Kumikislap man itong mga bituin,
At nangingibabaw sa gabing madilim,
Dagliang bulalakaw, nawawala rin,
Aabangan naman ang kanyang pagdating.
Ang paruparo’y maganda man at makulay,
Mahirap hulihin at mailap sa kamay
Ang isang tutubing sa dahon naghihintay,
Madaling nahahawaka’t dumadantay.
Ang gaserang sinindiha’y magliliwanag,
Kaya nang magtagal hanggang sa magdamag,
Malabo man ang sinag nitong aliptaptap,
Kapag nagsama-sama’y ‘di na rin aandap.
Ang bawat isa’y may kanya-kanyang tingkad,
Ang iba’y nakalihim, iba’y nakalantad,
Magkaalinma’y matuto tayong maglahad,
Pagkat bawat bagay, may ganda’t abilidad.
BINABASA MO ANG
Mga Binhi: Antolohiya ng Isang Sawing Makata
PoetryMga katagang pinagbuklod ng kaisipang mapang-alipin. Mga taludturang nililok ng mga karanasan. Mga saknong na hinubog ng pagkakataon. Nagkaroon ng diwa. Nagkaroon ng damdamin. Nagkaroon ng puso. Nakabuo ng isang tula.
