Το Λεωφορείο

Κεφάλαιο 12

"Γεωργία, πας καλά;", με ρωτάει έκπληκτη και ενθουσιασμένη η Μαριάννα στο επόμενο διάλειμμα.

"Όχι. Συνηθισμένα πράγματα. Πού είναι το πρόβλημα;"

"Άκουγες αυτά που έλεγες στον Πάνο;"

"Κατά λάθος τα έλεγα. Μου ξέφυγαν", λέω καθώς αναπολώ το προηγούμενο διάλειμμα.

"Ναι ρε, έτσι απλά σου ξέφυγαν φράσεις, όπως: άρα μπορείς να βγαίνεις όποτε θες έξω, είσαι τόσο καιρό στο απέναντι τμήμα και δε σε είχα προσέξει και ξέρω και εγώ τι άλλο!"

"Απλά δε μπορούσα να συγκρατηθώ. Έλεγα αυτά που σκεφτόμουνα".

"Μα...", πάει να πει η Μαριάννα.

"Μη μιλήσεις", τη διακόπτω. "Νομίζεις ότι εγώ δεν είχα άλλη όρεξη από το να ρεζιλευτώ; Και στην τελική, άσε με να συνειδητοποιήσω όσα έγιναν".

"Εντάξει. Σκέψου τον Πανούλη σου".

Της ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα.

"Δεν πάμε πάνω καλύτερα;", λέω εγώ. "Κάνει κρύο εδώ".

"Πάμε".

Μπαίνουμε μέσα στην τάξη και βλέπουμε μερικά παιδιά να είναι ήδη μέσα. Ήθελα να ήξερα τι κάνουν οι επιμελητές. Δεν διώχνουν κανέναν και μετά αν γίνει κάτι την πληρώνει όλο το τμήμα. Στο σχολείο μας τουλάχιστον αυτό γίνεται.

Πηγαίνουμε στην Ελένη, μία απίστευτα καλή κοπέλα. Απορώ που κάνουμε παρέα με την Κοραλλία και τη Σταυρούλα και όχι με αυτήν. Θα προσπαθήσω να ξεκόψω από τις άλλες, πράγμα που το θέλω εδώ και πολύ καιρό και να κάνω παρέα με την Ελένη και τη Μαριάννα.

Αρχίζουμε να τραγουδάμε ό,τι μας έρχεται στο μυαλό. Για την ακρίβεια, εγώ και η Ελένη τραγουδάμε, γιατί η Μαριάννα ντρέπεται και νομίζει ότι δεν έχει καλή φωνή. Σε ορισμένα σημεία όμως ξεχνιέται και σιγοτραγουδάει μαζί μας.

"Πω, ρε φίλε, Δημητρίου γαμάει η φωνή σου!", μου λέει ξαφνικά ο Σπυρόπουλος κοιτώντας με περίεργα και με θαυμασμό.

"Εμ, ευχαριστώ Γιώργο", λέω ντροπαλά. Δεν ήξερα ότι ακουγόμουν.

Μου χαμογελάει και του ανταποδίδω.

"Δεν ήξερα ότι τραγουδάς τόσο ωραία", συνεχίζει. "Σε ξέρω τόσα χρόνια και δεν έτυχε να σε ακούσω ποτέ".

"Εεε, μάλλον επειδή ντρεπόμουν", λέω και μπορώ πλέον να αισθανθώ το κοκκίνισμα στα μάγουλα μου.

"Μου αρέσεις περισσότερο φέτος. Έχεις ανοιχτεί πολύ και αποδείχτηκε ότι είσαι πολύ αλάνι", μου λέει και μου δίνει τη γροθιά του σε στυλ brofist.