The Moon Wolf

Replaced

P.O.V Jolee

Vrezend voor de reactie van Gale loop ik samen met Ethan door het packhuis. 'dus.... Jij kent Noïs?' vraagt Hij opeens. Ik wist dat deze vraag zou komen. 'Klopt.' antwoord ik kort. 'waarvan?' vraagt hij nogmaals. Kan hij please stoppen met vragen? 'We zaten in de zelfde pack vroeger.' antwoord ik weer. 'zijn jullie vriendinnen?' BANG precies waar t pijn doet. 'Ja dat waren we.'

'Waren?'

FLASHBACK -de nacht voordat Noïs uit de pack vertrok-

ik klop op Noïs deur. 'Binnen!' roept ze. Ik loop naar binnen. 'Oh hey Jolee wat is er?' vraagt ze alsof t niks is. 'komop Noïs je weet waar ik over wil praten.' haar blik veranderd snel van blij naar neutraal. ' Ik weet dat we de laatste tijd bijna niet praten... er is gewoon zoveel gaande..' Ik onderbreek haar. 'te veel om nog iets tegen me te zeggen? En het is niet alleen de laatste tijd. sinds jij de moon wolf bent al. Voel je je soms te goed voor me? Voor je vrienden?' ze schrikt van mijn woorden. 'nee! tuurlijk niet! Alleen ik had geen..' weer onderbreek ik haar 'Geen tijd? kom op er zijn echt wel tijden geweest dat je wel tijd had, dat het rustig was. En anders hoe vaak heb je mijn hulp gevraagd voor iets? Als je zoveel problemen had waarom vroeg je dan niet om hulp?' Bij mijn laatste woorden veranderd haar blik van schuldig naar woedend. 'Hulp vragen?! Denk je dat het zo makkelijk is om hulp te vragen?! WETEND dat als je om hulp vraagt dat je de ander in gevaar brengt? WETEND dat als je om hulp vraagt dat je vrienden kunnen sterven? WETEND dat als je om hulp vraagt het lijkt alsof je te zwak bent om het zelf te doen? NO SHIT dat ik niet om hulp vraag! Weet je wel niet met wat voor vijanden ik te maken heb? Omdat ik deze gaven heb? IK kan ze nog niet eens aan wat doet je denken dat jullie dat wel kunnen?! Wat als ze jullie aan stukken scheuren?! HET boeit me niet als IK dood ga! Alleen ik zou het mezelf NOOIT vergeven als dat bij jullie gebeurd.' Als ze klaar is met praten staan de tranen in haar ogen. Ik ben best geschrokken van haar woorden. 'Je bedenkt alleen maar smoesjes, je denkt echt wel dat je alles alleen kan omdat je zo speciaal bent. Je bent nog egoïstischer dan ik dacht.' spuug ik terwijl ik me omdraai om weg te lopen. 'Jolee! niet doen! dat is niet waar! Ik wouw je geen pijn doen!' Ik lach 'Dat heb je al lang gedaan. t is klaar' zeg ik nog over mijn schouder en dan loop ik de deur uit. Als ik de deur uit ben begin ik te huilen.

Wat Is er gebeurd met onze vriendschap?

EINDE FLASHBACK

ik denk ook aan de knuffel die ik haar gaf net voor ze weg ging... hoe fake maar toch echt hij was..

'Ja waren we hadden het allebei gewoon druk met onze eigen dingen.' antwoord ik terwijl ik op de deur van het kantoor klop. 'Binnen' roept Gale van binnen.

