Datum 16 : Cooperation

1.6K 78 80
                                    


UNION PEAK, CRYSTAL FORTRESS, EMPIRE OF GREAT BRITAIN

LONDON, ENGLAND, PLANET EARTH

2200H (10:00PM)

The Royal Guard's Point Of View

Mas lumapad pa ang aking mga ngiti sa labi nang tuluyan kong napagtantong hindi pa niya akong nagagawang kalimutan.

He still remembers me, I know. But there's some kind of uncertainty and doubts lingering upon his blue eyes. The Captain is still not sure about it, at hindi ko naman siya magawang sisihin.

Panadalian akong napatingala sa higanteng pinto mula saaking harapan. I can still feel the cold air touching through my face.

Napapikit ako at mariing tumalikod sa nasabing pinto at nagsimula nang maglakad. Upon cruising my way palabas ng nasabing hallway ay agad na sumalubong ang isang misteryosong tawag mula saaking Bluetooth headset.

I did not even bother to stop walking on my way and immediately received the said call. Napangiti ako nang marinig ko ang isang pamilyar na boses mula sa kabilang linya.

"You had even penetrated the secured lines." I said unhesitingly as a smirk was drawn from my face.

"You're underestimating our talents, or should I say, our 'Power'" the familiar voice mockily said over the line.

I stopped and stood for a while upon awaiting the arrival of the lift in through the hallway's exit.

"The Captain, I think, was left puzzled upon seeing me again." I said that made him chuckle a bit.

"That's what he gets for not having a girlfriend beside him. Hindi parin siya nagbabago. Sa sobrang pagiging seryoso ay nakakalimutan na niya ang mukha ng isa sa mga studyanteng minsang pinahirapan niya. Hagalaz will be Hagalaz no matter what." He replied over the line.

Umugong ang isang panandaliang katahimikan. Kahit hindi banggitin ng taong nasa kabilang linya ay damang dama ko ang kagustuhan niyang magpakawala ng isang tanong.

Tanong na pinipilit niyang iniiwasang kumawala mula sa kanyang bibig.

But not this time. Napapikit ako as I found my self smiling.

"She's still beautiful as it is, Admiral." I told him as a smile came across my face. Narinig ko ang kanyang buntong hininga sa linya.

Isang buntong hiningang may halong matinding pangungulila at kalungkutan na mas pinili niyang itago ng mahigit dalawang taon.

"Maris.." he then said as he struggled to control his trembling voice.


Maris' Point Of View

Iniikot ng aking mga mata ang aking paningin patungo kay Hagalaz na nahalata kong tila'y nagulantang nang tuluyang sumara ang pinto.

After his last glance on the said young royal guard, he then stood there, cold as a stone with that unusual astonished face.

"Is there something wrong, Hagalaz?" I whispered while standing still on his side. Agad namang natuon ang kanyang pansin saakin as he then stood with all his might on my side.

"Nothing." He said as if there was really nothing in his mind. But still, I've known him for such a long time, and I'm quite sure na may kung anong naglalaro sakanyang isipan ngayon.

We looked towards the short dimmed hallway. Nagsimula kaming maglakad sa isang violet velvet carpet na nakalatag sa isang narrow path patungo sa isang rounded stadium.

Code 365 Project MemoryWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu