Code 365 Project Memory

Datum 28 : Frustration and Jealousy

Mula sa likod nila ay natatanaw ang nagkikislapang liwanag na nagmumula sa siyuda ng Paris. How ironic this situation is.

"Let go of her." I said as I remained my stance. I can feel drops of sweat running through my neck. Hindi ko na inalinta ang sakit at dugong nagmamansta saaking damit.

"Miss Stella! Please save yourself! Please run away!!"

Nanginginig at takot na sigaw ni Natasha mula sa hindi kalayuan. As the poor girl tries to struggle, the gun's cold steel then buries deep down her head.

Napahigpit ang aking hawak saaking baril as I aimed on the man's feet.

"Let her go! This is my first and final warning!" I shouted but It seems na mukhang hindi nasindak ang nasabing lalake.

Sa puntong ito, ay hindi ko na alam ang aking susunod na galaw. Masyado na akong napurol within the last 2 years. Ni hindi ako siguardo if tatama ba ang aking bala o hindi.

Come to think of it, I was a pilot before, not a spy.

"You seem so slugging, Lieutenant Stella Franz."

Natigilan ako sa mga katagang kumawala sa bibig ng nasabing lalake.

"Mukhang ikaw muna ang mauuna sa impryerno."

With his unhesitant move ay mabilis niyang itinutok saakin ang kanyang baril. Sa isang kisap mata, agad na tumakbo saaking pangangtawan ang kakaibang lamig.

Lamig na dala ng takot. Takot na lubos na nagpatigil saakin saaking kinatatayuan.

"What's wrong with me—"

I just stood there cold. Time seemed to stop as I just witness on how he held and slowly pull the trigger of his gun.

"Miss Stella!!!"

*BANG!!*

With a swift second ay agad na kumalat sa buong lugar ang isang nakakabingin putok ng baril. Agad akong napatingin at lubos na nasindak nang mabilis na nagawang mahawakan at ini-ilag ni Natasha ang nasabing braso ng lalake.

With her quick unexpected jab ay marahas niyang isiniko ang lalake, bagay na pansamantalang nagpatumba dito.

Sinbilis ng kisap mata namang tumalsik ang baril mula sakanyang mga kamay, giving us a split second of freedom.

With a fraction of a second I rushed towards Natasha. Ngunit hindi ko inasahan na kumaripas siya ng takbo patungo sa direskyon ng nasabing baril na tumalsik sa hindi kalayuan.

"Natasha dito!" taranta kong sigaw habang na patakbo sa dulo ng platform.

Ngunit mukhang wala siyang narinig.

Sa kanyang paghawak sa baril ay matiwasay siyang napatayo at humarap sa nasabing lalakeng halatang biglang nabalot ng matinding takot ang mukha.

"Maawa kayo! Wag! Pakiusap! Lieutenant Stella! Tulungan mo ako!"

Halos mangisay na pagmamakaawa ng lalakeng halos mamutla sa takot. Nalito ako saaking mga narinig.

"Natasha! We shall go now. Ipaubaya na natin siya sa mga opisy—"

Agad siyang napangiti at walang habas na binaril ang lalake mula sakanyang ulo na lubos kong ikinagulat.

*BANG!*

Kasabay ng pagbagsak ng walang-buhay na katawan ng lalake ay ang pagsabulak ng malapot at mapulang dugo sa kinakalawang na sahig.

Panandaliang namayani ang kakaibang katahimikan as I just witness an actual murder in front of me. The said girl then turned her face towards me.