the wall clock. It's four o'clock in the afternoon. Ilang oras ba akong natulog? I still feel sleepy and tired. Pakiramdam ko ang bigat-bigat nang ulo ko maging ang katawan ko. Binalingan ko ang babaeng nasa tabi ko na nakatunghay sa akin. Alam rin kaya niya? Ako na ang sumagot sa sarili kong tanong. Of course, she knew. Hindi niya ibibigay sa akin ang libro kung wala siyang alam tungkol sa lugar na 'to. Then, which part of the pyramid she belong? Pureblood? Half-Breed? Or Commoners like me? 

"What are you thinking?" tanong niya, still looking at me.

Nag-iwas ako ng tingin. "Nothing."

I heared her sigh. "You should take a rest, Sandy. Kabilin-bilinan ng kapatid mo na hindi ka pa daw pwedeng umalis sa higaan hangga't hindi pa siya dumating. And Dr. Cairo was still observing you. Inaalam pa niya kung ano talaga ang nangyari sa'yo bago ka nahimatay sa gitna ng hallway." Mahabang litanya niya.

Pagkasabi niya yun ay unang pumasok sa isip ko ang mukha ng babae na nakabangga sa akin. Who is she? Ngayon ko lang nakita ang mukha niya. At ang nakapagtataka sa akin ay may kung anong meron sa boses niya. The moment she bumped to my shoulder, a searing pain envelope my chest. An unfamilliar pain. Alam kong siya ang may kagagawan nun. How did she do that? Tila nako-kontrol niya ang emosyon ko. Even her voice, sa tuwing nagsasalita siya tila hinihila nito ako sa kung saan at bigla nalang ang pag-ikot ng aking paningin. I still don't know how to explain what really happened that time. Dahil kapag sinabi kong siya ang may kagagawan nun na hindi ko naman alam kung ano ang ginawa niya sa akin kung bakit ako nakaramdam ng ganun, they would probably think that I'm delusional. Na baka wala ako sa tamang pag-iisip sa mga oras na yun and worst, they would think that I am making up stories na hindi naman totoo.