20 leerlingen in één klas (Netties2017)

07

Simons p.o.v.

Het experiment van mevrouw Friekman loopt ondertussen al voor de vijfde dag vandaag. Maandag bracht ze het experiment op en nu is het ondertussen vrijdag. Elke dag hebben Daniël en ik de opdracht braaf voltooid en het voelt steeds natuurlijker om zijn hand vast te houden. Wat een beetje raar is, is dat mijn hand precies in die van Daniël past...

   De andere koppeltjes lijken het ook goed te doen. Gijs en Hilde lijken met Lauren en Frans een beetje een voorsprong te hebben. Misschien helpt het ook wat dat Gijs Hilde al leuk vond en Frans en Lauren al verkering hadden. Het ziet er trouwens best wel debiel uit dat opeens een hele kudde kinderen hand in hand voorbij komt lopen. Het is denk ik ook niet echt iets wat een echt stelletje de hele dag zou doen, hand in hand lopen. Maar ik moet het van de zonnige kant bekijken en beseffen dat het helemaal niet zo erg is om met Daniël zo door de gangen te lopen.

   Laatst gebeurde er trouwens iets raars: Levi maakte een opmerking dat Daniël en ik al samen naar bed waren gegaan om dat Sandra wijs te maken. Omdat Sandra zo goedgelovig is, besloot ik maar mee te spelen en Daniël deed dat ook. Eerst was het nog helemaal grappig en kwamen Daniël en ik niet meer bij, maar later deed Daniël heel ongemakkelijk. Hij reageerde een beetje kortaf en negeerde me een soort van. Ik weet niet wat het nou precies was, maar het was raar. Gelukkig doet hij nu weer normaal.

   Dadelijk hebben we weer les van Friekman en ik ben echt benieuwd of ze al iets nieuws voor ons heeft. Deze opdracht begint namelijk al een beetje saai te worden. Het is niet erg of zo, maar wel een beetje eentonig.
   'Siem?' klinkt Daniël dan. Ik breek uit mijn bubbel van gedachtes en kijk naar hem om.
'Sorry?' Zeg ik vragend omdat ik niet hoorde wat hij zei.
   'Of dat je kunt afspreken, dagdromer,' zegt hij lachend. Ik begin te blozen.
'Ik kan wel,' zeg ik en kijk hem kort even aan ik zijn groene ogen. Hij glimlacht en zijn ogen glimlachen mee. Prachtig aanzicht.
   'Mooi,' zegt hij en veegt een plukje van zijn bruine haar uit zijn gezicht.

De glimlach blijf op zijn gezicht staan. We kijken elkaar even zo aan. Dan vraag ik me af wat er op dit moment allemaal door Daniëls hoofd gaat. Denkt hij ergens aan of zit hij gedachteloos me aan te kijken? Vindt Daniël mijn bruine ogen net zo mooi als ik zijn groene ogen vind? Want damn, zijn oogkleur is nog mooier dan de nieuwe blaadjes die beginnen te groeien in de lente. Zo helder en fel. Zo mooi en licht. Mijn ogen zijn zo lekker cliché: bruin. Heel veel mensen hebben bruine ogen, bijna niemand heeft groen. Maar niet alleen daarom vind ik Daniëls ogen mooi, ook omdat ze gewoon Daniël weergeven. Als je Daniël enkel aankijkt, zie je al meteen dat hij een geweldig persoon is.

   De bel gaat. Daniël verbreekt onze blik en kijkt beduusd om zich heen.
   'Is de pauze nu al voorbij?' Vraagt hij verbaasd. Ik lach.
'Jammer genoeg wel,' zeg ik en sta op. Dan hang ik mijn rugzak om mijn schouder en wacht op Daniël. Hij doet zijn flesje nog in zijn rugzak en hangt deze dan op zijn rug. Hij staat op en pakt mijn hand vast. Tussen de stoelen door achter de anderen aan gaan we naar de les van mevrouw Friekman. We komen aan bij het lokaal en gaan zitten. Mevrouw Friekman kijkt ons met een enorme glimlach aan en wacht tot iedereen zit.

   'Welkom terug, jongens en meisjes,' zegt ze blij zodra iedereen zijn of haar kont geparkeerd heeft op een stoel. 'Vandaag gaan we een documentaire kijken, dus jullie kunnen je boeken in je tas laten zitten. Wel allemaal rustig zijn, anders dat mogen jullie gaan werken en gaan we de documentaire niet kijken,' zegt ze en begint vervolgens een film op de beamer af te spelen en gaat zitten op de zwarte bureaustoel die afwijkt van alle andere bureaustoelen hier op school. Elke bureaustoel hier op school is zo'n cliché rode bureaustoel waarvan ik het gevoel heb dat elke school die heeft, maar mevrouw Friekman heeft haar eigen bureaustoel die zwart is en een heel ander model heeft. Stil kijk ik naar het scherm. Ik zucht.