20 leerlingen in één klas (Netties2017)

28

Daniëls p.o.v.

Ik loop de aula in. Niet zo ver in de aula zie ik de klas zitten. Ik loop naar ze toe en ga achter de mensen staan die tegenover Simon zitten. Zodra hij doorheeft dat ik er ben, kijkt hij me voorzichtig vanonder zijn wenkbrauwen aan. Zijn blik lijkt alsof hij het ergste ooit heeft meegemaakt. Ik glimlach klein naar hem, niet wetende wat er aan de hand is. Hij richt zijn ogen weer naar zijn mobiel. Ik frons en kijk verward even naar hem. Er staan een paar mensen op om alvast naar het lokaal te gaan, dus neem ik een van hun plekken ik. Simon kijkt weer naar me op.

'Hoe was het met Sandra?' Vraag ik met een kleine glimlach.
'Mwah,' mompelt hij en kijkt weg. Bedenkelijk kijk ik naar Simon.
'Hebben jullie het nog over het experiment gehad?' Vraag ik dan. Hij haalt zijn schouders op. Hij wil er duidelijk dus niet over praten. 'Oké, dan vraag ik wel niets meer,' zeg ik met een kleine, ongemakkelijke glimlach. Simons bruine ogen kijken weer in die van mij. Ze kijken wazig. Des te langer hij me aankijkt, des te groter zijn pupillen worden. De bel gaat, waardoor ik opschrik uit mijn trance. Ik sta op en loop met Simon naar de les. We gaan op onze plekken zitten.

'Heb jij nog iets gedaan gisteren?' Vraagt Simon dan.
'Geprobeerd dat verslag van Duits af te krijgen, maar ik kon me maar niet concentreren,' antwoord ik. Al die verslagen, ik haat het. Ik kon me maar niet concentreren omdat ik me steeds maar af bleef vragen wat Sandra en Simon aan het doen zouden zijn. Ik kon het gewoon niet tegenhouden.
'Oh, dat had ik gelukkig ook al af,' zegt Simon. Ik knik.
'Ja, we hebben vandaag nog een tussenuur, dus dan ga ik het wel afmaken in de mediatheek,' zeg ik. Simon knikt instemmend. De docent begint zijn les, dus doe ik zo hard mogelijk mijn best niet op Simon te letten maar op de docent.

*

Na een paar uur les hebben we tussenuur. Ik loop met Lex naar de mediatheek. Blijkbaar was ik niet de enige die op het idee was gekomen om het tussenuur een keer nuttig te gebruiken. We vragen aan de vrouw achter de balie of we op een computer mogen en krijgen een plekje aangewezen. We gaan zitten en starten de computers op.
'Echt, al die verslagen en projecten, we worden ermee doodgegooid. Het is echt niet meer normaal,' mopper ik. Lex lacht zacht.
'Ja, wij zijn gymnasium, dus dat kunnen we allemaal wel aan, hè?' Imiteert hij de meeste docenten die ons lesgeven. Ja, omdat wij gymnasium doen zouden wij alle projecten en zo aan moeten kunnen.
'Ik bedoel: Wij zijn geen robots die als een machine alles achter kunnen maken. Ik ben nog steeds een mens die ook zijn rust nodig heeft,' preek ik.
'Precies,' zegt Lex terwijl ik inlog op mijn computer. Het valt even stil tussen ons. 'Ik ben blij dat er bij het experiment trouwens nog geen verslagen zijn,' zegt hij dan. Ik kijk hem verbaasd aan.
'Ja,' stamel ik dan. Ik zoek mijn document op en kijk waar ik gebleven was. Ik begin ijverig te typen. Hoe sneller ik begin, hoe eerder ik ermee klaar ben.

'Gaat het eigenlijk al wat beter bij jou en Sandra?' Vraag ik terwijl ik een antwoord intyp.
'Nee,' zegt hij droog.
'Hebben jullie je ouders al verteld dat jullie verkering hebben?' Vraag ik dan en kijk heel even naar Lex.
'Ja, ze waren er niet echt heel erg blij mee. Mijn moeder mag haar op een of andere manier niet,' zegt hij. Ik lach zacht. 'Hoe gaat het bij jou en Simon?' Vraagt hij dan. Ik val stil.
'Mja, wel redelijk,' zeg ik om het neutraal te houden. Hij knikt.
'Hebben jullie het al verteld?'
'In de eerste week al, gewoon, omdat we allebei een beetje overdonderd waren,' antwoord ik.
'Snap ik wel,' zegt Lex.

Ik ga weer door met het verslag. Ik zoek wat op Google en Wikipedia op en zeg het in mijn eigen woorden in het verslag. Ik controleer de zin nog een keer en ga dan weer door met opzoeken.
'En, uh,' zegt Lex. 'Hoe gaat het tussen jou en Simon?' Zegt hij en kijkt me aan. Ik zwijg. 'Denk je dat Simon jou leuk vindt?' Vraagt hij.
'Weet ik veel,' mompel ik.
'Vind jij hem leuk?' Vraagt hij dan. Ik reageer er niet op. Ik richt mijn ogen weer naar mijn beeldscherm en lees de laatste zin die ik ingetypt heb. Ik kijk hoeveel opdrachten ik nog moet doen: een halve. Ik typ nog wat op de computer en vind het dan wel zat.
'Ik ben klaar,' zeg ik en sla het document op. Ik druk op afdrukken en ga het halen bij de printer. Ik scan mijn pasje en betaal voor het printen. Lex komt ondertussen ook zijn opdracht uitprinten. Dan ga ik terug naar mijn computer om hem af te sluiten. Lex besluit alles Speedy Gonzales te doen zodat hij tegelijkertijd met mij klaar is. Samen lopen we de mediatheek uit.