ประตูรถยนต์คันงามที่รายล้อมด้วยชายในชุดสูทสีดำเปิดออกเบาๆเมื่อเห็นแต่ไกลว่าใครเดินมา อีริคมองดูร่างสูงเพรียวของทิมมี่ที่วันนี้ดูหล่อเนี๊ยบ อยู่ในชุดออกงานที่นานๆจะเห็นสักครั้งแต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นะเพราะถ้าอยู่กับเขาชุดอะไรก็ไม่เหมาะกับทิมมี่เลยสักชุดเพราะแค่ตัวเปล่าๆมันเร้าใจกว่าเป็นไหนๆ
"ทำไมไม่เข้าไปในงานล่ะ..."ทิมมี่ถามออกมาเมื่อยื่นมือเรียวยาวไปวางบนมือคนในรถที่ยื่นออกมารับ
"เบื่อ..."คำตอบสั้นๆแต่ได้ใจความ
"เบื่อ??...แล้วยังจะมาอีกทำไม..."ทิมมี่อ่อนใจกับคำตอบของคนตรงหน้าแต่อีกฝ่ายกลับยิ้มให้เมื่อช้อนร่างเพรียวบางขึ้นมาวางบนตัก
"ก็นายอยู่ที่นี่...ฉันคิดถึงนายไม่ให้มาที่นี่จะให้ไปที่ไหน..."คำตอบเบากระซิบอยู่ริมหูเมื่อลิ้นร้อนๆเริ่มลากไล้ผ่านใบหูขาวๆก่อนเม้มกัดเบาๆอย่างมันเขี้ยว อ้อมแขนที่กระชับทำให้ทิมมี่เริ่มดิ้นรน
"ไม่เอาน่าเสื้อผ้ายับหมด...เดี่ยวฉันต้องกลับเข้าไปในงานอีก..."ทิมมี่ปรามพยายามแกะมือหนาๆออกไปย่นคอหนีริมฝีปากอุ่นอย่างจั้กจี้
"จะกลับเข้าไปทำไมอีก...."คนฟังกลับบ่นออกมาหน้ายุ่งอย่างไม่พอใจ
"ฉันมากับริคนะ...แล้วป่านนี้ริคก็คงเริ่มสงสัยแล้วว่าทำไมฉันมาใช้ห้องนำ้นานนัก...."ทิมมี่ให้เหตุผลทำให้คนเอาแต่ใจย่นจมูก
"งั้นถอด!!...มันจะได้ไม่ยับ..."อีริคตัดสินใจเมื่อเริ่มถอดเสื้อนอกออกจากคนบนตัก
"ไม่...อื้อ..."เสียงปฏิเสธถูกกลืนหายเข้าไปในริมฝีปากที่ฉกปิดลงมาอย่างแม่นยำและช่ำชองมือหนาก็เริ่มดึงนั่นแกะนี่อย่างชำนิชำนาญเวลาแค่แป๊บเดียวทิมมี่ก็เหลือแต่ตัวเปลือยเปล่า ริมฝีปากอุ่นๆยังคงย้ำจูบลงมาบนริมฝีปากบางอย่างไม่รู้จักอิ่มจักพอเสียงหอบหายใจคละเคล้ามากับเสียงครางเบาๆในลำคอ ทิมมี่โอบแขนรอบบ่าหนาแอ่นกายขึ้นอย่างลืมตัวเมื่อนิ้วมือของอีริคเริ่มล่วงล้ำกรุยทางเข้ามาในร่างกาย ยิ่งนับวันเขาก็ยิ่งไม่อาจทัดทาน ยิ่งเข้าใกล้เขาก็ยิ่งมัวเมา อีริคทำให้เขาหลงใหลไปกับรสสวาทที่อีกฝ่ายขยันป้อนมันให้เขาราวยาเสพติด
