I Miss Her (#AAA2017)

I Miss Her (27)

Dessirie's POV

"Bakit hindi ka namamansin? Ha?"

"Huy, Yohan!"

"Naman eh!"

Inis na paghahabol ko sa kanya. Hindi naman literal na 'paghahabol' hindi naman kasi kami tumatakbo eh. Kumbaga hinahabol ko lang 'yong mata niya kaso ayaw niyang makipag Eye Contact sa akin. Ewan ko ba dito kung anong problema akala mo katapusan na eh.

"Sige ganyan ka pa, Aalis ako dito ngayon din." Inis ko paring sabi sa kanya.

Nasa kwarto niya kasi ako ngayon… ang dahilan? Hinabol ko nga siya kasi biglaan nalang nagbago 'yong mood niya no'ng nakita niya ako kasama si Jomark.

Nakauwi na rin kasi si Tita—Mama ni Yohan. Kagabi and I'm not expecting na may kasama pala siya—si Jomark.
She said na pansamantalang makikitulog muna si Jomark dito sa bahay nila kasi nawala lahat ng gamit nito—nanakawan kumbaga no'ng Iniwan lang sandali 'yong gamit sa Airport kasi may kinausap bigla. Galing daw ito sa Japan—kaya Singkitin. Eh si Jomark kamakailan lang pumunta sa BakeShop ni Tita. Sabi niya na Pabalik balik daw siya sa Pilipinas at sa Japan for some business and he was Glad to see me too daw na ipinagtaka ko.

Eh sakto namam na nando'n si Tita at nagmagandang loob. And he helped tita too. He's a Doctor kasi. Eh si Tita biglang na High Blood so he was there helping Tita. Kumbaga Give and Take ang peg nila.

Kaya do'n muna ako sa kwarto ni Tita mag I-Istay since Tatlo lang kwarto dito eh Guest room sana 'yong akin pero ayon nga dahil dito na ko tumira edi akin na 'yon. Kaya etong si Yohan eh na-beastmode kaya ang nangyari nag-aayos siya ng Gamit niya ngayon para lumipat sa kwarto ko.

Pero 'di ko parin knows kung bakit siya naiinis.

Hawak ko na sana 'yong Door knob pero bigla naman niya ako hinila at napaupo sa tabi niya eh nawala 'yong Balance kaya ayon napahiga kami pero parang wala lang sa kanya kasi Niyakap niya lang ako at Hinaplos haplos 'yong buhok ko.

Napatingala ako sa kanya at sa wakas! Nakatingin na rin siya sa akin!

"Ano ba kasi problema mo?" Kunot noong tanong ko sa kanya.

Napabuntong hininga naman siya at napapikit. Niyakap niya ako ulit.

"Eh kaso bakit kailangan pa no'n makitulog dito—este makitira dito eh pwede naman siguro siya mag Hotel 'di ba? Kainis lang tapos muntik pa siya mag stay sa Kuwarto mo which is Hindi talaga mangyayari dahil ako lang pwede pumasok na lalaki do'n. Baka mamaya amuy-amuyin niya pa 'yong unan mong mabango tapos maaadik siya edi may kaagaw ako 'di ba? Alam mo naman sigurong I don't share What is mine 'di ba? Kaya instead na do'n siya mag stay edi dito nalang sa kwarto ko. Atleast wala siyang makikitang maganda. Eh pag sa Kuwarto mo. Puro pictures mo—natin. Pero mas marami 'yong Iyo. Delikado na, Maganda ka pa naman." Lukot na mukhang pagkasabi niya.

Natawa naman ako pero sinamaan niya ako ng tingin.

"Huwag kang tumawa-tawa diyan! May kasalanan ka sakin!" Inis na sabi niya sabay Indian Seat sa kama.

Kaya napaupo din ako at ginaya siya.

"Ikaw! Bakit gano'n ka makangiti sa kanya? Feeling friends agad gano'n? Sa pagkakaalala ko 'di ka naman friendly eh. Tsk"

"Luh, ang Childish naman nito. Gano'n lang naman dapat 'di ba? 'Pakikitungo' tawag do'n Yohan since He is a Visitor slash Guest  here. Kaya gano'n lang dapat be Kind and try to be friendly." Pagpapaliwanag ko pa sa kanya. Hindi niya talaga magets o sadyang ayaw lang tanggapin ng sistema niya.