ทิมมี่มองดูชายหนุ่มสองคนที่แยกตัวมานั่งคุยกันเงียบๆใต้ต้นปาล์มประดับที่ปลูกอยู่ใกล้ระเบียงห้องนอนเขาพอดี หลังจากที่มีรถหลายคันวิ่งตามกันมาจอดที่หน้าลานกว้างตรงสนามก็มีชายฉกรรจ์หลายคนที่แยกตัวออกมากระจายกันอยู่รอบๆตัวรถ.....คงเป็นแขกของริคคาโด และคงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาแต่เพราะชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวจัดคนนั้นไม่มีทีท่าว่าจะเป็นคนในแก๊งมาเฟียได้เลยและอาจเป็นผมสีเงินนั่นที่สะดุดตากว่าสิ่งอื่นทำให้อดมองอย่างสนใจไม่ได้...ทั้งสองคุยอะไรกันเขาก็ไม่รู้ก่อนจะดึงบุหรี่ออกมาสูบและอาการสำลักควันและไอติดต่อกันของหมอนั่นทำให้ต้องเผลอยิ้มออกมา...
"มาเฟียฝึกหัดก็มีด้วยแฮะ...."ทิมมี่พูดกับตัวเองขำๆก่อนชงักไปเมื่อเสียงชาลรายงานเข้ามาหลังเคาะประตู
"คุณทิมมี่ครับ...ริคคาโดให้ไปพบที่ห้องรับแขกครับ...."
"ครับ...."ทิมมี่ตอบออกไปก่อนละสายตาจากมาเฟียฝึกหัดที่ยังคงไอติดต่อกันเพราะท่าทางหมอนั่นยังคงมุ่งมั่นที่จะสูบบุหรี่ต่อไป
.....ลีรอยกวาดตามองร่างเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างสนใจ ร่างสูงโปร่งผิวขาว ใบหน้าเรียวยาวหวานใสไม่เหมือนทิมโมธีเลยสักนิด หน้าตาดีแบบนี้นี่เองอีริคถึงได้หวงนัก ตัวทิมมี่เองก็ว่าน่าสนใจอยู่แล้วแต่ที่น่าสนใจกว่าคือสองคนที่ตามหลังหมอนี่มาต่างหากเพราะหนึ่งในนั้นคือคนสำคัญที่อีริคมักจะเก็บไว้ใกล้ตัวเสมอแต่ตอนนี้กลับมาอยู่ที่นี่ก็หมายความว่า....ทิมมี่มีค่าสำหรับอีริคมากกว่าที่เขาคิด
"ยินดีที่รู้จัก....ทิมมี่ เฮ้ชาล!!...ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเจอนายที่นี่..."ลีรอยทักทายเด็กหนุ่มตรงหน้าก่อนหันไปทักคนติดตามที่ยืนสงบอยู่ข้างหลังเด็กหนุ่มราวแปลกใจ
"คุณลีรอย...."ชาลค้อมตัวลงทักทายพี่ชายเจ้านายอย่างเสียไม่ได้
"อีริคสบายดีเหรอชาล??...แปลกใจจังที่หมอนั่นยอมให้นายมาอยู่ที่นี่..."ลีรอยเหลือบตามองทิมมี่ก่อนหันมาสบตาชาลแล้วเผยรอยยิ้มที่ทำให้คนมองลอบถอนใจ
