20 leerlingen in één klas (Netties2017)

11

Daniëls p.o.v.

Ik zit met Simon naast me in de aula. We hebben er al een paar lesuren opzitten vandaag en zijn nu bezig met brandstof voor de rest van de dag naar binnen werken. Stug kauw ik op het stukje appel in mijn mond terwijl Simon een ontbijtkoek naar binnen werkt. Gijs gaat tegenover ons zitten. Met een enorme, scheve grijns kijkt hij ons een voor een aan. Fronsend kijk ik naar Simon, die me een verwarde blik toewerpt.

   'Wat maakt jou zo blij?' Vraagt Simon verbaasd aan Gijs. Hij steekt zijn handen omhoog en draait ze van voor naar achter. Het duurt even voordat ik het ziet: hij heeft zijn zogenaamde purity ring niet meer omheeft, een ring waarmee hij aantoont dat hij nog maagd is zolang hij hem nog draagt. Nu de ring dus niet meer vinger zit, valt het kwartje bij me en besef ik wat er aan de hand is.

'No way!' Zeggen Simon en ik tegelijkertijd. Gijs grijnst en knikt triomfantelijk. Mijn ogen sperren open. 'Met Hilde?' Vraag ik zacht.
   'Natuurlijk, met wie anders?' Zegt hij verontwaardigd. Ik haal mijn schouders op.
'Weet ik veel, ik wist niet dat jullie al zo ver zouden gaan,' stamel ik en kijk Simon kort even aan. Hij haalt zijn schouders op. We kijken weer naar Gijs. Een raar gevoel bekruipt me.

Is het normaal dat je na twee weken al zoiets doet? Voor mij namelijk niet.

Gijs pakt zijn mobiel erbij en begint een spelletje te spelen. Voorzichtig laat ik mijn ogen over de mensen aan de tafel gaan en zie dan Hilde zitten. Niet dat ik het erg vind of zo, maar ik had hen er niet voor aangezien om zoiets nu al te doen. Het is natuurlijk hun eigen keuze, maar het is wel erg snel. Ik kijk om naar Simon die ook naar Hilde aan het kijken is. Een grote frons staat op zijn voorhoofd en zijn bruine ogen zijn samengeknepen. Zo te zien denkt hij diep na over wat er net aan hem verteld is. Dan kijkt hij naar mij.

   'Dat is dan wel heel snel gebeurd,' zegt hij. Ik knik.
'Je haalt de woorden uit mijn mond,' zeg ik daarop. Ik neem maar weer een hap van mijn appel en kauw erop. Het is hun keuze, ze moeten zelf maar doen met hun leven wat ze willen. Ik tik wat met mijn voeten op de grond.
   'Hé, kun je na school afspreken?' Vraagt Simon dan. Ik kijk naar hem om terwijl ik mijn stuk appel doorslik.

'Natuurlijk,' zeg ik. Hij knikt. Na een paar happen is alleen nog maar het klokhuis van mijn appel over. Ik gooi het in de prullenbak en drink wat water. Ik zwier wat met mijn voeten heen en weer en denk na. Denk na over van alles en nog wat. En dan gaat de bel en stop ik met denken voor een tijdje. Ik pak Simons hand vast en loop met hem naar onze les. Hilde en Gijs lopen voor ons hand in hand. Ongelofelijk dat die twee al zo ver met elkaar zijn gegaan. Daar zou ik ze dus echt niet voor hebben aangezien. Ik zie Simon wild zijn hoofd schudden naast me.

'Wat?' Vraag ik nieuwsgierig.
   'Niets, gewoon.. dat die twee het al hebben gedaan met elkaar,' legt hij uit.
'Ik weet het, ik kan het me ook haast niet voorstellen,' zeg ik dan. Voor de rest zwijgen we en lopen we het lokaal in. Stil ga ik zitten en praat wat met  Bob en Lotte achter me, zonder over Gijs en Hilde te beginnen. Wie weet weten Bob en Lotte het nog niet en dan praat ik zo mijn mond voorbij. Dan begint Bob er zelf over.

   'Heb je het al gehoord van Gijs en Hilde?' Vraagt hij. Ik bijt eerst een op mijn lip voordat ik antwoord. Ik twijfel, waarom weet ik niet. 'Je weet wel, van zijn...' zegt Bob dan en wijst naar zijn vingers om op zijn purity ring te wijzen.
'Ja...' zeg ik dan en slik een keer. Ik ben bang om mijn eerlijke mening erover uit te spreken, want Bob en Gijs zijn hele goede vrienden. Daarom zwijg ik verder.
   'Het is wel erg snel, hè?' Zegt hij dan. Opgelucht knik ik.

'Ik dacht dat ik de enige was die dat vond,' zeg ik. Bob schudt zijn hoofd en Lotte ook.
   'Nee hoor. Zelfs ik als zijn beste vriend heb het tegen hem gezegd, maar hij wilde er niets van weten. Ik heb het er maar bij gelaten ook ' zegt hij.
'Snap ik, dadelijk krijgen jullie nog ruzie of zo,' zeg ik. Simon draait zich ondertussen ook om naar ons.
   'Wie hebben er ruzie?' Vraagt hij nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd.
'Niemand, Gijs en Bob kwamen alleen in de buurt,' leg ik uit. Hij knikt.
   'Vanwege, uh... zijn..?' Vraagt Simon terwijl hij zijn pink wijst. Bob knikt.
   'Ja, ik had gezegd dat ik het nogal snel vond, maar daar wilde hij niets van weten. Ik laat hem wel lekker zijn gang gaan,' legt Bob nog een keer uit, deze keer aan Simon in plaats van aan mij. Simon knikt.
   'Rottig,' zegt hij. We knikken alle vier.