Το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μου.®

Κεφαλαιο 32 (το τελευταιο με αποφθεγματα)

Ο χειτοτερος τροπος που βρήκε ο ανθρωπος για να προκαλεί πόνο στον εαυτό του, ο χειροτερος είναι η αγάπη. Λένε πως πρέπει να ερωτευτείς για να συνηδητοποιησεις τον λόγο που ήρθες σ'αυτό τον κόσμο. Πως όταν ερωτεύεσαι παρασύρεσαι, μεταμορφώνεσαι, αποπροσανατολίζεσαι, καθηλώνεσαι. Πως ο έρωτας είναι συνώνυμο της έλξης, του πάθους, της ανάγκης για αγάπη ή άκουσμα και της αυτοκαταστροφής. Λένε πως δε γνωρίζεις τι σημαίνει ζωή αν δεν βιώσεις πρώτα τον έρωτα. Και καταλαβαίνεις πως ερωτεύεσαι και ποσό πολύ θες κάποιον κοντά σου όταν συγχωρείς τα λάθη του και τον δέχεσαι με αυτά. Και τι μένει μετά από όλα αυτά που θα περάσετε; Μετά από όλες τις στεναχώριες, απογοητεύσεις και το πόνο που κάποτε είχες νοιώσει; Μόνο τα καλά θα μείνουν τελικά. Οι αγκαλιές, ιδιαίτερα οι αγκαλιές θα μείνουν πίσω καλοσχηματισμένες για ώρες πολλές. Ακόμα και όταν τα χέρια θα έχουν φύγει. Ακόμα και όταν οι άνθρωποι θα έχουν φύγει. Οι αναμνήσεις θα είναι πάντα εκεί. Κρυμμένες καλά σε ένα μέρος του μυαλού μας. Και θα μετά θα ξεσπάσουμε, θα θυμωσουμε για αυτά που θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλά δεν κάναμε, ή θα θυμωσουμε με ανθρώπους ακόμα και χωρις λόγο. Γιατί οπως έχει πει και ο Αριστοτελης, ο καθένας μας μπορεί να θυμώσει -αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό και την σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με τον σωτο τρόπο- αυτό είναι το δύσκολο. Η ζωή είναι μια ιστορία και εσυ επιλεγεις την πλοκή της. Και όσο για την ιστορία που θα ζήσει ο καθένας υπάρχουν πολλές εκδοχές. Η καλύτερη ομως θα είναι αυτή που θα σε κάνει να κλαις. Συναντάμε κόσμο όπως πορευόμαστε. Ανταλλάσσουμε βλέμματα, χαμόγελα ευγενικά, δυο υποχρεωτικές κουβέντες, για να προσπεράσουμε και να τα πετάξουμε αυτά αμέσως στον κάδο της λησμονιάς. Υπάρχουν μάτια όμως που από το πουθενά εμφανίζονται μια στιγμή μπρος μας, βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν: "Εδώ θα μείνεις" ή "Σε περίμενα". Συνήθως τέτοιες ακριβές διασταυρώσεις δεν περιέχουν διλήμματα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ούτε ενοχές περιέχουν. Προσπαθούν να αισθανθούν ενοχές, γιατί έτσι πρέπει, έτσι είναι το σωστό, το λογικό, όμως στην ουσία, όχι. Και είμαι σίγουρη πως η ευτυχία είναι εκεί, πάντα αναμένουσα και διακριτική, όπως διακριτικά συμπεριφέρονται όλα τα σημαντικά· τα σημαντικά και ουσιώδη που δεν θέλουν να φωνάζουν και απροκάλυπτα να σου αποκαλύπτονται. Αντιθέτως, όπως η ποίηση και ο θείος κόσμος, δεν κρύβεται, δεν φανερώνεται, αλλά μας στέλνει με τρόπο λεπταίσθητο τα σημάδια της. Έτσι είναι η ζωή. Κομμάτια... φως και σκοτάδι. Παρελθόν και μέλλον. Μαύρο και λευκό. Κυνήγα την. Και το θέμα δεν είναι να κρατάς μόνο τα καλά χαρτιά στη ζωή αλλά να ξέρεις να παίζεις καλά και ένα άσχημο φύλλο.