20 leerlingen in één klas (Netties2017)

23

Daniëls p.o.v.

Simon en ik zitten in de les van scheikunde. Samen zijn we bezig met de opdrachten, zodat Simon het hopelijk ook zal begrijpen. Ik leg uit wat ik doe terwijl Simon meeschrijft. Af en toe maakt hij de opdracht zelf af, wat me blij maakt. Het is fijn dat hij het een beetje lijkt te snappen.
   'Jongens en meisjes, volgende week donderdag hebben jullie een repetitie over dit hoofdstuk,' zegt de docent en schrijft de datum en de toets op het bord. Simon zucht diep en gooit zijn hoofd in zijn nek. Dan kijkt hij mij aan terwijl hij zijn hoofd op zijn vuist rust.
'Kun je me helpen, ik snap er eigenlijk nog steeds niets van,' zegt hij. Ik glimlach klein naar hem.
   'Natuurlijk,' zeg ik en knik. Hij kijkt even naar zijn boek en kijkt me dan weer aan met haar bruine ogen. Ik zwijg.
'Kan je vandaag?' Vraagt hij dan fronsend. Ik denk even na.
   'Uuh,' komt er intelligent uit mijn mond. 'Ja, ik kan wel,' zeg ik dan. Simon glimlacht en gaat dan weer door met werken. Ik ga ook maar door met werken.

*

Na school fietsen Simon en ik naar mijn huis. We zijn beide stil. Ik geniet van de frisse wind die in mijn gezicht waait. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar Simon. Zijn wangen en neus zijn lichtrood door de kou. De blonde stekeltjes op zijn hoofd bewegen wild door elkaar heen door de wind. Wanneer hij naar me omkijkt, kijk ik snel weer voor me en doe alsof er niets aan de hand was. Alleen verraadt mijn blozen het een beetje.
   'Heb je nog bepaalde onderwerpen die je wil bespreken?' Vraag ik vlug en kijk hem aan.
'Alles, gewoon alles. Heel het hoofdstuk,' antwoordt hij. Ik lach zacht.
   'Snap je het zo slecht?' Vraag ik verbaasd.
'Ja,' zegt hij. Ik frons en kijk hem ongeloofwaardig aan. 'Niet álles, maar herhaling kan geen kwaad, toch?' Zegt hij dan. Ik lach en knik.
   'Daar heb je gelijk,' geef ik toe.

We fietsen de stoep op en zetten onze fietsen weg. Dan gaan we naar binnen en hangen onze jassen op aan de kapstok. Ik loop voor Simon de woonkamer in, waar Sven bezig is met wat huiswerk.
   'Hallo,' zeg ik terwijl ik mijn sleutels in het sleutelbakje gooi.
'Hoi,' mompelt Sven binnensmonds. Dan kijkt hij op en ziet Simon.
'Hallo,' zegt Simon tegen hem.
'Hoi,' zegt Sven met een glimlachje en gaat dan weer door met zijn huiswerk. Simon volgt mij de keuken in. Hij leunt tegen het aanrecht aan terwijl ik probeer te bedenken wat ik wil drinken.

   'Wil je iets te drinken?' Vraag ik dan maar aan Simon en kijk naar hem om. Hij haalt zijn schouders op.
'Alsjeblieft,' zegt hij. Ik glimlach.
   'Wat wil je?' Vraag ik. Hij schudt zijn hoofd en haalt opnieuw zijn schouders op.
'Maakt me niet uit.'
   'Wil je anders thee?' Bedenk ik me. Hij knikt.
'Lekker,' zegt hij.
   'Sven!' Roep ik.
'Ja?' Komt terug vanaf de eettafel.
   'Wil jij ook thee?'
'Alsjeblieft,' antwoordt hij. Ik knik en zet water op.

Niet veel later loop ik met drie hete kopjes thee en de koektrommel. Ik zet één kopje bij Sven neer en de andere twee tegenover hem. De koektrommel komt op het midden van de tafel te staan. Simon en ik gaan naast elkaar aan de tafel zitten. Ik probeer te ontcijferen waar Sven mee bezig is, maar het lukt niet.
   'Waar ben je mee bezig?' Vraag ik.
'Geschiedenis,' zegt hij en schrijft nog wat op. Dan legt hij zijn pen neer en drinkt wat van zijn thee. Zwijgend kijk ik naar zijn slordige handschrift, waar niet veel van te lezen is.

'Gaan jullie nog iets doen?' Vraagt Sven dan.
   'Ik ga Siem zo helpen met scheikunde.' Sven knikt en neemt weer een slok van zijn thee. Voorzichtig kijk ik naar Simon, die ook aan het drinken is van zijn thee. Ik zucht zacht en drink ook wat van mijn thee. Dan pak ik de koektrommel en bied Simon een koekje aan. Hij pakt er één en glimlacht naar me.
'Bedankt,' zegt hij. Ik houd nu de koektrommel bij Sven voor. Hij pakt ook een koekje en werkt kauwend door. Ik pak er zelf ook een en neem er een hapje van. Ik heb alleen niet echt eetlust. Ik had het koekje net zo goed niet kunnen pakken.