20 leerlingen in één klas (Netties2017)

52

Simons p.o.v.

Ik loop de fietsenstalling uit richting de ingang van de school. Ik ben buiten adem omdat ik net weer als een raket naar school ben gefietst. In mijn ooghoek zie ik Daniël ook de fietsenstalling uitstappen. Ik draai me vrolijk naar hem om. Hij glimlacht zodra hij mij ook ziet.
   'Hallo!' Zeg ik enthousiast.
'Hey,' zegt hij en geeft me een klein kneepje in mijn hand. Vlug druk ik een kusje op zijn wang. Verbaasd kijkt hij me aan. Ik bloos, net zoals Daniël. We lopen de school in en gaan naar mijn kluisje. Terwijl ik mijn onnodige boeken voor de eerste paar uur in mijn kluisje doe leunt Daniël tegen de kluisjes naast dat van mij.

   'Mijn oma heeft nog drie keer gevraagd of dat je nou mijn vriendje was,' zegt Daniël om de lege ruimte tussen ons te vullen. Lachend kijk ik naar hem om.
'Zo is mijn oma ook,' stel ik hem gerust. Daniël knikt.
   'Mijn oma begint steeds meer te vergeten,' zegt hij dan zacht. Ik zie aan zijn gezicht dat hij het en niet bepaald makkelijk mee heeft.
'Snap ik. Alzheimer is geen pretje,' zeg ik. Hij knikt instemmend. Ik sla mijn kluisje dicht en loop met Daniël mee naar zijn kluisje. Zijn rugzak schuif heen en weer over zijn gespierde rug. Hij pak het sleuteltje uit zijn rugzak en maakt het kluisje open. Vervolgens begint hij zijn boeken in zijn kluisje te doen. Ik kijk stil toe.

   'Ik bedenk me nu pas dat we dadelijk Friekman hebben,' zegt hij terwijl hij zijn boeken nog een keer nakijkt of hij wel de goede heeft.
'Ja,' zeg ik en knik. 'Moet je vanavond werken?' Vraag ik dan zacht. Ik wil niet dat hij moet werken, ik wil dat hij bij mij is. Daniël ritst zijn rugzak dicht en sluit zijn kluisje. Dan kijkt hij me aan.
   'Jammergenoeg wel,' antwoordt hij. Teleurgesteld knik ik. 'Maar als je rond acht uur naar mij komt, dan ben ik denk ik al wel thuis,' zegt hij. Ik glimlach nu.
'Is goed,' stem ik in op zijn aanbod. We lopen samen de aula in en schuiven aan bij onze klas. Er zijn onderlings wat gesprekken gaande. Ik hoor dat er één over het experiment gaat, de rest kan ik niet verstaan. Ik kijk de tafel rond. Iedereen is er op Sandra na. Ik frons.

Snel speur ik de aula af en zie dat ze weer bij haar vrienden van havo zit. Ze krijgen door dat ik naar ze kijk en draaien zich naar me om. Sandra en een van haar vrienden steken hun middelvinger naar me op. Ik frons. Waar slaat dit nou weer op? Ik kan er niets aan doen dat ik ben zoals ik ben, dat ik op Daniël verliefd ben geworden. Daniël kijkt nu ook naar ze om, de afschuw staat in zijn ogen. Ik kijk weg van de kinderachtige tieners.

   'Flauw, hoor,' zegt Daniël, die nu naar mij kijkt. Ik knik en haal mijn schouders op.
'Ze moeten het maar lekker zelf weten. Door dat te doen zal ik echt niet mezelf gaan veranderen voor haar. Als het haar niet bevalt, dan moet ze maar wegblijven,' zeg ik. Daniël glimlacht tevreden. Hij knikt instemmend. Dan gaat de bel. We staan op en gaan in één grote groep naar het lokaal. Mevrouw Friekman is er al. We gaan allemaal naar binnen en nemen plaats op onze stoel. Sandra komt als laatste het lokaal in. Ze schuift mijn tafel met veel vaart recht tegen mijn maag.
   'Oef,' komt er klagelijk uit mijn mond en ik kijk haar kwaad aan. Ze loopt triomfantelijk door naar haar plek. Ik kijk haar nog na. Van achter uit de klas gooit Felix een propje papier recht tegen Sandra's oog.
'Ja! Jackpot!' Roept hij blij.

   'Au, lul! Why the fuck doe je dat?' Kirt Sandra verontwaardigd. Felix haalt zijn schouders op.
'Karma is een bitch, en dat ben jij ook, dus ik dacht dat jullie het wel leuk zouden vinden om vriendinnen te worden,' antwoordt hij.
   'Ooeoe, pijnlijk,' zegt Levi.
'Verdiend,' mompelt Lex net hard genoeg.
   'Mevrouw, deze losers hier -' begint Sandra, maar wordt onderbroken door mevrouw Friekman.
'Sandra, ga gewoon zitten. Ik wil beginnen,' zegt ze verveeld en wacht totdat Sandra zit. Sandra gaat geïrriteerd zitten en slaat haar armen boos over elkaar.

Plots voel ik een hand op mijn schouder. Ik kijk om naar Daniël.
   'Gaat het?' vraagt hij zacht. Ik kijk naar de tafel, die nog steeds tegen mijn maag aan zit geschoven.
'Ja hoor,' stel ik hem gerust. Hij glimlacht opgelucht. Friekman klapt hard in haar handen.
   'Goed, welkom terug allemaal. Ik hoop dat jullie een fijn weekend hebben gehad. Nu wil ik graag de opdracht met jullie bespreken,' zegt ze en slaat haar map open. Kort schrijft ze wat op voordat ze opkijkt naar Sandra en Lex achterin de klas. 'Sandra, Lex, verras me,' zegt ze.