20 leerlingen in één klas (Netties2017)

10

Gijs' p.o.v.

Nou, de opdracht van deze week is niet echt spectaculair. Elkaar beter leren kennen. Oké, het is dan wel niet zo spectaculair, maar het komt wel goed uit. Het maakt de kans nog groter dat ik Hilde echt leuk vind, waarvan ik al sterk overtuigd ben.

   Hilde is een heel knap meisje, en daarnaast is ze ook erg grappig en snel bekommerd om anderen. Ze kan super serieus zijn maar ook weer heel erg geestig. Misschien is ze wel het liefste meisje dat ik ooit gekend heb.

   Samen lopen we hand in hand de trappen af. Trots loop ik de aula in en ga zitten bij de rest. Met een scheve grijns kijk ik naar Hilde, die lief naar me glimlacht. Ik pak mijn appel uit mijn tas en begin te eten. Ook Hilde begint te eten, dus zwijgen we beiden.
   'Zullen we gewoon meteen vandaag afspreken voor de opdracht?' Vraag ik dan aan Hilde. Ze eet eerst haar mond leeg voordat ze antwoordt.
'Gezellig,' zegt ze met een mooie glimlach. Ik glimlach breed terug.
   'Geweldig,' zeg ik enthousiast en eet dan verder mijn appel op. Ik ben momenteel nog aan het overwegen of dat de appel zoeter is of Hilde.

   Na een tijdje gaat de bel en moeten we weer naar de les. Met de zachte hand van Hilde in die van mij stap ik vrolijk door de gangen naar het lokaal. We gaan naast elkaar zitten en pakken onze boeken erbij. De docent begint zijn les maar mijn aandacht ligt niet echt daarbij. Met Hilde praten vind ik wel wat leuker. Na een tijdje wordt de docent het echter beu.
   'Gijs en Hilde,' zegt hij.
'Sorry,' zegt Hilde. Hij knikt en gaat door met zijn les, net zoals Hilde en ik doorgaan met praten. Het duurt een paar minuten voordat de docent er weer iets over zegt.
   'Gijs!' Klinkt er hard. 'Ga maar vooraan zitten!' Zegt hij boos en wijst een tafel vooraan in de klas aan. Ik pak mijn spullen op en ga zitten zonder protest.
   'Sorry,' zeg ik nog en begin maar te werken. Ik kijk nog een keer grijnzend naar Hilde om en ga dan door met het maken van mijn huiswerk.

*

Na een lange lesdag mogen we dan eindelijk naar huis. Ik ben druk bezig met het zoeken van mijn fietssleutel in mijn rugzak als ik de stem van Hilde hoor.
'Klaar, rommelkont?' Vraagt ze en geeft een zacht duwtje tegen mijn kont waardoor ik bijna voorover val. Ik lach en kom met mijn fietssleutel in mijn hand overeind.
   'Ja hoor, klier,' zeg ik en geef een duwtje terug. Lachend lopen we het schoolgebouw uit de fietsenstalling in.

We pakken onze fiets en gaan op weg naar mijn huis. Onderweg praten en lachen we over van alles en nog wat. Af en toe vallen we stil, maar dan lijkt het alsof onze harten in stilte een gesprek met elkaar voeren. Ik ben nog nooit zo verliefd geweest.

   Na een dik kwartier fietsen komen we thuis aan. We zetten onze fietsen in de garage en gaan dan via de garage het huis in.
   'Mijn ouders zijn trouwens niet thuis,' zeg ik.
'Oh, oké,' zegt Hilde met een lief glimlachje. Ze gaat zitten op de bank terwijl ik wat te drinken voor ons inschenk. Met de twee spetterende glazen cola in mijn handen loop ik de woonkamer in en ga voor de zoveelste keer vandaag naast Hilde zitten. Haar blauwe ogen kijken me vriendelijk aan.
'Bedankt,' zegt ze zodra ik haar het glas geef en neemt een paar slokken.
   'Alles voor jou,' zeg ik met een grijnsje en drink dan zelf ook wat van mijn cola.

Ik zet mijn glas, dat nog maar voor de helft gevuld is met cola, neer op de tafel en kijk naar Hilde die net haar laatste slok neemt.
'Sorry, ik had dorst,' zegt ze terwijl ze het glas neerzet.
   'Geeft niet, hoor. Zullen we naar boven gaan voor de vragenlijst?' Stel ik dan voor. Hilde knikt.
'Klinkt als een plan,' zegt ze en springt op van de bank. We lopen de gang in, de trap op en tenslotte mijn slaapkamer in. Daar schoppen we onze schoenen uit en gaan in kleermakerszit op mijn bed zitten. We pakken onze bladen erbij en beginnen de vragen aan elkaar te stellen.

