Το Λεωφορείο

Κεφάλαιο 4

Μπαίνοντας μέσα στην αίθουσα, βλέπουμε την καθηγήτρια της φυσικής -που είναι και η υπεύθυνη του τμήματος μας- να κάθεται στην έδρα και να μας κοιτάζει με ένα θυμωμένο βλέμμα.

"Καλά, πότε πρόλαβε και ήρθε; Ούτε δύο λεπτά δεν έχει που χτύπησε το κουδούνι", μου ψιθυρίζει η Μαριάννα.

"Αυτή και η μαθηματικού μου φαίνεται ότι τρέχουν να μπουν μέσα στην τάξη όταν τελειώνει το διάλειμμα", της απαντώ. "Πάμε τώρα να κανονίσουμε τις θέσεις μας".

"Εσύ θα της το πεις", μου λέει σχεδόν ικετευτικά η Μαριάννα.

"Εντάξει μην κάνεις έτσι, δε θα σε φάει κανείς. Πάρε το πιο γλυκούλι ύφος σου για να την πείσουμε πιο εύκολα".

Πάμε στην καθηγήτρια. Ετοιμάζω τα λόγια μου προσπαθώντας να έχω ένα από τα πιο χαριτωμένα μου πρόσωπα.

"Κυρία, μπορούμε να σας ρωτήσουμε κάτι;", κάνω την αρχή.

"Φυσικά κορίτσια, ό,τι θέλετε. Έχετε καμία απορία σχετικά με το μάθημα;"

"Όχι κύρια, όλα καλά, αφού έχουμε εσάς καθηγήτρια. Απλώς θέλουμε να σας ζητήσουμε μήπως θα μπορούσα να καθήσω με τη Μαριάννα".

"Μα η Μαριάννα δεν κάθεται με την Ευτυχία;"

"Ναι αλλά η Μαριάννα θέλει και αυτή να καθίσει μαζί μου. Έτσι δεν είναι Μαριάννα;"

"Ναι, ναι φυσικά", βιάζεται να βεβαιώσει η Μαριάννα.

"Τι θα γίνει όμως με την Ευτυχία;"

"Ίσως αν καθόταν σε ένα άλλο θρανίο;", προτείνω εγώ.

"Καθίστε στις θέσεις σας τώρα και θα το ξεκαθαρίσουμε".

Εμείς καθόμαστε με λίγη απροθυμία στις κανονικές μας θέσεις. Μόλις έρχονται όλα τα παιδιά, η κυρία ξεκινάει:

"Λοιπόν παιδιά, εδώ μας τέθηκε ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί. Η Δημητρίου και η Παπαπέτρου μου έκαναν την παράκληση να καθίσουν μαζί".

Η Ευτυχία τινάζεται απότομα μόλις το ακούει αυτό. Δεν το περίμενε.

"Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να εγκρίνω την αίτηση τους. Ωστόσο, δεν έλαβαν υπόψη τους την Αντωνίου. Τι θα γίνει λοιπόν τώρα;"

"Θα πας μπροστά;", με ρωτάει απότομα ο Σπυρόπουλος.

"Ναι", του απαντάω.

"Γιατί; Μια χαρά δεν είσαι εδώ;"

"Είναι η κολλητή μου μπροστά".