My Stepbrother Is The Father Of My Baby (✔)

•28

Truth Revealed

Zalean

Ngayon ay napag desisyonan na ni Cavill na sabihin kay Ryko na ako talaga ang Mama niya. I was very nervous baka ano ang sabihin sa akin ni Ryko. Baka sumbatan niya ako.

Wag naman sana yun mangyari. Pero kung mangyari man tatanggapin ko na lang, ako naman talaga ang may kasalanan eh.

Wala pa dito si Ryko dahil nasa school pa nila. Kinakabahan talaga ako ng todo. Nandito muna ako sa kusina tumambay.

Lumapit sa akin si Manang at inabutan ako ng isang baso ng tubig. Kanina pa kasi ako pa balik balik ng lakad ko. Mukhang pati siya ay nahihilo na kakatingin sa akin.

"Ma'am uminom muna kayo ng tubig. Wag kayong mag alala, maam,mabait naman po si Sir Ryko." tumango ako sa kanya at inubos ang laman ng baso. Huminga ako ng malalim at pilit pinakalma ang sarili ko.

Mayamaya lang ay narinig ko ang busina ng sasakyan sa labas. Bumalik na naman ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Nagpunta na ako sa sala para salubungin silang dalawa.

Bumukas ang pinto at pumasok si Cavill bitbit ang maliit na bag ng anak. Sumunod naman si Ryko na may dala-dalang luruan ni Batman.

Lumapit ito sa akin at umupo naman ako para magpantay kami. Hinalikan ko siya sa noo at ginulo ko ang buhok niya. Bumusangot naman ang mukha niya sa ginawa ko. I just chuckled at him.

I mentally prayed that this conversation would be easy. Pinaupo ko siya sa couch ng sala. Nakita ko naman si Cavill na umalis para bigyan kami ng oras dalawa.

"Ryko." panimula ko sa kanya. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya. Kinakabahan ako.

Tumingin siya sa akin. "Yes, po?" habang nilalaro pa rin ang batman na daldala niya.

Hinawakan ko siya sa magkabila niyang pisngi para itoon ang atensyon niya sa akin.

Bumuntong hinga ako. "May sasabihin ako sayo but promise me that you would listen." Tumango naman siya.

"I just..." huminga ako ng malalim. I stared at him waiting patiently on what i am going to tell him. "... I just wanted to tell you that... I am really your Mama." pumikit ako pagkasabi ko sa kanya noon. Pero ilang segundo na ay wala pa rin siyang imik. Kaya idinilat ko ulit ang mga mata ko.

"I already know that, Mama. Papa already told that when you got hospital. And before i wish that i want you to be my real mama." umawang ang labi ko sa sinabi niya. Nagsimula ng pumatak ang mga luha ko parang lahat na lang ng mga panahon na wala ako sa tabi niya lahat, parang idinaan na lang sa mga luha.

That explains why he is very different since i go home from hospital. He already know that. Niyakap ko siya ng mahigpit at hinalikan ng paulit-ulit sa kanyang ulo.

Then i break our hug and look at him and smiled. Ngumiti din siya sa akin. Ngiting hanggang mata niya. Then my tears started falling again. Bakit ba ang daming kong luha?

Inangat niya ang mga kamay niya at pinunasan ng maliit niyang kamay ang pisngi ko. Hinawakan ko naman ang kamay niya sa pisngi ko.

"Mama, don't cry. I don't want you crying. And from this day and forever i will make sure that you would never cry like this." Niyakap niya ako ulit.

Hearing him calling me 'mama' gives a wram feeling in my heart. Alam ko naman na tinatawag niya na akong mama pero iba ngayon eh. He knows i am his real mother now.

Cavill

Nandito lang ako sa may kusina at pinagmamasdan ko silang dalawa. Ryko really is so very loving. Seeing them together is really a nice moment. Ang tagal ko nang hiniling ito na sana dumating na ang panahon na ito.

Iniwan ko muna sila at nagpunta muna sa kwarto ko. Nagpunta ako sa table ko at umupo doon. I opened a cabinet and get the blue box there.

