Canımcımlarım lütfen yorum atmayı unutmayın iyi okumalar...
Karşımdaki kişiye baktım. Bir kaç saniye donup kalmıştım. Geçmişin acılarım bir bir canlanırken kalbim anlamsızca tekrar acımaya başlamıştı. Kalbimdeki ses git gide artarak beynime mesaj gönderiyordu.
İNTİKAM..
Hayır! Bu intikam değildi.
Endişe! Korku! Kalbim tam olarak bunlarla doluyordu.
Sinan ÇAKIR tam karşımda bana bakıp sırıtıyordu. Bir anda ayağa kalkmamla Yalçında ayaklandı.
"Sen burada ne arıyorsun nasıl kurtuldun oradan!"
"Ne sanıyordun küçük kız. Senin gibi bir bücürün beni alt edebileceğini mi? Buraya seninle konuşmaya gelmedim. Buraya oğullarımı almaya geldim. Sarp Yalçın gidiyoruz!" Yalçın gözü dönmüş bir şekilde babasına doğru ilerlerken önüne geçip durdurdum. Çiğdem ise Sarp'ın kolunu tutmuş hareket etmesini engelliyordu. Şuan intikam istemiyordum. Şuan sadece onlardan birine bir şey olacak diye korkuyordum.
"Bana sinirli olduğunuzu biliyorum ama hepsi bu kızın suçu! O ses kaydı gerçek değildi polislerde beni bu yüzden serbest bıraktı!" Yalçın gözlerini gözlerime dikti. Ne yani ona inanmış mıydı? "Bu bücür önce sizinle oynadı sonrada ölen kardeşinizi kullandı. Hala onun yanında mı durmak istiyorsunuz! Sarp oğlum o kız seni kandırıyor. Babanım ben senin benim yanımda büyüdün o sana beni verdiğim sevgiyi verebilir mi? Söylesene Sarp!"
"Hayır!" Dedi Sarp. Çiğdem ellerini Sarp'ın üstünden çekip buruk bakışlarla onu süzdü. Sarp babasına doğru ilerledi.
"Sarp lütfen yapma!" Dedi Ciğdem kardeşimi böyle görmek şuan o herifide Sarp'ı da gebertmekten başka bir şey düşünemez olmuştum. Yalçın hala gözlerime bakıyordu. Sarp babasının tam önünde durduğunda Çiğdem'in yanına gitmeye çalıştım ama Yalçın bana izin vermedi. Kolumu sıkıca kavramış ve beni arkasına çekmişti. Çiğdem'i de aynı şekilde yanına çektiğinde her şey çok hızlı gelisti. Sarp babasına bir yumruk geçirdi. Sinan Çakır yere yığılırken Sarp durmadan vuruyordu.
"O bana öyle bir sevgi verdiki senin sevginin üç kuruş etmediğini anladım. Bana araba aldın diye telefon aldın diye sevdiğini mi zannediyorsun. Sana inanmıyorum. Buse asla bunu yapmaz! Çünkü kaybetmenin ne demek olduğunu biliyor anladın mı! Sen bana babalık filan yapmadın! Kardeşimi öl.." Sarp susup bir yumruk daha attı. Yalçın onu geri çekip sarıldı. Şuan farkettimde onlar birbirlerinin ailesi olmuştu sadece o ikisi. Bizse o ailenin yeni üyeleriydik sanırım. Yani onun gibi bir şey.
Ah şuan bunları düşündüğüme inanamıyorum! Çiğdem yanımdan ayrılıp Sarp'a ilerledi ve karnına tekme attı.
"Pislik! Beni bırakıp gideceksin sandım!"
"Saçmalama arızam ben seni hiç bırakır mıyım?" Gözümü Sinan Çakır'a çevirdim. Bir an için yerinde hareket etti belini kurcaladı ve içinden CZ 75 model tabancayı çıkardı. Tamam şuan model seçmem saçmaydı. Çiğdem'e nişan aldığını görünce hızla Çiğdem'i ittirdim. Geriye doğru kaçmaya çalıştım.
Kolumda hissetiğim sızıyla kurşunun sıyırdığı yere baktım. Çiğdem'e silah çekmişti!
Kardeşime silah çekmişti!
Annemin katili neredeyse kardeşimi öldürecekti!
Yalçın yanıma geldi ama şuan kolum umurumda bile değildi. Sinan Çakır yarı baygın sırıtarak bana bakıyordu. Şerefsiz köpek!
Elinden düşürdüğü silahı alıp kafasına dayadım.
"Şuan Sinan Çakır! Tam şuan bana seni öldürmemem için tek bir şey söyle!"
