Dessirie'S POV
"Iha, pumasok ka sa School ngayon ha?" sabi ni Tita sabay Lapag ng niluto niyang Almusal namin.
Hanggang ngayon, Hindi parin alam ni Yohan na dito ako nakatira sa Kanila. Kasi Ginagabi na ako ng uwi dahil sa Bake Shop ni Tita.
Pero wala akong balak sabihin sa kanya. Tutal wala naman siyang pake. Kailangan ko muna ayusin yung sarili ko, Kailangan ko muna i-angat yung estado ng buhay ko.
Hindi naman kasi sa Lahat ng pagkakataon ay puro LOVE nalang aatupagin. Oo, isang beses lang dumadating ang TRUE LOVE. Pero 'yang love na 'yan?
Marami pang darating dahil masyado akong maganda at bata pa ako para jan. At baka mamaya, Stop Over lang pala tayo.
Nakita ko naman na naka Uniform na si Yohan at nakakunot ang noo na nakatingin sa akin. Pero iniwasan ko nalang siyang tingnan.
Ayoko muna kasi mag focus sa kanya, hindi naman pwedeng siya nalang palagi. Quality time for myself muna. Nakapag-isip isip narin naman ako na pigilan ko muna yung nararamdaman ko. Konti lang naman.
"Sige po Tita, mauna na po ako. Salamat po sa Breakfast." sabi ko sabay yakap sa kanya.
Nagmamadali akong umalis sa bahay nila, na tinitirhan ko na ngayon. Para rin naman mabilis matapos yung Morning Shift ko sa School at para maaga rin ako matapos sa Trabaho.
Having a Part time Job is really hard.
Bakit pa kasi nawala sila Mama at Papa? Ayan tuliy Sinasanay ko na sarili ko na mag-isa. Tapos Kasiyahan ko pa si Yohan. Gano'n lang naman ang ikot ng mundo ko. Kahit paulit-ulit, Hindi nakakasawa.
Pero ngayon, I want to change. It's for the better me.
Yohan's POV
"Goodmorning, Anak." bati sakin ni Mama.
"Morning." Bati ko pabalik, sabay upo ko sa Upuan.
Ano ba kasi ginagawa nung babaeng yun dito? Bakit tuwing breakfast andito siya? At Bakit nag TATANONG AKO?
Tch.
Nagmadali nalang ako kumain at mabilis na nag paalam kay Mama.
Pagkalabas ko sa Bahay, i can still see her. Nagmumuni muni ata.
Kaya nakasunod lang ako sa kanya hanggang sa makarating sa school.
Pero wala paring nangyari, narealize na ba niya na wala na talaga siyang pag-asa sakin? Sawang-sawa na ba siya sa pantataboy ko sa kaniya? AT BAKIT PARANG GUSTO KONG MAY MANGYARI SA ARAW NA ITO?!
Damn myself.
Ano bang pinag-iisip ko?
Napailing nalang ako sa mga iniisip ko at napahawak sa Batok ko.
"Bro!"
"Leche naman, baba! Ambigat mo!"
Yung kaibigan kong mahugot!
"Himala ah, wala ka na palang Stalker ngayon. HA-HA. Sayang naman." Masayang sabi niya.
Epal talaga eh.
"Okay nga yun eh! matatahimik na ako." bored kong sabi.
"Sus. Don't me, ma-mimiss mo din siya!" Sabay hampas niya sakin ng Libro niya, na kina-arayan ko.
-Afterclass-
"Sige, Gina! Alis na ako ha? Kailangan na eh! Sige bye-bye!" Ani Dessirie at nagmamadaling umalis sa Classroom.
Ni hindi man lang nakapagsalita yung kaibigan niya, tapos umalis na siya?
Ano bang pinag-kakaabalahan niya? Ano bang- aish!
Makauwi na nga.
Wala akong tropa, kaibigan lang. Kaya Bahay-School lang ang routine ko araw-araw. Pabor nga sakin 'yon kasi hindi ako mapapagod. Kapag hindi ka mapapagod, walang pawis! Ganun 'yon!
Hindi ko rin alam kung bakit inantok ako bigla, hindi naman ako napagod ngayong araw, pero nung nakita ko yung kama ko. It does make sense, when you see your bed. It will Seduce you until you feel it and makes you sleepy like you're drugged.
"Yohan, Gising!"
"Hmm..."
"Yohan!"
Bigla naman ako nagising sa Tapik... ni Mama.
Napatingin ako sa Wall Clock. It's only 10 PM. bakit niya pa ako ginising?
"Bakit mom?" Sabay takip ko sa mukha ko ng unan.
"Find Dessirie." Natatarantang sabi niya.
What? Bakit? Bakit ako pa? Aish!
"Ano namang pakialam ko sa kanya?" inis na sabi ko. Sabay yaka ng mahigpit sa unan ko.
"Because She's our Responsibility!" Sigaw niya.
Bago sakin 'to, Nasigaw na si Mama.
"Ikaw lang yun Aa, hindi ako." sabay talikod ko sa kanya.
"Please, Son. Hanapin mo siya! It's 10 PM yet she's not here! 8pm ang tapos ng Part time niya sa Bake Shop. Pero wala pa siya! Saktuhan lang dapat yung uwi niya dito!" Nanghihinang sabi niya.
Napatayo naman ako bigla sa sinabi niya. "You mean... she's living here?! When?!" At bigla rin nawala 'yong Antok ko.
"Noong isang araw pa." aniya
What. The. Hell.
"At bakit mo pa po siya pinatira dito?! Alam mo naman pong ayaw ko sa kanya! Naiinis ako sa presensya niya!" Napasabunot nalang ako sa sarili ko.
"I Have no Choice! She lost her Job. She doesn't have any relatives! Tayo nalang ang natitira! Kaibigan ko ang parents niya. And She's been alone for the past 5 years. Natuto siyang buhayin ang kanyang sarili kahit ilang insist ang gawin ko na tulungan siya, but she'll always say she's okay even though she's not! So please, Son!" she cried.
I can't say anything. No, I didn't bother to react.
kaya ba ganun nalang siya since yesterday? And stalking me?
Hindi ko na maintindihan.
----------------------------------
NOTE:
WEAK NA KO. HUMINTO NA KO SA WP. PERO WALA TRIP KO MAG UD NGAYON.
APRIL 13, 2016
WEDNESDAY.
7:46PM
A
YOU ARE READING
I Miss Her (#AAA2017)
Romance*ASPIRING AUTHORS AWARD 2017 WINNER!* (#AAA2017) I Miss Her, 'yong tipong gustong gusto ko siya makita kahit segundo lang. 'yong tipong hindi buo ang araw ko kapag hindi ko siya nakikita. 'yong ngiti niya lang, Okay na ako. 'yong Maganda niyang ngi...
