Het Echte Verhaal Van Peter Pan

het verleden van Peter pan

The Chainsmokers - paris
_____________________

Peter pan was als kind nooit gelukkig. Zijn moeder heeft hem verlaten en zijn vader hield niet van hem. Het was elke dag hard werken en thuis kreeg hij nooit wat te eten. Peter pan had jammer genoeg ook geen vrienden, hij had namelijk nooit de nieuwste schoenen of kleren, en nooit had hij leuk speelgoed waarmee hij kon opscheppen bij zijn klasgenoten.

Peter voelde zich vaak alleen en verlaten. Het enige wat hielp, waren sprookjes en mooie verhalen. Hij vondt ze zo mooi, dat hij op een gegeven moment in sprookjes ging geloven. Hij geloofte dat als je het hard genoeg wou, dat je dan kon vliegen, wensen en dat iedereen een gelukkig einde zou kunnen krijgen als je het maar geloofde.

Dus op een avond, diep in de nacht, sliep de kleine Peter in zijn bed gemaakt van stro, en droomde over een land waar alles mogelijk was. Maar wat hij nog niet door had, was dat terwijl hij sliep een schaduw in zijn kamer kwam. De schaduw pikte Peter van zijn bed af en vloog rustig boven de stille straten heen, onder de felle sterren. De schaduw ging hoger... en hoger... en hoger, totdat je een zwevend land zag. Dit was het land waar Peter elke nacht over droomde. Het land waarin hij alles kon doen, als je het maar geloofde. Peter pan creëerde met zijn droom en hart, Neverland...

***

Het kleine jongetje lag op een bed gemaakt van gras en blaadjes in een hut die helemaal gemaakt was van takken en grote bladeren. Buiten was het zonnig en de vogels floten een liedje. Hij werd rustig wakker en keek verward om zich heen. Waar ben ik? Dacht hij. Hij klom uit het bed, liep de hut uit en liep een stukje verder weg van de hut.

Het hutje zat op een strand, naast een bos dat achter de hut lag. Peter keek om zich heen en zag dat aan de overkant van het strand een grote waterval lag. Die waterval lijkt precies op de waterval in mijn dromen... nee, dat kan niet. Om er zeker van te zijn dat het niet het land was waar hij elke avond van droomde, liep hij naar het midden van het bos.

Peter heeft in zijn dromen zijn naam in de grootste boom, middenin het bos gehakt. Hij kwam aan in het midden van het bos en trefde precies dezelfde boom aan met zijn naam erin gegraveerd. Hoe is dit mogelijk? Kan het dat dit het land is die ik elke nacht droom? Is dit Neverland? Op dat moment kwam de schaduw te voorschijn. "Hallo Peter pan, herinner je je mij nog?", zei hij. Peter dacht even na. "Ja. Jij bent die ene schaduw die altijd in mijn dromen voorkomt. Hoe kan het dat ik hier ben? Ben ik nog steeds aan het dromen?". "Nee", zei de schaduw.

"Omdat je je altijd zo depressief voelde, maar toch geloofte in dit land, in sprookjes en magie, ben je op een gegeven moment zo erg in dit land gaan geloven, dat je dit land hebt gecreëerd met je hart". Hij kon het niet geloven. "Echt? Ben ik echt in Neverland?! Betekent dat dat ik ook kan vliegen?"

De schaduw knikte. Hij pakte Peter's hand en vloog omhoog. Hij liet Peter beetje bij beetje los en uiteindelijk vloog Hij vanzelf. Toen ze weer op de grond daalden, zei de schaduw dat als hij het geloofde, hij van alles kon laten gebeuren. Peter dacht aan een stuk taart en een tel later verscheen er een stuk taart op zijn hand. "Woow! Dit is zo cool!"

De schaduw keek hem ernstig aan. "Wat is er?", vroeg peter. De schaduw zei dat hij even met hem mee moest komen en ze vlogen naar een grot. In de grot zat een hele grote zandloper, waarin het zand helemaal aan de onderkant lag. "Wat doen we hier?" Vroeg Peter. De schaduw kwam naast hem zweven. "Als jij hier in Neverland wilt blijven, moet je deze zandloper omdraaien. Je zult dan nog 10 jaar ouder worden, en dan zal je voor een lange tijd niet meer jarig zijn.

Maar, elke spreuk komt met een prijs. Om voor altijd in dit prachtige land te kunnen blijven wonen, heb je de harten van jongetjes nodig die net als jij, zich verlaten en alleen voelen. Die jongetjes zullen dan naar jouw luisteren en ze zullen nooit meer van Neverland weg kunnen gaan". Peter keek bezorgt. Nooit meer hier weg, nooit meer terug naar... nou ja, waarnaartoe eigenlijk?.

"Ok. Ik zal er alles aan doen om hier te mogen blijven. Ik zal terug gaan naar het land en alleen voelende jongens meenemen. Ze zullen hier een thuis hebben". En Peter pan vloog samen met de schaduw, terug naar de stad om die jongetjes te gaan zoeken. De schaduw heeft hem een magische fluit gegeven. Als hij erop floot, werden de verlaten en alleen voelende jongetjes ernaartoe getrokken.

En zo deden ze dat elke dag. Ze brachten de jongetjes mee naar Neverland met een boot die Peter gewenst heeft, en de harten vuldde Neverland met magie waardoor peter voor altijd op Neverland kon blijven. 10 jaar later, toen hij 17 was, stopte hij met verouderen en waren er zo veel jongetjes, dat Peter extra kracht nodig had om Neverland en zijn magie onder controle te houden. En dat is wanneer ze achter het geheim van feeën stof kwamen.

***

Wordt vervolgd...
_______________________________________
Heey iedereen, ik wou even zeggen dat de eerste paar hoofdstukken kort zijn, maar je moet een beetje door lezen en ik beloof je dat het steeds spannender word!

XxloveRead;)