I Miss Her (#AAA2017)

I Miss Her (7)

3rd Person's POV

Tatlong-araw na ang Lumipas at hindi parin sila Pumapasok sa School.

Una, dahil mas naging malala yung Kalagayan ni Desirie. Which is siya lang mismo ang nakakaalam.

Pangalawa, Tinatamad pumasok si Yohan.

Pangatlo, may biglaang Business Trip yung Mama ni Yohan ng 1 week, kinabukasan nung maynangyari. Kaya silang dalawa lang ni Desirie sa Bahay.

Sa Tatlong araw lumipas simula no'ng insedenteng 'yon, silang Dalawa lang ang Mag kasama sa bahay.

Literal, Kaso Kanya-kanya sila ng gagawin.

Like kung Magbebreakfast man, Lunch, at Dinner. Hindi sila nagkakasabay o kahit ano pa. Hindi rin sila nagkikita sa Bahay na iyon, na Kataka-taka para kay Yohan.

Kaya This Time... He Decided to take a look on Dessirie.

Siya na ang nagluto ng Lunch at Kakatukin niya na si Dessirie. Nasa harap na siya ng Pinto nito.

*knocks*

*Inhale, Exhale*

"Dessirie, Kakain na!" Sigaw niya.

Pero nainis na rin siya dahil Limang Minuto na pero wala paring sagot si Dessirie o kahit lumabas man lang sa kwarto, hindi magawa.

Kaya Kakatok sana siya ulit pero nung pag-ikot niya nung Door Knob, hindi naman naka Lock. 'Kababaeng tao, hindi nag la-lock?' Sabi niya sa kanyang isip.

So He Opened it and Entered Dessirie's Room.

Inikot niya ang kanyang paningin sa buong kwarto, gano'n parin. Walang nagbago. Napatingin naman siya sa Kama pero bakit wala si Dessirie? Kaya lumapit siya ngunit napahinto dahil sa nakita niya.

He saw Desirie on the Floor... Nakaposisyon na parang nagkaro'n ng dysmenorrhea at namimilipit sa sakit.

The next word he uttered was "Shit!"

Yohan's POV

"Shit!"

"Hoy! Desirie! Anong nangyayari sa'yo?!"

"Hoy! Gumising ka!"

"T*ng-na!"

Inaamin kong nag-papanic na ako ngayon.

Taena kasi paanong hindi? Sino bang matinong Nakahiga sa Sahig at mukhang Hipon na nakabaluktot?

Tapos nakahawak pa sa tiyan. I think She Passed Out.

So... agaran ko naman siyang binuhat na PANG Bridal Style ULIT.

Tapos dahil narin siguro sa Adrenaline Rush, napatakbo ako hanggang sa may paeadahan ng bumabyahe na Tricycle.

Sinabi ko nalang na Idiretso kami sa Hospital. kaya nagmamadali lang si Manong na nag-drive.

I sighed. Sumandal ako, kahit na hindi ako kasya sa loob ng Tricycle dahil sa Tangkad ko. Iniharang ko naman 'yong braso ko sa uluhan ni Dessirie para hindi siya mauntog.

I thought at the Moment na magkaka Heart Attack ako dahil sa Nakita ko. I Don't Know Why... Siguro natatakot lang din ako kasi baka pagalitan ako ni Mama eh. Tama... 'yon yung dahilan.

I looked at Her Face. She's so Pale and Looks like She's been Traveling through Hell.

"Bakit kasi Hindi ka humingi ng Tulong sa'kin? Ayan, Pinakaba mo tuloy ako." I unconditionally said.

"Nandito na ho, tayo." The TD said.

Kumuha ako ng 100 sa Bulsa ko at Inabot sa kanya. Susuklian sana ako pero sinabi kong Keep the Change nalang. Hindi na mahalaga pa ang sukli, lalo na't nasa alanganing sitwasyon ka.

I rushed to the Entrance at buti nalang may mga Nurse na nakabantay dun kaya agad silang  kumuha nang Stretcher. Dahan-dahan ko naman siyang Inihiga doon.

Nagmamadali rin naman silang Ilagay siya sa ER. At dahil hindi na pwede, Hindi na maaaring lumagpas pa sa Parteng 'yon ng Hospital. Naupo nalang ako sa Labas ng Room na iyon.

While Waiting for the Result,
tinawagan ko si Mama. Sinabi kong sinugod dito si Dessirie, nag panic naman siya. Kaya sinabi ko na Okay lang naman na. Kahit na hindi ko alam 'yong Result. Tch. Sabi niya bukas na bukas din, uuwi na siya.

I sighed again...

What a Trouble, Dessirie.

Looks strong on the outside, but deep inside she's just a fragile girl whom you wouldn't even hesitate on taking care of.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

NOTE:

HUHUHU... ang sabaw nakakapanibago eh. Nag quit na ko sa wattpad pero nakita ko lang yung Comments nung Dalawa. SALAMAT SA INYO.

6-7-16

H