"ทิมมี่..."เสียงเคาะประตูเบาๆพร้อมเสียงเรียกที่คุ้นเคยทำให้ทิมมี่เปิดประตู
"ริค...มีอะไรหรือเปล่าครับ...."
"จะนอนแล้วเหรอ...ลุงมีเรื่องจะพูดด้วย..."ริคคาโดเอ่ยออกมาสายตามีแววจริงจัง
"งั้นลุงเข้ามาก่อนสิครับ...."ทิมมี่ก้าวนำริคาโดเข้ามาในห้องขณะอีกฝ่ายก้าวตามเข้ามาพร้อมปิดประตู
"ลุงคงมีเรื่องสำคัญมาก...ว่ามาเลยครับ..."ทิมมี่พยักหน้าบอกให้รู้ว่าพร้อมรับฟังเมื่อริคคาโดเอาแต่นั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟาตัวยาวที่ทิมมี่มีไว้นั่งเล่นใกล้ระเบียง
"ลุงไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดี...ตอนนี้นายยังติดต่อกับอีริคอยู่สินะ...."
"ครับ...แล้วอีริคเกี่ยวกับเรื่องที่ลุงจะพูดด้วยหรือริค...."ทิมมี่ยอมรับก่อนเลิกคิ้วถามกลับไปอย่างแปลกใจ
"แน่นอน....เรื่องนี้เกี่ยวกับหมอนั่นเต็มๆเชียวล่ะ...."
"งั้นลุงก็ว่ามาสิครับ...."ทิมมี่ลอบถอนใจริคคาโดก็คงพูดเรื่องเดิมๆให้เขาถอยห่างห้ามเขาไว้ใจในตัวอีริค
"ลุงรู้ว่านายสำนึกในบุญคุณที่หมอนั่นเคยช่วยชีวิตนายแต่มีบางอย่างที่ลุงอยากให้นายเห็นเพราะต่อให้ลุงพูดยังไงนายก็ไม่เชื่อ ว่าอีริคมันไม่ได้หวังดีกับนายอย่างที่นายคิด...."
"อะไรเหรอครับ...."ทิมมี่ถามอย่างสนใจเพราะดูเหมือนครั้งนี้ริคคาโดดูสงบและจริงจังไม่ได้เอ่ยถึงอีริคด้วยอารมณ์เหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา
"ตามลุงมาที่ห้องสิ....นายจะได้ตาสว่างเสียทีว่าอีริคที่แสนดีของนายมันทำอะไรกับแก๊งของเรา....."
ภาพจากกล้องวงจรปิดดูไม่ชัดนักเพราะเป็นกลางคืนแต่คนที่ปีนรั้วเข้ามาในบ้านคนแรกคืออีริคเขาจำได้ดีก่อนจะมีคนปีนตามมาอีกสองคน ทิมมี่เขม้นมองภาพเคลื่อนไหวเหล่านั้นขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจก่อนเงยหน้ามองริคคาโด.....
