The next Direction (#Netties2017)

Hoofdstuk 2

"Snap jij die laatste opgave?"

"Ja." Toevallig is wiskunde een van mijn betere vakken. Ik buig me over Ginny's schrift heen. "Je moet het min drie doen, niet gedeeld door drie."

"Ooh." Met lange uithalen krast ze het foute antwoord door, om er vervolgens de goede berekening neer te zetten. "Dank je. Ik haat wiskunde."

"Weet ik. Gelukkig zijn we nu klaar. Hebben we nog meer voor morgen?" In stilte bid ik van niet. We zijn net een uur bezig geweest.

"Frans, toch?" Twijfelend slaat Ginny haar agenda open om haar vermoeden te checken. "Ja, we moeten die zinnen vertalen van opdracht vijf."

Ik wil net mijn boeken voor Frans pakken als ik een verdieping lager de deur naar de gang open hoor gaan. Voetstappen klinken op de laminaatvloer, gevolgd door geritsel van papier. Blijkbaar is de postbode net geweest.

"Luca!" roept mijn moeder van onderaan de trap. "Er is post voor je."

"Ik kom al." Post voor mij? De enige post die ik ooit krijg, zijn bankafschriften en het clubblad van de voetbalvereniging. Maar allebei die dingen heb ik vorige week al gekregen. Wat kan dit dan zijn? Nieuwsgierig laat ik al mijn schoolspullen voor wat ze zijn en storm de trap af, op de voet gevolgd door Ginny.

In de woonkamer reikt mijn moeder me een grote, witte envelop aan. Meteen wordt mijn blik naar de linker bovenhoek getrokken. Waarom staat het logo van de BBC op mijn post? Heb ik me zonder dat ik het wist opgegeven voor een nieuw sportprogramma? Of is dit gewoon een soort reclame die iedereen van een bepaalde leeftijd krijgt?

"Wil je niet weten wat erin zit?" vraagt mijn moeder. "Ik ben wel benieuwd waarom jij post krijgt van de televisie."

"Ja, ik eigenlijk ook." Met enige moeite wurm ik mijn vinger onder de bovenrand van de envelop en scheur die open. Dan haal ik er een brief uit.

Geachte meneer Harrison,

Ik rol met mijn ogen. Dat gebeurt me zo vaak. Mensen gaan er altijd vanuit dat ik uit Italië kom omdat ik Luca heet, maar dat is dus niet zo. Mijn moeder is geboren in Hongarije. Snel lees ik verder.

Wij zijn zeer verheugd te mogen meedelen dat je geselecteerd bent als kandidaat voor ons programma The search for the next Direction.

De opnames starten op zaterdag 17 mei aanstaande. Om 9.00 uur word je verwacht in de studio. Een routebeschrijving is bijgesloten in de envelop.

In ongeveer vijftien afleveringen gaan we op zoek naar de meest geschikte opvolger voor het onlangs opgestapte bandlid Zayn Malik. Wie weet ben jij dat wel. Graag tot ziens in de studio!

Met vriendelijke groet,

Mason Price

Programmamanager

Met open mond staar ik naar de brief. Hoe kan dit? Waarom word ik uitgenodigd om naar de studio te komen? Ik heb me nooit opgegeven voor dat programma!

"Yes!" klinkt het naast me. "ik wist dat het zou lukken."

Ik werp Ginny een boze blik toe. "Dus jij zit hierachter? Ik heb je toch gezegd dat ik het niet wil?"

"Dit wil je echt wel. Geloof me, deze kans ga je niet laten lopen. Over een paar weken zul je me dankbaar zijn dat ik dit heb gedaan."

"Mag ik vragen waar dit allemaal over gaat?" informeert mijn moeder op ongeduldige toon.

Ik smijt de brief op tafel. "Ginny heeft me blijkbaar achter mijn rug om opgegeven voor een programma waarin ze op zoek gaan naar een nieuw lid voor One Direction."