Het Echte Verhaal Van Peter Pan

19|Endgame: De Sleutel

Mamamoo - starry night
____________________

*Wendy Darling

Ik liep achter hem aan de keuken in. Het was een kleine, vochtige ruimte met hier en daar wat tonnen en bakken. In het midden van de ruimte stond een houten keuken eiland met overal vis en messen erop. Aan de andere kant van de ruimte stond een fornuis waar Alister naartoe liep en een pan met gehakte vissen erop deed.

Hij draaide zich om en pakte van het keukeneilandje een soort rood achtige kruiden en deed wat in de pan. "Je mag binnen komen hoor", zei hij. Ik liep naar binnen en nam plaats op een stoel bij het eilandje.

Hij draaide zich weer om en veegde zijn handen af op een doek. "Dus jij bent de 'oh zo briljante chef kok' waar de bemanning het steeds over heeft?", vroeg ik en hij greens. "En jij bent de 'oh zo gedurfde Wendy darling' die de strijd tegen peter pan begon?", kaatste hij terug en ik bloos.

Ik zag op de muur een schilderij van een mooie, blonde vrouw met grijs-blauwe ogen en ze had een mooie, lange zwarte jurk aan. Ze zat op een rode stoel waardoor haar grote jurk mooi om haar benen viel.

Alister kwam plotseling naast me staan. "Alisia Maria stalk, geboren in 1954 en gestorven in het jaar 1999, net nadat ze mij kreeg. Ik heb haar nooit gekend, maar mijn vader, Rick stalk junior, vertelde altijd de mooiste verhalen over haar en hun leven in het paleis". Ik keek hem nieuwsgierig aan.

Hij glimlachte. "Ze dienden de koning. Mijn vader was de generaal van het leger en mijn moeder was de rechterhand van de koningin. Mijn vader stopte met zijn werk nadat ze mij kregen en zij overleed. Mijn vader verhuisde daarna naar London en na veertien jaar voor mij te hebben gezorgd, had zijn hart het opgegeven.

Het was een heel zwak hart. Nadat hij was overleden werd ik naar een adoptie huis gestuurd en ging ik van het ene huis naar het andere. Totdat kapitein haak mij vond. Hij gaf me een roeping en nu vaar ik al bijna vijf jaar met hem mee. Ik zal hem voor altijd dankbaar zijn".

Hij keek naar mij om en nam een stapje dichterbij waardoor ik nog meer omhoog moest kijken. Hij rook naar vis en sigaret rook wat gemikst heel warm rook. Hij keek me nieuwsgierig aan. "Waar ben jij dankbaar voor?".

*Kapitein Haak

Waar is Wendy? Ik keek rond op het dek, op zoek naar de goude lokken van het adembenemende meisje. In plaats daarvan, zag ik de platinum blonde lokken van een beeldschoon meisje. Tinkerbell was aan het praten en lachen met dunne piet. Hij was een dunne, maar toch gespierde man en irriterend charmant. Hij leunde met een hand tegen de rand van het schip aan en in zijn andere hand hield hij stoer zijn zwaard vast.

Tinkerbell schoot overdreven hard in de lach en keek mijn kant op, waarna ik meteen de andere kant opkeek. Piet is niet zo gekend van zijn grapjes die trouwens helemaal níet grappig zijn. Ze vindt hem waarschijnlijk zo leuk dat ze hem niet wilt laten schamen.

Bas kwam het trappertje op lopen en liep naar me toe. "Hé Vetzak! Hoe gaat het metje?", zei ik en hij rolde lachend met zijn ogen. "U gebruikt nog steeds die bijnaam kapitein? Wordt wel een beetje oud, vindt u niet?". Hij kwam naast me staan en keek naar de uitgestrekte lucht. "Maar ik kwam u eigenlijk iets heel belangerijks vertellen".

"En wat mag dat dan zijn?", vroeg ik.

"Ik heb goed nieuws en slecht nieuws. Welke eerst?".

"Het slechte nieuws".

"We komen daar sowieso ongeveer twee uurtjes eerder aan dan peter".