KİRALIK CEHENNEM

9.Bölüm: BAŞLANGIÇ

Suicide Room- If You Knew

Ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum, ne yapmam gerektiğini de bilmiyordum. Bu işin sonucunda bana ne olacağını bilmiyordum hatta işin ne olduğunu da bilmiyordum. Hiç bir halt bilmiyordum. 

Her tarafım duvarlarla kaplıydı sanki, sıkışmıştı o duvarların içine benliğim. Korkuyordum, hiç bilmediğim bir şeyin içine girmiştim. Benden isteyecekleri şeyi yapabilir miydim bilmiyordum. Gerçekten bu grubun bir parçası olabilir miydim tamamıyla emin değildim.

Önümde duran dosyaya baktım titrek bir nefes vererek. Herkes bir bana bir de dosyaya bakıyordu.

"İş ne?" Tam yanıma oturdu Demir, bakışlarını üzerime dikti. Ortamızda duran pufa attığı dosyayı açtı. Bir sürü yazı yazıyordu ama okuyamıyordum bu kadar uzaktan. Bir sayfa daha çevirdi. Sayfanın üstünde bir adamın fotoğrafı vardı. Adam ya yirmilerinin sonunda ya da otuzların başındaydı.

"Bu adam. Ali Çetinler." Tamamen bana bakarak anlatıyordu. "Babası inşaat sektörüyle ilgili gibi görünen ama aslında içinde uyuşturucu kaçakçılığının alasının yapıldığı Çetinler şirketin sahibi." Ilgar arkasına yaslandı Demir'e bakarak.

"Bu işte kimsesizi kullanmayı gerçekten düşünüyor musun?" Benden bahsettiğini anlamak için dahi olmaya gerek yoktu. "Bu ciddi bir iş ve tehlikeli. Bir çaylağa bırakıp riske atamayız."

"Efsa'nın görevini yerine iyi bir şekilde getireceğine inanıyorum." İsmimi bastırarak söylemişti, Ilgar bana kimsesiz dediği için. Ardından tekrar bana döndü. "Ali Çetinlerin babası, Mustafa Çetinler geçen ay öldü ve tüm hisseleri oğluna kaldı. Ali Çetinler hiçbir zaman babasının şirketinde çalışmadı, sanata oldukça düşkün hatta bir sanat okulu var. Her gününü bu okulda geçiriyor ama artık şirkette de olacak, şirkete şuan amcasıyla ortak. Amcası, Kenan Çetinler ve görüp görebileceğin en şerefsiz insanlardan birisidir." Yüzünü herkesin üstünde gezdirdi Demir. Ardından göz ucuyla dosyaya baktı.

"Amacımız ülkeye kaçak uyuşturucu sokan bu şirketi iflas ettirmek. Son kuruşlarına kadar alacağız ve büyük bir uyuşturucu taciri ortadan kalkmış olacak." Önüme gelen saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdım ve kuruyan dudaklarımı ıslattım.

"Peki bunu nasıl yapacağız?" Yapacağız, evet biz yapacaktık.

"Ali Çetinler'le yakınlık kurarak. Ona tatlı bir aile olduğumuzu inandıracağız. Bizi sevmesini sağlayacağız, ona yakın olacağız. O kadar yakın olacağız ki istediğimiz zaman evine girip çıkacağız." Çok kesin konuşuyordu, dediği her şeyi yapacağına kesin gözüyle bakıyordu.

"Bunu nasıl başaracağız?" Dedi bu sefer Karan konuşarak. Demir arkasına yaslandı ve bir bacağını diğer bacağının üstüne attı.

"Ali Çetinler babasının tam olarak ne işi yaptığını biliyor ama uzak duruyordu. Artık uzak durma gibi bir şansı yok ve şanslıyız ki bu konularda çok acemi. Önümüzdeki hafta bir davet olacak, bu tür bir davete ilk defa katılacak. Bizde orada olacağız ve ona mükemmel aile tablosunu çizeceğiz. Ben ve Ilgar ağabeyin olacağız." Son sözü şaşkınlığıma şaşkınlık katmıştı. Böyle bir rolü hakkıyla üstlenebilecek miydim bilmiyordum.  "Sözde bizde ünlü bir oteller zincirinin sahibi olacağız ve Bodrum'da yapılacak ikinci otelimiz için yeni bir inşaat firması arıyoruz." Kurgusu o kadar planlanmıştı ki sanki her şeyi detaylıca düşünmüş gibiydi ki kesinlikle düşünmüştü. 

"İyi de bizim oteller zincirimiz yok." Bu sefer Çağkan konuşmuştu. Demir ise güldü.

"Bunu sadece biz biliyoruz, o bilmiyor. Bir hafta içinde büyük bir oteller zincirimiz olacak."