Το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μου.®

Κεφάλαιο 10 (μεριά Βιολέτας)

Νομίζω ότι τον έχω ξεπεράσει, όχι τελείως αλλά το παλεύω ακόμα. Ο Αλέξανδρος με έχει βοηθήσει πολύ στο να τον ξεπεράσω. Είναι τόσο καλός μαζί μου και δεν με έχει αφήσει ούτε μια στιγμή από τότε που γνωριστήκαμε. Νομίζω τον έχω ερωτευτεί. Λέω νομίζω γιατί δεν ξέρω πως θα αντιδράσω όταν δω ξανά τον Αχιλλέα. Θέλω να περάσει λίγος καιρός ακόμα, για να μπορέσω να βρω την δύναμη να τον αντικρίσω. Ξέρω, δράμα το έχω κάνει αλλά με έχει απογοητεύσει τόσο πολύ. Και ναι έχω πληγωθεί τόσο πολύ από την συμπεριφορά του. Δηλαδή εγώ μόνο για ένα βράδυ ήμουν αυτή που αγαπούσε; Δηλαδή θα με βάζει στην ζωή του μόνο όποτε θέλει αυτός και όποτε θέλει θα μου συμπεριφέρεται λες και δεν υπάρχω; Δεν μου αρέσει να είμαι δεδομένη. Σε κανένα δεν του αξίζει να είναι δεδομενος. Αλλά πάντα νοιωθω ότι αυτή τη θέση έχω σε ολες τις συναναστροφες μου. Ακόμα και τα δεδομένα όμως βαριούνται κάποτε και φεύγουν. Η Δανάη μου λέει συνεχώς να προχωρήσω με τον Αλέξανδρο και να ξεχάσω τον Αχιλλέα. Δεν λέω, ο Αλέξανδρος είναι ο καλύτερος άνθρωπος που έχω συναντήσει. Ευγενικός, ευπροσηγορος, αστείος και με κάνει να νοιωθω όμορφα όταν είμαι μαζί του.

«Πραγματικά δεν ξέρω τι περιμένεις για να κανείς το βήμα και μα προχωρησεις με τον Αλέξανδρο.» λέει η Δανάη ενώ βάζει τα ποπ κορν από τη σακούλα μέσα σε ένα μεγάλο μπολ. Είμαστε έτοιμες να δούμε ταινία. Το έχουμε καθιερώσει πλέον, κάθε Τρίτη βλέπουμε ταινία.
«Δανάη δεν ξέρεις ποσό δύσκολο μου είναι. Από την μια με τον Αχιλλέα έχω περάσει τόσα πολλά, είμαστε από μικροί μαζί και έχουμε προχωρήσει, αλλά ποτέ δεν έδειξε ότι ενδριαφερεται πραγματικά για εμένα. Από την άλλη με τον Αλέξανδρο γνωριζόμαστε πολύ λίγο χρονικό διάστημα αλλά είναι λες και τον ξέρω από χρόνια. Είναι πολύ υποστηρικτικός και δείχνει ότι νοιάζεται για εμένα.» λέω και φωτίζεται η οθόνη του κινητού μου είναι ο Αλέξανδρος, μου έστειλε μήνυμα «να και τώρα μου λέει ότι στεναχωρήθηκε που δεν με είδε σήμερα και με κάλεσε να βγούμε το Σάββατο σε κλαμπ οι δυο μας.» λέω και η Δανάη απαντάει:
«Μην το σκέφτεσαι καν και δέξου, έτσι και αλλιώς δεν νομίζω να έχεις κάτι καλύτερο.»
Έχει δίκιο. Χαμογελάω και απαντάω στον Αλέξανδρο. Δεν είχα πολύ όρεξη για βραδινή έξοδο αλλά δέχτηκα.
«Ααα δεν σου είπα!» λέει η Δανάη και κάθεται δίπλα μου.
«Τι έγινε;» την ρωτάω γεμάτη περιέργεια.
«Είχα κάνει αίτηση για δουλειά σε εκείνο το ξενοδοχείο που είναι δίπλα στη δουλειά σου...» λέει και την διακόπτω
«Και...; Σε δέχτηκαν;»
«Ναι από αύριο το πρωί ξεκινάω. Βέβαια τα ωράρια θα είναι λίγο βάρβαρα αλλά από το τίποτα το προτιμώ και αυτό.»
«Σωστή σε βρίσκω. Ας το γιορτάσουμε λοιπόν!» λέω, παίρνω στην χούφτα μου ποπ κορν και βάζω την ταινία να ξεκινήσει.