Code 365 Project Memory

Datum 27.1 : The Innocent Devil (Part I)

Wala palang alam huh. Sinasabi ko na nga ba.

I silently reached my hand towards the drawer near my bed as her back still faces me.

Well would you look at that. Mukhang kinailangan ko pang masaktan upang pumabor ang takbo ng sugal na ito saaming dalawa ni Stella.

With my slow and silent gesture I gazed through her as I held my obsidian caliber 45. Kusang kumawala ang ngiti saaking mga labi.

This accident isn't that bad, mukhang mas magiging madali ang aming trabaho ni Stella ngayon.

Stella's Point Of View

Pinagkumpol ko ang aking mga kamay at hinuli ang aking mainit na hininga upang magsilbing init sa maginaw na umaga ng siyudad ng London.

Kahit maginaw at maaga pa ay makikita mong unti-unti nang nagsisimula ang araw ng mga pangkaraniwang mamamayan sa nasabing lugar na ito.

Damang dama ko parin ang lamig na tumatagos saaking mga kamay kahit suot suot ko ang aking mga guwantes at balot na balot ng puting jacket ang aking buong katawan.

Kitang kita ko ang mga malalamig na usok na nagmumula sa bawat hininga ng taong aking madaanan habang binabaybay ang daan patungo sa ospital kung saan dinala si Vaughn ng lady driver ng kotseng kanyang sinalubong.

Iyan din ba ang epekto ng amnesia sakanya? Or talagang may nakain lang ang lalakeng 'yon.

Napabuntong hininga nalang ako at pinagmasdan ang isang malapad ngunit mababaw na hagdan patungo sa tarangkahan ng nasabing ospital.

Kinakailangan na naming makaalis ni Vaughn dito. Admiral Maris had sent us a report that the said target is on the move again towards Paris, France and nowhere to be found in London.

Napahakbang ang aking paa ngunit agad naman itong tumigil nang makarinig ako ng isang napakagandang tinig mula sa hindi kalayuan.

Napapikit ako nang kinalinga ng isang tunog ng malumanay na violin ang aking mga tainga. May kung anong pintig saaking puso ang aking nadama.

That song. It seemed so familiar. Saan ko ba narinig ang tinig na iyon?

Napalingon ako at natigilan just to find out that a young man wearing a simple yet ragged clothes, smoothly playing the said instrument mula sa hindi kalyuan.

People passing by near the hospital entrance then begin to crowd and surround in front of him, causing his face to be covered.

Napangiti lamang ako as I continued my way towards the hospital entrance.

Binaybay ko ang napaka busy na hallway as the nurses and the medical team's day had started.

Kahit medyo madilim-dilim pa sa labas ay hindi nakukulangan ang liwanang sa loob ng nasabing hospital. I took the stairs on the right wing pagkat people started to crowd while waiting for a vacant lift.

Wala pang 5 minuto ay nakarating na ako sa tarangkahan ng pinto ng silid ni Vaughn. Nasa tabi lang ito ng nasabing stairs at napaka accessible.

Walang ibang nakakakilala saamin dito kaya the Xavierheld had then approved our stay here but only for this day since Vaughn is speeding up his recovery.

Admiral is fully aware that like me, Vaughn is a full ANGEL and capable of recovering on a fast rate, that is why hindi kami maaring magtagal sa lugar na ito.

We have a fish to catch.

Mariin kong hinawakan ang malamig na door knob at agad na pumasok sa silid.

"Vaughn—"

Hindi ko na nagawa pang makapagsalita nang bumungad saaking paningin ang scenariong lubos na gumising saaking inaantok na malay.