P.O.V Noïs

Ik word langzaam wakker. Mijn hoofd tolt enorm en ik voel me vreselijk. Mijn been brand net als mijn polsen. Wat is er gebeurd? Ik open mijn ogen en ik lig op een bed, een ziekenhuis bed. Oja! ik weet het weer! Ik en Ethan hebben net tegen drie wolven gevochten! Eentje beet in mijn been! maar ik herinner me niet meer dat ze in mijn polsen beten? T zal wel. Er komt iemand aanlopen. Ik wil opstaan maar ik zit met mijn armen vast aan het bed. De jongen die aan komt lopen heeft een blauw oog. Dan moet dat die wolf zijn die ik heb geslagen. 'Hoi. Ik ben Noah wat herinner je je nog?' vraagt hij. 'Ik vocht net met drie wolven samen met Ethan. Was jij die wolf die ik heb geslagen? Wat is er gebeurd toen ik knock out ging? waar is Ethan?' vraag ik. De jongen glimlacht nadat hij even had nagedacht. 'goed om te weten.' zegt Noah en dan loopt hij weg. ik merk nu dat ik in een vierkante en kleine kamer zit. Het bed staat tegen de muur en mijn handen zijn vastgeketend met ijzeren kettingen aan de muur. voor de rest is de kamer leeg. Ik trek haar aan de draden maar ze zijn te sterk. Nu heb ik het gevoel dat het totaal niet goed gaat... Ik ben iets aan het vergeten ik weet het gewoon... Ze zouden me nooit zo zwaar beveiligt opsluiten als ze niet weten wie ik ben. Maar wat weten ze over mij? Wat is er echt net gebeurd? opeens valt me iets op. de tattoo! hij licht op? Hoe kan dat? Ik kijk goed naar de tattoo en raak hem met mijn vinger aan. Een felle lichtflits komt van de tattoo. Het licht is zo fel dat alles wit word. Na een tijdje is alles nogsteeds wit, ik kijk naar beneden en zie mijn handen gewoon. Ik sta in een witte kamer! ookal zie ik de muren niet? Het lijkt op een oneindige witte kamer. Ik draai me om een zie een korte muur met een symbool erop. Het is hetzelfde als mijn tattoo! Ik leg mijn hand op het midden van de tattoo en weer word ik overdonderd door een felle licht flits. Als het licht wg vaagt is de muur veranderd in een spiegel. Ik ben opeens weer mijn witte wolf met witte vleugels en zilveren ogen. Blij bewonder ik mezelf tot ik de zwarte vlekken op mijn staart zie verschijnen. Als een virus kruipen ze verder. PAK JE KRACHTEN TERUG ZET HET RECHT. er hoort maar een moon wolf en een dark wolf. PAK JE KRACHTEN TERUG ZET HET RECHT. Wat bedoel je? Er hoort maar een moon wolf? Maar Jille dan? Eens in de duizend jaar worden twee moon wolves geboren. sommigen zeggen eens in de honderd maar dat is niet waar. Eens in de duizend jaar gebeurt deze fout. Het beschadigde kind moet zijn krachten afstaan aan het normale kind om de moon wolf en de dark wolf te redden. Gebeurt dit niet zullen ze uitsterven. dus al die tijd moest het andersom? Ik moest Jille's krachten stelen in plaats van Jille de mijne? Maar dat is gemeen! Dan is hij geen wolf meer. Nee daar zal ik voor zorgen, ik zorg dat hij een normale wolf word. Hij hoeft niet de prijs te betalen van mijn fout. wacht... Jouw fout? Wie ben jij? Ik was niet sterk genoeg om hem te beschermen het spijt me. wacht eens.. Red? -( In het hoofdstuk The Tale word verteld wie Red is)- Ja Dat ben ik Maar je verging! hoe is het mogelijk? Dit is mijn wereld. Ik heb je hierheen kunnen halen met al mijn krachten. alsjeblieft zet het recht voordat al de herinnering aan mij en de rest vergaat. Oke. Maar hoe kom ik hier weg? hoe kan ik dat doen? Ik geef je de kracht van een normale wolf. Je zal een gewone grijze wolf zijn zonder speciale krachten maar dat moet genoeg zijn om je hier weg te krijgen. Oke bedankt!

Ik open mijn ogen met een schok en ben weer terug in de kamer vastgeketend aan de muur. Ik trek hard aan de kettingen en deze keer breken ze inderdaad. Ik loop naar de deur en pak de klink vast. Ik laat hem gelijk weer los door de brandende pijn. Wolfsbane! shit! Ik trap hard tegen de deur aan maar hij gaat niet open. '0239 is wakker en losgebroken ga over op #453 laat het gas los.' hoor ik iemand aan de andere kant van de deur zeggen. Gas? van waar wouden ze dat gas los laten dan? opeens valt het kwartje.... als ik een luchtschacht zie op het plafond. shiiiiit man. inderdaad er komt een wit gas uit. Ik houd mijn adem in en begin hard tegen de deur te trappen en bij de laatste trap barst de deur open. door de schrik adem ik een hap gas in. Kut ik heb niet lang meer. Ik verander in mijn wolf en ren langs de bewakers op. Ik ren zo hard mogelijk richting de uitgang. Alles word waziger met de seconde maar ik moet volhouden. Ik ren de poort uit en ik weet gewoon dat ze achter me rennen. Ik ren en ren en ren. Als ik achterom kijk zie ik net hoe de wolven die achter me aanzitten aangevallen worden door een witte wolf met een zwarte vlek op zijn staart. Zou dat? nee. Ik kijk weer vooruit en ren verder. Ik zie een dorpje in de verte YES. 'Help! Hierzo Help!' roep ik naar de mensen die in het dorpje lopen. wacht ik riep zojuist terwijl ik een wolf was... wut? Een iemand kijkt om en ziet me het is een meisje van 8 tenminste ze lijkt niet ouder . 'help alsjeblieft! ze zitten achter me aan!' het gas begint zijn werking te doen aangezien mijn beeld waziger
word. shit Ik val op mijn knieën en kijk omhoog naar het meisje en dan word alles zwart.

P.O.V Gale

Jolee en een of andere jongen komen mijn kamer binnen. 'Jolee wie is dit. beter heb je een goede reden hiervoor.' Zeg ik grommig. 'Zeker Alpha, dit is Ethan en..' ik onderbreek haar 'zijn naam boeit me niet vertel nou maar wat je wouw zeggen.' terwijl ik dat zeg lijkt Ethan een beetje angstig. ' Noïs ze heeft uw hulp nodig.' Zegt Ethan opeens. Ik begin te grommen 'Heb ik gezegd dat je mocht praten? En ik heb geen idee waar je het over hebt. Hoe kan jij dat weten?' Hij deinst achteruit maar zijn ogen spugen vuur alsof hij een tweestrijd heeft met zichzelf. 'Alpha Ik ken haar ze is mijn vriendin we zijn samen op reis hierheen gegaan tot die andere pack ons gevangen hielden ik wist te ontsnappen.' vertelt hij. Ik twijfel zal ik hem geloven of niet?