Κεφάλαιο 8 (μεριά Αχιλλέα)

224 20 1
                                    

Είμαι στο αμάξι και οδηγάω. Σκέφτομαι ότι κανονικά θα έπρεπε να ήταν ήδη εδώ. Συνήθως τέτοιο καιρό έρχεται για να κάνει τις διακοπές της στην Ελλάδα. Μάλλον θα έρθει αργότερα δεν ξέρω, δεν μιλάμε. Σήμερα έχουμε κανονίσει με την Θαλεια και τον Κυριακο να βρεθούμε. Θα τους ρωτήσω μήπως ξέρουν αυτοί πότε έρχεται. Κατευθύνομαι προς την καφετέρια στην οποία έχουμε κανονίσει να συναντηθούμε. Κάποτε βγαίναμε με εκείνη σε αυτή τη καφετέρια. Ολα την θυμίζουν πλέον. Αργώ να βρω πάρκινγκ αλλά τελικά τα καταφέρνω. Καθώς προχωράω προς το μέρος που βρίσκεται η καφετέρια τους βλέπω ήδη να κάθονται σε ένα τραπέζι.
«Συγγνώμη παιδιά αν άργησα, δεν έβρισκα πάρκινγκ.» λέω ενώ κάθομαι δίπλα στον Κυριακο.
«Δεν πειράζει φίλε και εμείς μόλις ήρθαμε.» απαντάει ο Κυριάκος.
«Παραγγείλαμε κιόλας.» προσθέτει η Θαλεια.
«Αα ωραία...» λέω «για πείτε τα νέα σας.» προσθέτω μετά από λίγα δευτερόλεπτα.
«Αχιλλέα ξερεις πως εμείς δεν έχουμε νέα εσυ πες μας τα δικά σου.» λέει η Θαλεια και ένας αναστεναγμός βγαίνει από το στόμα μου.
«Έχει δίκιο η Θαλεια φαίνεται από μακριά ότι κάτι σε βασανίζει.» προσθέτει ο Κυριάκος.
«Δεν ξέρω ρε παιδιά, δεν θα έπρεπε να είναι ήδη εδώ; Ξέρετε εσείς τίποτα παραπάνω από εμένα; Πότε ακριβώς θα έρθει; Εσυ Θαλεια που μιλάς μαζί της ξέρεις τίποτα;» λέω με παράπονο.
Η Θαλεια ρίχνει μια μάτια στον Κυριακο. Η ματιά της ήταν απογοητευμένη και παράλληλα μπερδεμένη.
«Δεν του είπες;» προσθέτει.
«Να μου πει τι Θαλεια; Μιλήστε επιτέλους!» λέω πλέον αγανακτισμένος και ο τόνος της φωνής μου είναι πλέον πιο έντονος από το κανονικό.
«Δεν θα έρθει Αχιλλέα.. έχουν συμβεί πολλά και δεν μπορεί να έρθει..»
Αφού μου εξήγησαν ακριβώς τι συμβαίνει, από τη μία νοιωθω αρκετά θυμωμένος που δεν μου είχαν πει τίποτα όλο αυτό τον καιρό ενώ γνώριζαν και από την άλλη λυπημένος που δεν θα μπορούσε να έρθει και δεν θα είχα έτσι την ευκαιρία να την δω. Ετσι μονο μια είναι η λύση πλέον, μία και ξεκάθαρη στο μυαλό μου. Μοιάζει με μονόδρομος. Το μόνο που πρέπει να σκεφτώ είναι που υπάρχει ένα τουριστικό γραφείο στην περιοχή για να κλείσω εισιτήριο. Σε λίγες μέρες θα πετάω για Λονδίνο. Δεν με νοιάζει αν χάσω τις προπονήσεις και τον αγώνα. Θέλω να την δω.

Το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μου.®Where stories live. Discover now