Το Λεωφορείο

Κεφάλαιο 29

《... Και μου απαντάει πως θα κάνουμε σκέιτ. Εγώ έμεινα μόλις μου το είπε, δεν το περίμενα ότι θα με πήγαινε σε ένα τέτοιο μέρος ποτέ. Για την ακρίβεια, δεν ήξερα καν ότι είχαμε αλάνα με μπάρες για σκέιτμπορντ στην πόλη μας》, στέλνω στη Μαριάννα.

Της έχω ήδη εξηγήσει τα όσα προηγήθηκαν μέχρι εκείνου του σημείου και τώρα η Μαριάννα περιμένει υπομονετικά τη συνέχεια του μηνύματος.

《Χαμογελώντας με το ξάφνιασμα μου, ο Πάνος προχώρησε μπροστά.

"Μα πώς θα κάνουμε;", τον ρώτησα. "Αφού δεν έχουμε μαζί μας σκέιτμπορντ".

"Έτσι νομίζεις", μου απάντησε μυστηριωδώς.

Έπειτα χάθηκε πίσω από ένα μικρό τείχος και επέστρεψε με δύο σκέιτμπορντ στα χέρια του.

"Από πού τα ξετρύπωσες αυτά;", ξαναρώτησα.

"Μυστικό", μου απαντάει με το μυστήριο ύφος του να μην εγκαταλείπει το πρόσωπο του.

Πολύ μυστήριος σήμερα...

Ήρθε κοντά μου και απέθεσε το ένα από τα σκέιτμπορντ μπροστά από τα πόδια μου. Ήταν πολύ όμορφο με προσεγμένες λεπτομέρειες στο πίσω μέρος. Φαινόταν ακριβό, από τα επαγγελματικά. Πολύ θα το ήθελα για δικό μου.

Ενώ εγώ ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου, αυτός ξεκίνησε την πορεία του στο σκέιτ, αφήνοντας με πίσω. Εγώ έμεινα να τον χαζεύω. Σε μια στιγμή γύρισε και με κοίταξε.

"Θα έρθεις;", μου είπε παιχνιδιάρικα.

Εγώ χαμογέλασα και ξεκίνησα να τον ακολουθώ, μέχρι που τον έφτασα. Έχω γίνει αρκετά καλή μέσα σε αυτούς τους μήνες που με μαθαίνει.

"Γιατί με έφερες εδώ;", τον ρώτησα.

"Σου έχω μάθει όσα ήταν να σου μάθω. Πλέον θα δοκιμάσεις στην πράξη τις ικανότητες σου".

Με τα λόγια αυτά, ανέβηκε σε μια μπάρα και κατρακύλησε από αυτήν με θόρυβο, κάνοντας ένα άλμα στο τέλος. Συνέχισε για αρκετή ώρα, εφαρμόζοντας διάφορα κόλπα.

Στο τέλος με μια θεαματική πτώση, προσγειώθηκε στο έδαφος και ήρθε δίπλα μου.

"Σειρά σου", μου ψιθύρισε στο αυτί.

Εγώ ανατρίχιασα και χωρίς να φέρω αντίρρηση, πήρα τη θέση μου στην κορυφή της μπάρας.

"Ξεκίνα!", μου φώναξε ο Πάνος από κάτω.

"Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να το κάνω!", είπα με αγανάκτηση και τρόμο. Ήταν ψηλά και επικίνδυνα.