The next Direction (#Netties2017)

Hoofdstuk 6

Het duurt nog ruim een uur voordat de jury alle groepen heeft afgewerkt. In totaal zijn er nog vijfendertig kandidaten over.

"Tijd voor de volgende opdracht," verkondigt Mason, nog steeds in een slecht humeur. Wedden dat ik er in deze ronde uit vlieg? En Tyrrell vast ook. We hebben niet bepaald vrienden gemaakt. "In deze ronde worden jullie opgedeeld in groepjes van vijf. Met andere woorden: zeven levensechte boybands. De groepjes worden gevormd door ons. Jullie taak is om in één middag een goed optreden in elkaar te zetten."

Dat klinkt leuk en angstaanjagend tegelijk. Die drie zinnen die ik daarstraks op het podium moest zingen, waren bij lange na niet genoeg om me te laten wennen aan het optreden. Samen met GInny gekke kleren aantrekken en op nummers van de Spice Girls dansen is leuk, maar met vier andere jongens een boyband vormen voor zo'n tweehonderd man publiek plus een jury die al niet zo'n hoge pet van me op heeft? Dit begint steeds meer te klinken als de grootste fout van mijn leven.

"James, Alex, Greg, Stephen en Luca zingen 'Little things'."

Verschrikt kijk ik op. Ik was zo diep in gedachten dat ik het bijna heb gemist. 'Little things', ken ik die? O ja, dat is dat schattige liedje dat Ginny me ook weleens heeft laten horen. Een rustig nummer, dat werkt waarschijnlijk wel in mijn voordeel. Ik heb niet zo veel ervaring met dansen namelijk.

James stoot me aan. "Yes, we zitten samen."

Ik voel iets kriebelen in mijn buik. Misschien heb ik dan toch op een bepaalde manier vrienden gemaakt hier. Dit is de eerste keer dat iemand bij mij in het team wil, afgezien dan van de meisjes uit mijn klas als we met gym moeten voetballen. Het voelt zo goed. Ik ben gewild!

"Heb jij enig idee wie die andere gasten zijn?" vraagt James terwijl hij met zijn ogen de groep concurrenten doorspit.

"Stephen is volgens mij die met dat blauwe vest en het T-shirt van Nirvana." Ik begin een beetje betrapt te blozen. Toen de jury daarstraks Stephens naam noemde om te zeggen dat hij door was naar deze ronde, was mijn eerste gedachte dat hij er wel leuk uitzag. En nu mag ik dus de hele middag met hem doorbrengen.

Alle namen zijn inmiddels genoemd, wat betekent dat het tijd is om het podium te verlaten en ons optreden voor het eind van de middag voor te bereiden. Wederom is het de bedoeling dat we gebruikmaken van de kleine zaaltjes waar we ook het vorige nummer konden repeteren.

"Weet jij welk nummer wij ook alweer hadden?" vraagt James terwijl we door de gang lopen.

"Eerlijk gezegd niet." Wat nu? Verderop zie ik Tyrrell door de deur met nummer zes gaan. Daar moeten wij dus zeker niet heen.

"We zouden terug kunnen gaan om het te vragen," zegt James aarzelend.

Op dat moment zie ik Stephen de deur met nummer drie door lopen. "Als zijn geheugen hem niet ook in de steek laat dan is het dus groep drie."

Opgelucht haakt James zijn arm door de mijne en sleurt me mee richting de juiste ruimte. Binnen hebben de overige leden van ons groepje zich al verzameld. Zo te zien zitten ze al druk over de tekst gebogen.

"Kijk aan, het meisje," merkt een jongen met dof bruin haar en een spleetje tussen zijn voortanden op. Zijn ogen puilen een beetje uit, waardoor ik me meteen afvraag of hij is afgewezen voor de alienacademie. "Hoe moeten we ooit een boybandact gaan opvoeren met een meisje erbij? Hoe heet een band met vier jongens en een meisje?"

"Een band?" probeer ik.

"Een gangbang," antwoordt een andere jongen, waarna hij meteen dubbel ligt om zijn eigen grap.

Alienoog geeft hem een boks. "Goeie, Alex. Luister meisje, er is voor jou maar one direction in deze competitie en dat is regelrecht naar de uitgang. Ik ga de concurrentie niet aan met een meisje."