Το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μου.®

Κεφαλαιο 28 (μερια Αχιλλεα)

Ήμουν στην προπόνηση. Αυτό το καιρό προπονούμαστε περισσότερο γιατί ετοιμαζόμαστε για αγώνα. Θέλω ομως να ειμαι και στο σπίτι γιατί η Βιολέτα μου είναι άρρωστη εδώ και τρεις ημέρες. Έχει αναγούλες και κόπωση, δεν θέλω μα την αφήνω μόνη. Είμαι στο αμάξι και πηγαίνω σπίτι. Είμαι τελείως εξαντλημένος. Θέλω να μπω στο μπάνιο και μετά να κάτσω με το κορίτσι μου αγκαλιά μπροστά ατην τηλεόραση. Το κορίτσι μου. Ποσό ωραία ακούγεται. Είμαστε μαζί 10 χρόνια. Πωπω ποιος το περίμενε να κρατήσει τόσο πολύ;! Παρκάρω το αμάξι και κατευθύνομαι προς την πόρτα. Ακούω συζητήσεις από μέσα αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι λένε. Λογικά θα είναι με την Θαλεια. Ανοίγω και βλέπω οντως στο σαλόνι την Θαλεια και την Βιολέτα. Όπως το φαντάστηκα.
«Γεια σας κούκλες τι λέει;» λέω και αφήνω τα κλειδιά πάνω στον πάγκο της κουζίνας
«Μια χαρά Αχιλλέα. Εγώ πρέπει μα πηγαίνω Βιολέτα μου θα τα πούμε.» λέει η Θαλεια και κάνει κάτι νοήματα στη Βιολέτα. Κλασική Θαλεια με τα χαζά της. Αφού φεύγει η Θαλεια μπαίνω στο μπάνιο για να χαλαρώσω λίγο.
Μόλις βγαίνω από το μπάνιο πάω βάζω ένα σορτσάκι για πιτζάμα και κατευθύνομαι προς το σαλόνι. Η Βιολέτα κάθεται ήδη εκεί και έχει ένα μαξιλάρι στα πόδια της. Το βλέμμα της είναι ανησυχητικά σοβαρό.
«Θέλω να σου μιλήσω.» λέει. Το κατάλαβα ότι κάτι έχει.
«Τι έγινε καρδούλα μου πονάς θες να πάμε στο νοσοκομειο να δούμε τι έχεις;» λέω φανερά ανήσυχος.
«Όχι, όχι είναι φυσιολογικό αυτό που περνάω.» απαντάει.
«Τι φυσιολογικό ρε Βιολέτα. Όλο το βράδυ δεν κοιμάσαι επειδή αναγουλιαζεις. Δεν μπορείς να κανείς πολλά γιατί κουράζεσαι εύκολα. Θες μα μου πεις ότι αυτό είναι φυσιολογικό; Σήκω θα πάμε στο νοσοκομείο δεν σηκώνω κουβέντα.» λέω και σηκώνομαι από τον καναπέ.
«Αχιλλεα κάθισε κάτω να σου εξηγήσω σε παρακαλώ.» λέει και το βλέμμα της παραμένει σοβαρό. Κάθομαι δίπλα της.
«Πες μου.» λέω και βγάζει κάτω από το μαξιλάρι δυο πακέτα. Τεστ εγκυμοσύνης; Τα ανοίγω με μανία διαβάζω το πακέτο. Μια γραμμή ναι, δυο γραμμές όχι. Κοιτάω και τα δυο τεστ. Έχουν και τα δυο μια γραμμή. Δακρύζω χωριά να το καταλάβω. Την παίρνω στην αγκαλιά μου και την γεμίζω με φιλία.
«Δεν μπορείς να φανταστείς ποσό χαρούμενο με κανείς αυτή τη στιγμή.»
Την αγαπαω απλά. Δεν χωράει τίποτα άλλο να σκεφτώ.