Το Λεωφορείο

Κεφάλαιο 15

Ο Γιάννης με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα. Δεν έχει τι να πει. Προφανώς και οι υπόλοιποι το ίδιο. Μετά από μερικά λεπτά σιωπής, αποφασίζει να μιλήσει.

"Λοιπόν, Γεωργία, θα σου φανεί παράξενο, αλλά σου ζητάω συγγνώμη. Το σκέφτηκα και ναι, έχεις δίκιο, είμαι γαϊδούρι και σου φέρομαι απαίσια. Καταλαβαίνω πώς μπορεί να νιώθεις και ελπίζω να με συγχωρέσεις για όλες τις φορές που σε έχω προσβάλει. Και εσένα και όλους. Δεν ξέρω γιατί συμπεριφέρομαι έτσι. Μάλλον είναι γενικά ο χαρακτήρας μου".

Τώρα εγώ είμαι αυτή που μένω άφωνη, μαζί με όλους τους άλλους φυσικά. Δεν περίμενα ποτέ ότι ο Γιάννης θα έκανε πίσω σε έναν καυγά. Είναι τόσο ισχυρογνώμων, αυταρχικός και απόλυτος στις απόψεις του. Και μισεί να χάνει. Ποιος ξέρει τι τον έπιασε και μιλάει τόσο ευγενικά.

"Εμ, σε συγχωρώ φυσικά Γιάννη. Όλοι έχουμε κάποια κουσούρια, το θέμα είναι να παλεύουμε ώστε να τα ξεπεράσουμε".

"Ναι, θα το προσπαθήσω. Τώρα... έχουμε να μάθουμε σε μία υπέροχη κοπέλα σκέιτμπορντ!"

Συνερχόμαστε γρήγορα από το προηγούμενο περιστατικό.

"Γεωργία, εγώ θα σου μάθω ισορροπία", μου λέει καλοπροαίρετα ο Γιάννης.

"Ξέρω ισορροπία και να προχωράω. Απλά πρέπει να κάνω μερικές φορές για να ξεσκουριάσω".

"Όπως θες".

Ανεβαίνω στο σκέιτ του αδερφού μου με προσοχή και προσπαθώ να ισορροπήσω. Έπειτα προχωράω αργά αργά. Δεν πρόκειται να ξανακάνω το προηγούμενο λάθος.

"Να θυμάσαι, βάλε τα πόδια σου παράλληλα στο πλάι όταν προχωράς και έλεγχε το βάρος σου. Όταν πας να πέσεις μπροστά, σκύψε προς τα πίσω και το ανάποδο. Κουνά τα πόδια σου για να προχωρήσεις και να διαλέξεις την κατεύθυνση που θες", με καθοδηγεί ο Πάνος που κάνει σκέιτ δίπλα μου.

Σιγά σιγά βρίσκω τη δύναμη και το κουράγιο μου, καθώς θυμάμαι τα παλιά και προσαρμόζομαι εύκολα. Αρχίζω να προχωράω όλο και πιο γρήγορα με μεγαλύτερη σιγουριά. Κάνω και μια στροφή χωρίς να φύγω πολύ πέρα. Μια χαρά μέχρι στιγμής.

Τα αγόρια με συμβουλεύουν λίγο ακόμη. Ο Πάνος δε φεύγει από το πλευρό μου και μου δίνει χαμογελαστές οδηγίες. Νιώθω ένα βλέμμα καρφωμένο πάνω μου. Γυρνάω να δω και αντικρίζω την Ειρήνη από το μέρος που βρισκόταν να με κοιτάει με μισόκλειστα μάτια. Δεν της αρέσει που ο Πάνος είναι μαζί μου. Είμαι σίγουρη ότι θα λέει για εμένα στα κορίτσια που είναι δίπλα της.