"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า...นายถอนใจบ่อยเป็นตาแกเชียว...."นำ้เสียงแฝงแววห่วงใยพร้อมมือเรียวยาวที่วางลงบนศรีษะเขาโยกเบาๆทำให้ทิมมี่ถอนใจออกมาอีกครั้ง....
"อีริค...."
"ว่าไง...นายมีอะไรหรือเปล่าดูนายเหงาๆเหนื่อยๆ...ทะเลาะกับลุงนายอีกแล้วเหรอ...."
"เปล่า....ฉันแค่สงสัยคืนที่พ่อฉันตายนายอยู่ที่ไหนเหรอ...."ทิมมี่ถามออกมาก่อนหรุบตาซ่อนแววสงสัยไม่เชื่อใจไว้กลั้นใจรอฟังคำตอบ...อีริคจะกล้าพอจะพูดความจริงกับเขาหรือเปล่า
"คืนนั้นเหรอ??...อืม!!!...ฉันก็อยู่บ้าน...ไม่ได้ไปไหน...."
"งั้นเหรอ...อยู่บ้านตลอดคืนเลยเหรอ??...."ทิมมี่ถามย้ำเบาๆรับรู้ถึงหัวใจที่สั่นไหวเขาเตรียมตัวเตรียมใจมาเพื่อถามคำถามนี้ อดหวังไม่ได้ว่าอีริคอาจจะตอบความจริงและมีเหตุผลดีๆสักข้อมารองรับกับการปีนรั้วเข้าไปในบ้านพ่อเขาในคืนนั้น....แต่คำตอบที่ได้ไม่ใกล้เคียงกับที่เขาคิดสักนิด
"ใช่...มีอะไรเหรอเปล่าทำไมจู่ๆถามอะไรแบบนี้..."
"เปล่า....ไม่มี...ฉันจะกลับแล้ว..."ทิมมี่ตอบเบาๆขยับตัวช้าๆรู้สึกเจ็บชาลึกๆ เขารักอีริคข้อนั้นเขายอมรับกับหัวใจอย่างไม่บิดพริ้วแต่หมอนี่ฆ่าพ่อเขา...ต่อให้รักแค่ไหนเขาก็คงอยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
"จะรีบไปไหนล่ะ...อยู่ต่ออีกหน่อยนะ เดี่ยวฉันไปส่ง..."อีริคคว้าข้อมือคนตัวเล็กกว่าไว้เมื่ออีกฝ่ายขยับลงจากเตียง
"ไม่...ฉันเหนื่อย...ไม่ค่อยสบาย...อยากพัก อีกอย่างนายไม่ต้องไปส่งหรอก...ฉันโทรให้รถที่บ้านมารับแล้ว..."คำพูดเรียบๆขณะแต่งตัวและสายตาแปลกๆที่มองมาทำให้อีริคขมวดคิ้ว
"ทิมมี่....มีอะไรที่ฉันไม่รู้หรือเปล่า...ท่าทางนายแปลกไป ไม่สบายหรือ.....โอ๊ะ!!??...ร่างสูงก้าวลงจากเตียงเดินเข้ามาใกล้มือหนายกขึ้นทาบหน้าผากก่อนอุทานเบาๆเมื่อทิมมี่ปัดมือเขาออกราวกับรังเกียจ
"ทุกอย่างนายรู้ดีอยู่กับใจ...อ้อ...แต่บางทีนายอาจจะยังไม่รู้ฉันคืนชาลกับเควินให้นายตั้งแต่วันนี้พวกเขาไม่จำเป็นสำหรับฉันอีกแล้ว..."ทิมมี่บอกก่อนก้าวผ่านประตูออกไปขณะคนฟังยังยืนงงอยู่กับที่...
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน...."อีริคอุทานออกมาเบาๆก่อนผวาไปที่ประตูเขาวิ่งลงบันไดอย่างรีบเร่งแต่สิ่งที่เห็นมีเพียงแสงไปท้ายรถที่เพิ่งตีวงแล่นออกไปนี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น...ใครตอบเขาได้บ้าง
ริคคาโดเหยียดยิ้มอย่างสะใจจากกระจกส่องหลังเขาเห็นอีริควิ่งลงบันไดมา...มือหนาโอบบ่ากว้างที่สั่นน้อยๆของหลานชายไว้ลูบเบาๆอย่างอ่อนโยน
"ริคทำไม...ทั้งๆที่เขาทำแบบนั้นแต่ทำไมผมยังรักเขา...ผมควรทำอย่างไรดี..."เสียงสั่นเครือของทิมมี่ทำให้ริคคาโดกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น
"นายทำถูกแล้ว...นายยังเด็กอาจทำใจได้ยากที่ต้องเจอเหตุการแบบนี้แต่อีกหน่อยทุกอย่างจะดีขึ้น...เชื่อลุงสิ..."
Ep.22
Start from the beginning