   'Wat is je favoriete muziek?' Vraag ik.
'Years & Years vind ik zo'n gave band, echt! Hun muziek is  gewoon helemaal de bom voor mij,' zegt ze enthousiast. Ik knik en schrijf het op. 'En bij jou?' Vraag Hilde dan. Ik kijk op.
   'Ik houd meer van AC/DC,' zeg ik. Hilde begint te schrijven en doet dan een versie van highway to hell. We lachen en gaan dan door met de vragen.
'So hé, belangrijke vraag: wat is je lievelingskleur?' Vraagt Hilde lachend. Ik lach ook.
   'Lekker basic, deze vragen. Mijn lievelingskleur is rood,' antwoord ik.
'De kleur van de liefde,' zegt ze en kijkt me diep aan. Ik geef haar een snel kusje. 'Die van mij is lila,' zegt ze dan droog. Ik lach en schrijf het op. Zo werken we de rest van de vragenlijst door totdat we bij de vijf zelfbedachte vragen komen en we beiden moeite hebben met het bedenken van vragen.

Na een paar minuten worstelen om vragen te bedenken, heb ik er drie weten te fabriceren.
'Ik kom maar tot de drie,' deelt Hilde dan mee.
   'Ik ook,' zeg ik lachend en Hilde lacht mee. 'Jij mag beginnen,' bied ik dan, als een echte heer, aan. Ze knikt.
'Waar zie je jezelf over tien jaar? zegt ze dan schouderophalend.
   'Studerend, met een bijbaantje en hopelijk een leuke vriendin,' beantwoord ik haar vraag en kijk haar diep aan.
'Aahw, wat lief!' Zegt ze en geeft me een kusje. Ik kus haar terug.

   'Als je ergens zou moeten wonen voor de rest van je leven, waar zou dat dan zijn?' Is mijn vraag. Ik kan zien dat Hilde goed na moet denken.
'Ik denk dat ik dan in Australië zou gaan wonen,' zegt ze. 'Omdat het daar compleet anders is dan hier,' legt ze uit. Ik knik. 'Als je iets zou mogen veranderen, wat zou dat dan zijn?'
   'Ik wil niets veranderen, want dan was het nu nooit zoals het nu is,' geef ik als antwoord. 'Hoe denk  jij dat dit experiment zal eindigen?'

'Oh, ik hoop zo goed, hé! Voor ons, maar ook voor de anderen. Vooral voor Siem en Daan, het zou echt sneu zijn als hun vriendschap hierdoor kapot zal gaan! Maar voor ons ziet het er gelukkig heel erg goed uit,' zegt ze trots en ik kan alleen stom knikken en haar een keer kussen. 'Vond je me hiervoor al leuk?' Vraagt Hilde dan en ik voel dat mijn hoofd zo rood als een tomaat wordt.
   'Uuuuh, ja...' zeg ik beschaamd. 'Jij?' Vraag ik met een knalrode kop.
'Oh god, ik dacht dat ik de enige was! Ik was zó blij dat je meteen naar mij toe kwam!' Zegt ze blij en ik krijg een enorme grijns op mijn gezicht. 'Ik dacht al dat je me leuk vond, maar wist het niet zeker omdat ik dacht dat ik misschien ge naïef was..-'
   'Niet teveel denken, je bent gewoon super leuk. Je had het best mogen vragen,' zeg ik dan.
'Weet ik, weet ik, maar ik wilde zeg maar niet desperate lijken,' zegt Hilde dan en deze keer kleuren haar wangen rood, in plaats van die van mij.

   'Aahw!' Zeg ik en neem haar in mijn armen om haar eens goed te knuffelen. Ze knuffelt me terug.   'Wat wil je absoluut nog een keer gedaan hebben in je leven?' Vraag ik wanneer Hilde uit mijn armen kruipt. Ze denkt even diep na.
'Naar Afrika gaan om de kindjes daar te helpen,' zegt ze en ik grijns. Dit is dua zo geweldig aan Hilde: ze denkt niet alleen maar aan zichzelf. 'Welke superkracht zou je willen hebben?'
   'Ik ga lekker cliché zeggen dat ik wil vliegen, want dat is super chill. Mijn vragen zijn op...' zeg ik dan. Hilde kijkt even naar haar blad.
'Bij mij ook...' zegt ze. 'Denk gewoon even na, je kunt vast wel iets bedenken,' zegt ze en kijkt me afwachtend aan. Ik staar naar het plafond.

   'Uuuh...' komt intelligent uit mijn mond. 'Uuh.. wat voor bh heb je aan?' Zeg ik dan lachend. 'Grapje!' Roep ik er meteen achteraan maar ik zie dat Hilde dan al haar shirt heeft uitgetrokken.
'Oh geeft niet hoor,' zegt ze. Verbaasd kijk ik haar met opengesperde ogen aan. Ze grijnst breed. Vlug laat ik mijn ogen even naar beneden schieten maar kijk haar dan snel weer aan omdat het onbeleefd is. Ik kon zien dat het een zwarte bh met zwart kant was. Mijn wangen kleuren weer rood.

'Wil je?' Vraagt Hilde uitdagend. Grijnzend knik ik, wetende waarop ze duidt. Ze bespringt me en zoenend duwt ze me neer op het bed. Steeds meer kledingstukken vliegen uit en voordat ik het weet gebeurt het.

Vanaf nu ben ik, Gijs, geen maagd meer.