Matagal ko na itong tinatago. I think noong 1st year college pa lang ako. Binuksan ko iyon at tinignan ang mga pictures sa loob.

Highschool pa lang si Zalean ay kilala ko na siya. And i secretly stalk her, taking stolen pictures of her. At dito ko naman inilalagay ang mga ito.

Everytime i miss her, ito ang palagi kong tinitiganan. Inaamin ko na noon pa lang talaga ay gusto ko na si Zalean.

I was jusy to coward to get near her and confess my feeling. Ang torpe ko daw sabi ni Chase.

But then nalaman ko na magkasintahan pala ang mommy ko ay daddy niya, then a ridiculous plan entered my head. Ako ang nagasikaso ng marriage license nila mommy at pineke ko iyon ng hindi nila nalalaman.

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko at ganoon ang ginawa ko. But one thing is for sure. Ayaw kong maging kapatid si Zalean.

I admit that i am a bastard before but i swear ngayong buo na ang pamilya ko. I will never slip this away.

Ipaglalaban ko na ito hanggang dulo.

Zalean

Nakatulog na si Ryko sa pagod din siguro kakalaro niya. Matapos kasi ng iyakan namin kanina a nag aya siyang maglaro kasama ako.

Napaka saya ko ngayon dahil sa alam na ng anak ko na ako ang talaga ang totoo niyang Mama. Hindi talaga ako makapaniwala na ganoon lang kabilis akong natanggap ng anak ko.

And right now, all i want is to spend time with him, gusto kong bumawi sa lahat ng taon na wala ako sa tabi niya.

Pagkakita ko na mahimbing na talaga ang tulog ni Ryko ay lumabas na ako sa kwarto niya. Bigla naman akong napatalon ng makita si Cavill pagharap ko.

Hinampas ko ang dibdib niya. Ang tigas lang talaga noon. "Para ka namang tanga diyan, bakit ka ba nanggugulat?" Kahit kelan talaga ang lalaking 'to. Pero nabawasan na rin ang pagka seryoso niya palagi. Minsan ay ngumiti na rin siya. Improving talaga eh.

Agad kong naalala ang sinabi ni Ryko sa akin kanina. Hinarap ko naman si Cavill at pinaningkitan siya ng mata.

"May atraso ka sa akin!" mahina pero may diin kong sabi sa kanya sabay duro sa mukha niya. Nangunot naman ang noo niya.

"What?" hinatak ko siya sa may sala.

"What what ka diyan! Alam na pala ni Ryko ang totoo noong nasa ospital na ako, bakit hindi mo sinabi sa akin? May pasabi sabi ka pang 'sabihin na natin ang totoo kay Ryko' yun pala alam na naman talaga niya!" hinampas ko siya sa braso pero wa epek pa rin eh. Napaka tigas ng muscles!

"Gusto kong ikaw ang mag sabi sa kanya." inirapan ko siya.

"Ewan ko sayo!" Hinampas ko siya sa balikat niya.

"But thank you. Alam kong hindi madali ang pagiging ina at ama kay Ryko. Kaya salamat at inilagaan mo siya ng mabuti noong wala ako." ngumiti ako sa kanya.

"Alam mo wala ka namang dapat ika pag pasalamat sa akin kasi anak ko rin si Arkile, responsibilidad ko siya dahil ako ang ama niya." natahimik kami sandali. Nakakailang tuloy.

"Ah sige matutulog na ako." Naglakad na ako palayo kanya. Pero napatigil ako sa mga sinabi niya.

"Goodnight and I love you, Zalean." medyo mahina niyang sabi sa akin. Narinig ko iyong good night niya pero may sinabi pa siyang hindi ko alam kung iyon ba talaga iyon.

Hindi ko alam kung tama ba ang pagkakarinig ko o nabibingi lang talaga ako.

"Goodnight." nagpatuloy na ako sa paglalakad patungo sa kwarto ko.

Note ni Prisesa:

Hi mga maharlika babies! Kumusta na kayo? Okay pa ba kayo? Buhay pa ba? Charot! Sana magustuhan niyo ito please vote and comment. Love ya all. Always remember that ;>

Sa may gusto ng dedication just follow me and message or comment below ;>

Edited and revised ☑️