Daj mu szansę, Evans || Huncwoci (cz. I)

Rozdział 18 - Odkrycie sekretu Remusa.

Zielarstwo Huncwotom ciągnęło się jak guma balonowa. Profesor Sprout kazała uczniom przyciąć jakieś drzewka, ale chłopakom nie chciało się tego robić, więc usiedli na końcu Cieplarni nr 1 i zaczęli rozmawiać.

— Wychodzimy na Astronomii? Mamy dziś Astronomię w ogóle? — zapytał Syriusz.

— Tak, mamy — burknął Remus, któremu zaczął się udzielać smętny humor związany z dzisiejszą pełnią księżyca. — Jeśli już koniecznie chcecie ze mną iść, to musimy zerwać się z całej lekcji. Powinniśmy wyjść przed 22:00.

— Dobra. Profesor Sinistra nie powinna nam robić wyrzutów z tego powodu, możemy jej powiedzieć, że zaspaliśmy. — stwierdził James.

— Aberforth dalej pracuje w Gospodzie pod Świńskim Łbem w Hogsmeade? — spytał Peter, rozsiadając się bardziej na prowizorycznej ławce z dwóch związanych ze sobą dębowych belek.

Chłopcy prychnęli.

— Proszę cię, nigdy więcej nie tknę tego świństwa z jego baru! — James zrobił dziwną minę. — Jest okropne, nie mam pojęcia, jak ludzie mogą to jeść.

— Tam i tak nikt nie przychodzi — powiedział cicho Remus. — Każdy woli Trzy Miotły lub Herbaciarnię u Puddifoot.

— To co będziemy jeść przez te kilka dni? — dopytywał Peter, który martwił się, że przez te kilka dni nie będą mieli co jeść.

— Mogę napisać matce, żeby mi przysłała Stworka — mruknął Syriusz. — O ile mości pan raczy zaprzątać sobie mną głowę. — dokończył z ironią.

— Nie lepiej wziąć Zgredka? Stworek jest... hmm... niezbyt przyjazny i uczynny.

— Dobra, weźmy Stworka. — Lunatyk wzruszył ramionami.

Glizdogon zapatrzył się w przestrzeń.

— Za każdym razem boję się tak samo. Boję się, że w końcu się przyczepią, że co miesiąc uciekamy na trzy dni.

Rogacz walnął go w plecy.

— Ale co ty gadasz, stary, przecież Dumbledore sam zaproponował Wrzeszczącą Chatę na przemiany Luniaka i dobrze o tym wie! Nawet zasadził Bijącą Wierzbę, by nikt nie wszedł w trakcie naszego pobytu tam. Nikt nie ma prawa się do nas o to przyczepić!

— Za każdym razem mówisz mi to samo.

— Bo ty za każdym razem martwisz się o to samo! Zrozum, że jedyne niebezpieczeństwo jakie może nas spotkać to to, że nie damy rady Lupinowi.

— Dzięki — burknął sarkastycznie wspomniany. — Ulżyło mi.

Rogacz westchnął.

— Spotykamy się o 21:30 przy bocznym wyjściu. Musimy wszyscy wziąć różdżki, by unieruchomić Wierzbę. Później przejdziemy tunelem do Hogsmeade i... no i wszystko będzie cacy. Weźcie ubrania na zmianę, obojętnie. To, co zawsze. Do zobaczenia wieczorem, chłopaki — powiedział i wyszedł z Cieplarni. Miał iść odrabiać szlaban u Filcha, co zamierzał odwalić z niemałą satysfakcją. Wiedział, że pomoże mu w tym Irytek, zawsze gotowy na działanie na nerwy woźnemu.

***
Zegar w Pokoju Wspólnym Gryfonów pokazywał dwadzieścia pięć minut po dwudziestej pierwszej. Chłopaki, którzy już się przyszykowali na kilkudniowe biwakowanie w Wrzeszczącej Chacie, zaczęli się zbierać. O 21:30 byli akurat pod Sir Cadiganem, czyli tam, gdzie umówili się z Rogaczem.

***
Zaczęła się Astronomia. Lily rozejrzała się. Stali na Wieży Astronomicznej wśród dziesiątek teleskopów, starych map, piór. Było ciemno, ale niewielka lampka oświetlała kawałek Wieży.