Code 365 Project Memory

Datum 3 : Lady In Black

A Young Lady's Point Of View

"Eto na ba ang nasabing lugar?" Taimtim kong tanong sa katabi kong lalaking nakasuot ng itim na suit habang hawak hawak ang manibela ng itim na kotseng lunan namin ngayon.

Pinagmasdan ko ang iilang mga sundalong bantay sa mala higante at elelganteng gates ng itinawag nilang "Memoria Sagrada", ang pinakamalaking Military Cemetery sa syudad ng Laurene.

"Ito na yun. Hindi ako maaring magkamali. Ito ang lugar na sinabi niya saatin." seryosong sagot niya at nagpatuloy sa pag sunod sa isang mahabang convoy ng mga itim na kotseng lulan din ang mga nagluluksang kamag anak ng nasabing namayapang miyembro ng EAF.

Ang namayapang taga EAF at mga kamag anak niyang hindi naming kadugo at ni hindi namin kilala.

"Are you sure that this plan will work?" kinakabahang tanong sakanya habang nakalapag ang aking malamig na kamay sa palda ng suot kong itim na dress.

"Ano kaba. Galing na mismo kay boss na hindi madali ang mag gain access dito. Limited family members of both Xavierheld and EAF officials ang tanging pinapasok dito. Hindi isang pangkaraniwang sementeryo ito ang pupuntahan natin." Pansensyoso niyang pag explain.

"Tsaka isa pa, kumagat naman sila sa statement nating tayo ang isa sa mga anak ng pinsan ng namayapa. Umabot nga tayo dito sa huling hantungan ng kung sino man yang ililibig na yan, kaya you don't have to worry any more." dagdag niya as he then slows the car's speed upon passing the gates.

Napabuntong hininga ako. Hindi ko akalaing hahantong ang lahat sa ganito. With a simple mistake, naging magulo na ang lahat. Napatingala ako as I focus my sight on the said convoy na tumigil na.

Hindi nila alintana ang dilim ng gabi sa buong paligid. Ibang klase din ang mga tao dito sa Xavierheld, kahit gabing gabi na ay tuloy parin ang libing. Feel na feel ang Halloween.

Agad kong binuksan ang pinto ng aming lulan na kotse and I stepped my black stiletto on the clean concrete ang biglang hawakan niya ang aking braso.

"Hey wait up." he said as he gently took off his black coat and covered my shoulders. Napatingin ako sakanya.

"Hindi tulad sa planet Earth ang klima dito. Its much colder during nigh time." he said I as I smiled and get off of the car.

Pinagmasdan ko ang paligid. Nagsikumpulan na ang mga nagdadalamhating mga kamag anak sa isang sulok ng sementeryo. Ito na ang aming pagkakataon.

"Shall we go now?" tanong ko sakanya nang makababa siya ng sasakyan. He then run this fingers through his silky brown hair as he smiles with excitement.

"Lets do this!!" he then said as he looked through me. "See you at the hiding place." he then bid his farewell as he then silently walked through the crowd, leaving me with the chance to do my job without anyone noticing.

Sakanyang pag alis ay agad akong napabuntong hininga as I cover my face with the black net over my fancy black dress hat.

Wala nang atrasan to. Minsan na rin naming itong nagawa noon. Admiral was right. We've messed up and we shall pay the price of our carelessness. Pasalamat parin kami, he's still good to us despite of our clumsy moves.

Napakastrikto parin niya kahit kailan. Napabuntong hininga ako as I begin to walk oppositely from the direction of the crowd. Dinig na dinig ako ang pagyapak ng aking high heels as I ventured upon the stone tracks.

Hindi mabasag ang katahimikan nang malamig na gabi as spot lights beside the cobble stones illuminated my path. Palayo na ako ng palayo mula sa paningin ng mga tao, mas nagiging madilim ang daan.