Το Λεωφορείο

Κεφάλαιο 41

Νιώθω τόσο διαφορετικά. Αισθάνομαι... ολοκληρωμένη. Σάμπως το κενό που κυριαρχούσε τόσο καιρό μέσα μου, γέμισε με τον πιο γλυκό τρόπο.

Είμαι ερωτευμένη. Ναι. Τώρα όλα φαντάζουν σωστά.

Είμαι ερωτευμένη. Δε μπορώ να το συνειδητοποιήσω ακόμη.

Είμαι ερωτευμένη! Η καρδιά μου επιταχύνεται στη σκέψη αυτή, στέλνοντας ένα τρυφερό συναίσθημα σε όλο μου το κορμί.

Χαμογελώ ασύστολα, δίχως να μπορώ να σταματήσω. Τον κοιτάζω για λίγο, όντας ανίκανη να παύσω να θαυμάζω τη μορφή του. Κάθε στιγμή που περνά μου προσδίδει και ένα πιο δυνατό αίσθημα αγαλλίασης.

Μέχρι να σκύψω το κεφάλι.

Όχι.

Δεν μπορώ.

Εγώ φταίω.

Τα κατέστρεψα όλα.

Ο άνθρωπος που στέκεται μπροστά μου αυτή τη στιγμή, σήμαινε τα πάντα για μένα κι εγώ δεν το είχα καταλάβει. Ψέματα. Έκανα πως δεν το είχα καταλάβει. Διότι, τώρα που επεξεργάζομαι όλη την κατάσταση, μέσα μου υπήρχε συνέχεια κάτι που με τραβούσε κοντά του. Πάντα ένιωθα μια έλξη για εκείνον, από την πρώτη φορά που τον αντίκρισα. Και σταδιακά, η έλξη αυτή μετατράπηκε σε ισχυρά συναισθήματα, τα οποία έφτασαν στο ύψιστο σημείο την τελευταία φορά που βγήκαμε μαζί, την τελευταία μέρα του σχολείου.

Τρομαγμένη και αδαής από τα πρωτοφανή αισθήματα, τα αρνήθηκα όλα. Κάθε παραλήρημα που μου προκαλούσε μόνο η σκέψη του, κάθε διακύμανση των αισθήσεων μου όταν βρισκόμουν κοντά του. Μέχρι και τον ίδιο... Και ίσως αυτό να ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου. Βρήκα τον άνθρωπο μου. Κάποιον που ταίριαζε κλειδί μαζί μου. Που με παρέσερνε σε καταστάσεις οι οποίες περιέχονταν σε κάθε ρομαντικό βιβλίο που έχω διαβάσει και που δεν πίστευα ότι ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.

Οι γύρω μου το είχαν συνειδητοποιήσει πριν από μένα. Οι φίλες μου μού το έλεγαν. Κι εγώ συνέχιζα να αρνούμαι. Και η τελική μου αντίδραση ήταν να αποφασίσω να τον παρατήσω. Να τον ξεγράψω από τη ζωή μου.

Τι ηλίθια, Θεέ μου.

Δεν του έδινα καμία σημασία. Δε σήκωνα το τηλέφωνο, δεν απαντούσα σε μηνύματα. Δεν του έστειλα καν για να του ευχηθώ καλή χρονιά... Παρόλα αυτά εκείνος δεν τα παράτησε. Ήρθε και με βρήκε στο σπίτι των παππούδων μου. Και αναγκάστηκε να υποστεί το μαρτύριο της ανάκρισης από όλα τα μέλη της οικογένειας μου...