Napasigaw ako ng YES at niyakap si mom at dad. She's alive!
"Maraming salamat po!"
"But before kayong magsaya ay gusto ko sabihin na kahit successful ang operasyon nya ay nasa critical na condition parin nito, The bullet hit the side of her heart at nag-aalala ako na baka maapektuhan sya nito, pero ang mas nakakabahala ay gising sya sa buong operasyon kahit na binigyan na namin sya ng pampatulog. Kaya naman oobserbahan pa namin sya."
Umiyak ulit si mom at nag-pasalamat sa doktor.
"Can I see her doc?"
"Ofcourse"
Unang sumalubong saakin ang amoy ng gamot, I hate Hospitals. because it remind me of her in our childhood. She's always in the hospital kasi sakitin sya. kaya naman lagi akong nasa tabi nya tuwing nakikipag-laro sya sa labas ng mansion. I'm just looking at her while she's playing the mud.
Nakikita ko mula dito ang mga tubong nakakabit sa katawan nya, I hate seeing her like that. Where's my jolly and importunate rare? It's breaking my heart. Dapat ako nalang yung nandyan e.
Onti- Onti akong akong lumapit sakanya, Ayon sya nakabukas ang mga pagod nyang mga mata at nakatingin sa puting dingding.
"Rare"
Lumingon ito saakin ngunit nang titigan ko ang mga mata nito ay punong-puno ito ng emosyon halo-halo na para bang hindi mo maunawaan ang gusto nitong sabihin.
Kahit nahihirapan ay itinaas nya ang kanyang mga kamay upang abutin ako, Napaluha akong hinawakan ang mga yon. She tell before that "Spend your time with your love ones rover,without thereby you won't regret it in the end. And i wish that it was me." and she smiled genuinely.
"I'm so tired rover" Aniya nya na paos ang boses.
"Ssssh" I cried like a child who lost her mom in the mall. I kiss her palm over and over again, I miss her jolly personality who's always there for me to make me angry, to make me sad when I see her crying. I miss every part of her. I love her!
"Don't leave me baby, I promise. I really do. I will it up to you! Just don't fucking leave me, I'm scared" I saw her tears falling in her pale cheeks. I wipe it, It's hurts me for seeing her crying and I'am the reason why.
In her whole life didn't see that she's been attached by someone, maybe in the twin but they are excempted, She's always by my side when my day was bad, And believe me she will do anything to make me smile eventhough it will cause a lot pain to her,but she didn't care.
She Smiled, na nagpakaba saakin.
"It's so hurts. My body, my heart, anything in this body aches for so much pain and I couldn't endure it. This pain is killing me, It's killing me rover. I'm tired"
Bakit sya ganyan magsalita? Bakit feeling ko iiwan nya ko? so ganito pala yung mga sinasabi ko na iwan nya nako. Ganito pala yung pakiramdam?
"I'm sorry" I said. I know my sorry won't stop her pain. I'm such the pain in the Ass.
"I don't need it. Just leave me. Iwan mo nako, I fucking tired of bullshits drama! I don't need it. Just leave if you cannot return what I'm asking for you in the first place. Just leave me and never come back. I don't need you anymore. Turn your back on me. Doon ka naman magaling diba? Sige na. Umalis kana! Malaya kana. Bumalik kana sa Cassandra mo. I'm tired of waiting, I just want to sleep and never wake up again."
Para akong nabingi sa sinabi nito. HINDE! HINDE ako makakapayag!
Nagtiim-bagang ako.
Hinaplos ko ang kanyang buhok pero iniwas nya lang akong kanyang mukha.
I sigh and kiss her forehead.
"Mag pahinga kana. Kapag malakas kana saka tayo mag-uusap, bawal sayong mapagod."
Tumingin lang sya akin at hindi sumagot.
Fuck. Ganito pala ang pakiramdam ng parang walang kausap! Ngayon bumabalik sakin lahat.
"I love you baby. Don't leave me!"
Nanlaki ang mga mata nito at sumilay ang mga ngiti sa labi, How I love that bright smile? Alot.
I smile and give her a passionate kiss.
Ngunit bigla syang napahawak sa kanyang dibdib. Shit. Ito ba yung sinasabi ng doctor? Hinde pwede.
"Hey baby, are you okay?" Nag aalalang tanong ko dito.
Umiling lang ito at hindi alam kung saan ibabaling ang mga ulo.
I tried not to cry, but I can feel the hot liquid in my cheeks.
Isang malakas na sigaw galing mula sakanya at nawalan bigla ng malay, nakita ko sa monitor na bumababa ang kanyang heart rate.
Mabilis na nagsipuntahan ang mga doctor kay rare at nagsimulang I- pump ang puso nya.
"One, two, three, CLEAR!"
Isang nakakabinging mga sigawan at mga tarantang mga doctor at nurse pero ang mas nagparindi saakin at lalong kumabog ang mga dibdib ko ay ang tunog ng monitor.
Wala akong maramdaman sa sobrang dami kong nararamdaman ngayon.
Flat line.
YOU ARE READING
Twisted Paths (SMBB)
General FictionNot related by blood but he's my Big Brother Not related by anything But He is my Big Brother. He is my Everything but he decline it. He is my Life but he Refuse it. He is my Big Brother and I inlove with him.
Chapter 21 - Gone
Start from the beginning
