Το Λεωφορείο

Κεφάλαιο 6

Τελειώνει και αυτή η ώρα που είναι η τελευταία. Λέω ένα βιαστικό καλό μεσημέρι στη Μαριάννα και σε όποιον άλλο βρίσκω μπροστά μου και φεύγω κατευθείαν για το σπίτι μου. Είμαι ελαφρά τσαντισμένη με τη Μαριάννα που είπε στην Κοραλλία και στη Σταυρούλα τι έγινε. Οπότε θα της κρατήσω μούτρα μέχρι το απόγευμα. Βέβαια δε θα το καταλάβει καν αφού θα είμαι σπίτι, αλλά δεν πειράζει.

Ευτυχώς Θεούλη μου είναι Παρασκευή. Ήρθε το Σαββατοκύριακο επιτέλους! Τρώω το μεσημεριανό χωρίς όρεξη. Έχουμε φακές. Κάνω τις ασκήσεις του φροντιστηρίου γρήγορα, αφού έχω μόνο μία ώρα στη διάθεσή μου. Κατά τις τέσσερις έχω γυμναστήριο.

Οι πιλάτες είναι το πιο δύσκολο από όλα αυτά που κάνω στο γυμναστήριο. Ενώ κοντεύουν να μου βγουν τα πόδια από το τράβηγμα, αρχίζω να σκέφτομαι τη σημερινή μέρα. Έγιναν τόσα πολλά μέσα σε λίγες ώρες! Ένας παλιός συμμαθητής μου που δε με συμπαθούσε καθόλου, με παρακάλεσε να μη φύγω από τη θέση μου και πάω μακριά του!

Θα καθόμουν επιτέλους μαζί με τη Μαριάννα, αλλά αυτή η ύπουλη Ευτυχία είχε άλλα σχέδια για μας. Μετά σου λέει 'ευτυχία' τη λένε. Και στο διάλειμμα έπεσα πάνω σε ένα από τα πιο όμορφα αγόρια που έχω δει στη ζωή μου...

Ουφ, αυτή η άσκηση είναι πολύ δύσκολη! Δε μου αφήνει περιθώρια να σκεφτώ κάτι άλλο.

Μετά από το γυμναστήριο έχω δύο ώρες φροντιστήριο. Πέρασαν γρήγορα. Μία ώρα μου μένει ακόμη και τέλος για σήμερα. Αυτή είναι πολύ ευχάριστη ώρα. Έχω ωδείο. Συγκεκριμένα, θεωρία της μουσικής. Το σολφέζ είναι το αγαπημένο μου μέρος. Ίσως γιατί τραγουδάω. Ειδικά όταν κάνουμε κομμάτια με πολύ ψηλές νότες, που μόνο εγώ και μία άλλη κοπέλα τις φτάνουμε. Ξέχασα να πω πως παίζω και κιθάρα. Κλασική κιθάρα. Είναι πολύ ωραία, αλλά έχω φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο και είναι αρκετά δύσκολη. Αρκετά έως πολύ.

Τελειώνω και κατευθύνομαι προς το σπίτι. Πρέπει να περάσω από τη κεντρική πλατεία. Παρατηρώ τα παιδιά που είναι έξω και χαιρετώ όσους ξέρω. Σε μια στιγμή βλέπω το Σπυρόπουλο με την κοπέλα του. Του λέω ένα χαμογελαστό 'γεια' και αυτός δεν μου απαντάει τίποτα. Προσποιείται πως δεν με είδε, όμως τον είδα από πριν να με κοιτάζει όταν νόμιζε ότι δεν τον έβλεπα. Θυμώνω πολύ. Γιατί κάνει πως δε με βλέπει και δε με χαιρετάει; Άλλα έλεγε το πρωί.

Φτάνω στο σπίτι, τρώω και κάνω τις ασκήσεις για το τελευταίο φροντιστήριο που έχω αύριο το Σάββατο.