Κατά τις 11:50 βρίσκομαι έξω από την πόρτα του σπιτιού της. Χτυπάω την πόρτα και μετά από λίγα δευτερόλεπτα ανοίγει. Ποσό γλυκιά είναι. Δεν φοράει μακιγιάζ και τα ματάκια της φαίνονται ταλαιπωρημένα. Ποσό μ'αρεσει.
«Καλημέρα μικρή!» λέω και της δίνω μια αγκαλιά. Το είχα ανάγκη.
«Καλημέρα μεγάλε!» λεει και μου χαμογελάει. «Ελα πέρνα μέσα.» προσθέτει και μπαίνω μέσα.
Με κατευθύνει προς την κουζίνα. Κάθομαι στο τραπέζι που υπάρχει δίπλα από το παράθυρο όσο αυτή βάζει καφέ και κουλουράκια. Ύστερα έρχεται να καθίσει δίπλα μου στο τραπέζι.
«Λοιπόν κάτι ήθελες να μου πεις» λέω και πίνω μια γουλιά από τον καφέ μου. Τους καλύτερους καφέδες κάνει και ας είναι από μηχανή.
«Λοιπόν δεν είναι εύκολο να το πω αλλά...» λέει και όλα τα κακά περνάνε απο το μυαλό μου. Την διακόπτω απότομα και ρωτάω με αγωνία:
«Έχει γίνει κάτι;»
«Όχι, όχι μη πάει το μυαλό σου στο κακό» λέει και ανακουφίζομαι δεν ήθελα να βασανιστεί άλλο έχει περάσει αρκετά «είναι κάτι που έγινε μεταξύ μας.» προσθέτει. Την είχα πιέσει αρκετά εκείνη την ημέρα. Ξέρω τι είχε περάσει με τον Αχιλλέα και έπρεπε να το είχα σκεφτεί ότι δεν ήθελε να προχωρήσει σε σχέση.
«Κοίταξε δεν θέλω να σε πιέζω εγώ θα περιμένω όσο χρειαστεί.» λέω.
«Αυτο ακριβώς, δεν χρειάζεται να περιμένεις άλλο.» απαντάει.
«Τι εννοείς;» ρωτάω γεμάτος απορία.
«Εννοώ ότι δέχομαι την πρόταση από την σκοποβολή Αλέξανδρε μου.» απαντάει και το χαμόγελο δεν αργεί να εμφανιστεί στα χείλη μου. Αν και ξέρω ότι δεν έχει ξεχάσει ούτε στιγμή τον Αχιλλέα. Θα προσπαθήσω να την κάνω να ξεχάσει. Όσο μπορώ.
Την αγκαλιάζω σφιχτά. Μετά από λίγο ρωτάω:
«Γιατί έφυγες τόσο απότομα εχθές; Τι έγινε;»
«Θα σου πω αλλά μη θυμώσεις.» λέει.
«Πες μου δεν θυμώνω εγώ.» απαντάω.
«Ήταν ο Αχιλλέας εκεί. Είναι Λονδίνο εδώ και κάμποσες ημέρες και θέλει να μου μιλήσει. Αυτό ήθελα να κάνω και εχθές. Να το τελειώσω μια ώρα νωρίτερα. Μετά όμως τον είδα σε ένα μπαρ με μια άλλη και πήγα σπίτι επειδή νευρίασα. Δεν θέλω να είμαι δεδομένη Αλέξανδρε.» λέει και κατάλαβα αμέσως ότι δέχτηκε την πρόταση μου μόνο και μόνο από εγωισμό. Δεν πειράζει. Εγώ θα το προσπαθήσω μέχρι εκεί που μπορέσουμε και ίσως την κάνω να τον ξεπεράσει επιτέλους.
YOU ARE READING
Το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μου.®
言情Ξαπλώνω στο κρεβάτι με την προϋπόθεση ότι θα κοιμηθώ. Ο ύπνος όμως δεν θα με πάρει σύντομα. Κάθε βράδυ τα ίδια. Σκέφτομαι τι έχει γίνει και πονάω. Μου λείπει πιο πολύ από οτιδήποτε. Τον χρειάζομαι τώρα όσο κανέναν άλλο. Ειδικά μετά από αυτά που εχου...
