The Moon Wolf

Trough The Woods

Foto: tattoo

P.O.V Gale
Zuchtend loop ik heen en weer door er packhuis. Woedend. Woedend is hoe ik me nu voel. Tegenover iedereen. Ze hebben me teleurgesteld. Ze hebben Noïs zomaar laten gaan. Wie weet in wat voor situatie ze nu zit?! Wat als ze is ontvoerd? Vermoord? Gemarteld?! Ik zweer als haar iets overkomt zullen er doden vallen. Heel veel. Niemand pakt mijn mate van me af, niemand.

P.O.V Ethan
Samen met het flesje en mijn spullen loop ik door het bos. Ik moet nog een flink eind voordat ik bij Blue Crystal pack kom. Ik moet door het territorium van twee Packs heen. En wolven zijn niet zo blij met anderen die door hun territorium lopen. Wolven zijn meestal met meerderen op patrouille dus we zouden echt screwed zijn als we gezien worden. Ik zeg we. Ik loop hier eigenlijk in mijn eentje, met een meisje in een flesje en een spirit die me negeert. Hmhm mompelt Revenge. Dat bedoel ik dus. Ugh great gewoon great dit is geweldig.

P.O.V Noïs
Ik schrik wakker en zit gelijk overeind. Wat de Hell gebeurde er? Ik voel een stekende pijn op mijn handpalm. Ik kijk en zie een soort tattoo staan?
Pak je krachten terug. Keer de vloek om. Pak je krachten terug. Keer de vloek om. Pak je krachten terug. Keer de vloek om.
.
.
.
Opeens schrik ik alweer wakker. Wat de Hell? Was dat een droom? Ik kijk op mijn handpalm maar de tattoo is er nogsteeds. Het is dus wel echt gebeurd...
Maar wat bedoelde de stem met keer de vloek om? Bedoelde het de Akumas ? Maar dat kan toch niet zonder vuursteen? Huh?

Ik kijk om me heen. het lijkt alsof ik in een enorme koepel sta. Het ziet er raar uit. Ik loop naar de rand en als ik dichtbij genoeg kom kan ik door de glazen muur heen kijken. Ik beweeg! Het ding waar ik in zit beweegt. Het lijkt alsof we door een reuze bos lopen! Maar hoezo zijn alle bomen zo hoog en breed?  Ik kijk aan de andere kant door het flesje. Twee reuze benen! Ik kijk omhoog en zie het reuze gezicht van Ethan. Wat de hell? Waarom is hij zo groot? Waarom is het bos zo groot? Of ben ik klein? Als dat zo is... wat is er dan in gods naam gebeurt?

P.O.V Ethan

Ik vraag me af hoe het met haar is.. Wie weet wat ze nu meemaakt in dat andere rijk? Als ze daar al is. Weet ik veel ik ben toch ook nieuw voor dit alles. Vroeger was alles zo simpel. Geen Spirits, Geen vampiers, Geen wolven en al helemaal geen weerwolven. Er zijn zoveel mensen die leven zonder dit te weten. Maar nee of course moest ik midden in alles zitten. Een spirit die mij heeft uitgekozen, Een vampier die mijn ouders heeft vermoord en een weerwolf meisje die huilend tegen een boom aan zat omdat ze haar krachten had verloren en nu loop ik hier voor haar mijn leven op het spel gezet lopend door het bos, door territoria van weerwolven en natuurlijk het enige ding waarmee je weerwolven echt pissig maakt is op hun territorium lopen en wat ben ik nu aan het doen? Great dit allemaal is zo fijn! ugh het voelt alsof ik ben geslagen met sarcasme! 

boos mompelend loop ik door tot me iets opvalt. schaduwen. Snelle schaduwen die van boom naar boom springen. We ehhh Ik? word gevolgd.. Shit shit shit en we zitten midden in een territorium please laat me hier makkelijk vanaf komen! Ethan calm down ik ben er toch en we hebben werp mesjes bij ons dus dat zit wel goed! zegt revenge. Oh ja zeer geruststellend als ze op me afkomen met hun klauwen ben jij ook echt snel genoeg om over te nemen de mesjes te pakken te mikken EN te gooien. Thanks voor het vertrouwen zegt Revenge. Ugh ik was sarcastisch idioot grom ik. Van mij ook Idioot kaatst Revenge terug. Had ik moeten weten natuurlijk..

'STA ONMIDDELLIJK STIL EN VERROER JE NIET!' Hoor ik iemand achter me schreeuwen. Ik draai me rustig om en zie een jongetje van ongeveer 12 ofzo staan. Ik grinnik en blijf staan. 'Ik sta al stil' zeg ik rustig, een beetje plagend. 'Ik ben de Alpha van de white rose pack! Wees bang voor mij!' Zegt hij dreigend maar het klinkt best grappig. Nooit dat dit de Alpha is. 'Oh nee grote Alpha doe me niks' Zeg ik zogenaamd smekend. 'Ik schenk u genade!' zegt hij tevreden. 'Max! Max waar ben je?' hoor ik een mannelijke stem roepen. 'Ik ben hier!!!' roept de jongen terug. Voor ik het weet rent een man het bos in en gaat voor hem staan. 'Ben je gewond? Wat dacht je wel niet? zomaar het bos in gaan?  Wat als...' Dan ziet de man mij. Hij draait zich om veranderd gelijk in een wolf en gromt naar me. Wat doe jij op mijn terrein? Heb je hem iets aangedaan? Antwoord of ik scheur je in stukken! Linkt hij naar me. 'Het spijt me ik ben op doorreis! Wees gerust ik ben maar een mens. En ik heb de jongen niks gedaan.' antwoord ik snel. 'Dat klopt pap! Ik heb hem al helemaal ondervraagt en ik heb hem mijn genade gegeven toen hij erom smeekte!' Zegt het jongetje met stralende ogen tegen zijn vader die weer terug veranderd. 'Is dat zo huh? Dan schenk ik hem ook maar genade. Als Alpha van deze pack geef ik je toestemming om door mijn territorium te reizen. Maar voor een keer! Daarna wil ik je niet meer zien. En denk niet dat ik je vertrouw ik geef je alleen genade omdat mijn zoon vond dat je het verdiende. Nu vertrek!' Zegt blijkbaar de Alpha. Ik dank hem en ga snel weer verder. Ik heb geluk gehad bij deze pack. Nu alleen nog hopen dat ik ook geluk heb bij de volgende.