20 leerlingen in één klas (Netties2017)

05

Daniëls p.o.v.

Met Simon en de rest van de klas zit ik in de aula. Het is tamelijk rustig en leeg in de aula. Ik ben een beetje bezig met een spelletje op mijn schermpje terwijl ik af en toe een paar keer naar Simon kijk die tegenover me zit. Hij is ook druk bezig met zijn mobiel. Opeens klinkt er een onbekende stem aan het hoofd van de tafel.

'Jullie zijn toch die klas van dat sociale experiment?' Vraagt de jongen.
'Ja,' antwoordt Mirre. De jongen knikt een keer en kijkt dan de tafel rond. Iedereen zit tegenover zijn of haar verkering. Dan kijkt hij mij een keer diep aan. Een onaangenaam gevoel bekruipt me. Een paar tellen kijkt hij me zo aan en wendt dan zijn blik naar Simon. Ook hem kijkt hij zo een tijdje aan. Simons blik is verward. Even kijkt hij de jongen aan maar dan wendt de jongen weer zijn blik naar mij. Ook ik snap niet helemaal wat er aan de hand is.

'Interessant,' zegt hij, wisselt snel nog een keer een blik met Simon en mij en loopt dan weg. Ik kijk naar Simon en hij kijkt op hetzelfde moment naar mij. Hij fronst.
'Volgens mij beviel het hem niet helemaal...' zeg ik.
'Jup,' lacht hij. Dan is het weer stil. Ik focus me op mijn spelletje. Ik ben er niet echt heel erg goed in. Dan hoor ik dat Sandra iets zegt.

'Weet je eigenlijk wel niet hoe stom dit experiment is?' Zegt ze.
'Kom je daar nu pas achter?' Vraagt Simon en ik kijk snel een keer op naar haar maar kijk dan terug naar mijn schermpje. Ze zwijgt.
'Ik vind het nogal ver gaan,' zegt ze maar niemand reageert. 'Ik bedoel, stel nou dat je al iemand anders leuk vindt,' zegt ze dan en opeens heb ik al een voorgevoel dat het experiment niet uit zal werken tussen haar en Lex. Ook hij hoort deze opmerking en kijkt haar kort even argwanend aan.

'Het valt toch nog wel mee?' Vraagt Levi die links van haar zit.
'Nou, ik vind het nogal hoor, hand in hand door de school lopen,' houdt ze vol.
'Ach joh, dat stelt niets voor. Simon en Daniël hebben al een keer met elkaar het bed gedeeld, toch Simon?' Zegt Levi dan. Verbaasd kijkt Sandra naar Simon die rechts van haar zit om. Levi weet precies wat hij net heeft gedaan; de goedgelovigheid van Sandra opwekken.
'Serieus?' Vraagt ze. Simon kijkt naar haar op.
'Ja man, al drie keer,' zegt hij. Het valt me mee dat hij niet stom reageerde of zo aangezien hij al de hele tijd negatief over het experiment spreekt. Nee, hij speelt zelfs mee.
Sandra's ogen worden groot. Ze knippert een paar keer verrast.
'Daniël?' Vraagt ze dan. Geschrokken kijk ik haar aan. 'Is het waar?'
'Uh, ja...' besluit ik maar mee te spelen. De verbazing is enorm goed af te lezen op haar gezicht. Ik moet moeite doen om niet in de lach te schieten maar kan hem niet meer inhouden zodra Levi in de lach schiet. Ook Simon en ik liggen dubbel. Sandra kijkt dom om zich heen. Ze snapt het niet helemaal. Ik schiet nog harder in de lach.

'Wat?' Vraagt ze dan.
'Daniël en Simon zijn helemaal niet met elkaar naar bed gegaan,' lacht Levi. Sandra fronst en kijkt Levi dom aan.
'Maar ze zeggen het net zelf..!' Brengt ze uit.
'Sandra, we speelden maar met Levi mee,' zeg ik dan en ben ondertussen bijgekomen van het lachen. Ik kan zien aan haar gezicht dat ze het nog steeds niet snapt.
'We deden maar alsof omdat we weten dat je zo goedgelovig bent,' zegt Simon dan.
'Dus jullie zijn niet met elkaar naar bed gegaan?' Vraagt ze. Heeft ze het nou door of niet?
'Precies,' zegt Simon. Sandra schudt een keer haar hoofd en kijkt dan geïrriteerd voor zich.

Opeens stel ik me voor hoe het zal zijn om met Simon naar bed te gaan. Een enorme kick gaat door mijn lichaam. Snel schud ik de gedachte van me af. Wat was dat nou weer, Daniël? Je hoort niet aan zulke dingen te denken als het om je beste vriend gaat. Ik schud snel mijn hoofd en kijk Simon voorzichtig aan. Hij schudt ook zijn hoofd en glimlacht. Hij dacht nog aan Sandra's goedgelovigheid en had dus niet door dat ik met iets heel anders bezig was. Ik schenk er vlug geen aandacht meer aan en ga maar door met het spelletje op mijn telefoon.