The next Direction (#Netties2017)

Hoofdstuk 29

Bij gebrek aan inspiratie laat ik de camera door de ruimte gaan. "Dit is waar we dus elke dag repeteren. Niet zo heel spannend. Je hebt het zelf gezien trouwens, al zijn de tribunes nu weg. Het podium staat er wel nog, maar dat gebruiken we nooit. Het is te klein voor die grote acts uit de liveshows. Ik weet trouwens niet eens of ik hier wel mag filmen, dus misschien kan ik beter stoppen. Word snel beter, Ginny. Ik kom je opzoeken zodra ik kan."

Na het laatste woord stop ik met filmen en verstuur ik het bestand naar Ginny's telefoon. Ik heb geen idee of het toestel in haar buurt is en wanneer ze het kan zien, maar meer kan ik nu niet doen.

**

Het kost me moeite om me de rest van de dag te concentreren. Hoe moet ik nou vrolijk staan te zingen terwijl mijn beste vriendin misschien wel vecht voor haar leven? Ik ben dan ook blij als de dag voorbij is en ik eindelijk naar huis kan.

In de bus pak ik mijn telefoon uit mijn zak om te kijken of er nog nieuws is over Ginny. Meteen zie ik alle meldingen van mijn YouTube-kanaal. Voor een moment kunnen die me totaal niks schelen. De gezondheid van mijn beste vriendin is belangrijker dan weer een stel nieuwe haters die mijn cover van The Saturdays afkraken.

Maar dan zie ik dat het niet die video is waarop de nieuwe reacties binnen zijn gekomen. Dat is raar, want ik heb verder nog niks online gezet. Ik klik op een van de meldingen en zie mijn eigen hoofd tegen de achtergrond van de zaal waar ik vandaag de hele dag door heb gebracht.

Dit is de video die ik naar Ginny heb gestuurd. Dat kan niet anders. Maar hoe komt die op YouTube? Is ze wakker? Meteen ga ik naar WhatsApp om te checken of ze iets terug heeft gestuurd. Dat is helaas niet zo. Er zijn wel een paar berichten van Juli. Misschien heeft die nieuws, dus ik klik ze open.

Ik ben bij Ginny geweest.

Geen duidelijkheid. Volgende bericht.

Wonderbaarlijk genoeg heeft haar telefoon alles overleefd. Het was niet mijn bedoeling om haar berichten te lezen of zo. Zou ze het erg vinden dat ik die video van jou naar mezelf door heb gestuurd?

Geschokt sla ik een hand voor mijn mond. Heeft ze echt in Ginny's telefoon gezeten terwijl die in coma lag? Dat kan echt niet. Ik weet dan ook niet hoe ik moet reageren en klik het gesprek weg. Toch ben ik nieuwsgierig naar alle reacties op die video. Zullen er weer veel haatberichten bij zitten?

Ik open mijn YouTube-app en scrol door de reacties. Negen van de tien zijn positief. Ze vinden het superlief dat ik mijn best doe om met Ginny in contact te komen en haar op deze manier vertel waar ik mee bezig ben. Dat is een hele opluchting. Ik was al bang dat velen net zo zouden reageren als in werkelijkheid maar een enkeling doet: met zeggen dat ik een egoïstische trut ben omdat ik in de studio sta in plaats van aan haar bed te zitten. Alsof ze daar wakker van wordt.

Bijna de hele busreis besteed ik aan het lezen van de berichten die binnenstromen via mijn social media. Tot nu toe werkt de opzet van Juli en Ginny uitermate goed. Ik heb er al honderden volgers bij gekregen sinds gisteren.

Thuis neem ik nauwelijks de moeite om mijn ouders te begroeten of te constateren dat ze al zonder mij hebben gegeten. Ik stamp meteen door naar boven, waar Juli op haar kamer zit. In de deuropening blijf ik staan. "Zeg dat je dat nooit meer doet."

"Wat?" vraagt ze heel onschuldig terwijl ze opkijkt.

"In de telefoon gaan neuzen van iemand die in coma ligt. Dat kan echt niet."

"Ho even, je kent lang niet het hele verhaal. Haar moeder had zelf aan me gevraagd of ik kon kijken of de telefoon het nog deed. Anders konden ze dat meteen aangeven bij de belasting. En toen ik dat ging checken, zag ik jouw bericht."