Kanlı Zeytin

Kanlı Zeytin 14

Uzaklaşan bir teknenin içinde Tahir'i görmeye başladı. Tahir, amca amca diye sesleniyordu. Cemal yerinden kımıldamadan kendisine gelen bu naraları dinliyordu. Her bir nara bir balyoz gibi içini parçalıyordu. Hiçbir zaman kendisini bu kadar çaresiz hissetmemişti. 

Elini yüzüne götürerek yüzünü iki elinin arasına aldı. Çocuklar gibi bağıra çağıra ağlamak istiyordu. Bunu başaramasa da için için ağlamaya başladı. Ağladığını fark eden garson bir bardak su getirerek sessizce masaya bıraktı. 

Cemal bunu fark edince elinin tersi ile gözündeki yaşları silmeye başladı. Gözyaşlarının kimi tuzlu, kimi tatlı, kimi sıcak kimisi de ılıktı hiç biri birbirine benzemiyordu. 

Gözyaşlarının en sıcak olan kısmı da yüreğine damlıyordu. Damlalar dışarıdan bakan bir insan için ne kadarda aynı gözükseler de özlerinde çok farklıydılar.

Bir botanikçi çiçeğe uygulayacağı test için çiçek bahçesinden sadece bir tane çiçek kopararak kopardığına test yapar. Bu testin sonuçları bütün çiçekler için geçerli olur. Sonuç ne olursa olsun o bahçedeki çiçeklerin her biri diğerinden farklıdır. Ne kadar farklı olurlarsa olsunlar kaderleri bir biçilmiştir. Her bir çiçeğin güneşe bakış açısı farklıdır. Maalesef yapılan o test her biri içinde geçerli kılınmıştır.

Ormancı ağaç kesmek için ormana girdiğinde yaşlı olan ya da çok sık olan ağaçları kesmeye çalışır. Sanırım ağaçlar da insanlara baktığında çok farklılık görmüyorlardır. Ağacının dalını kıran bir çocuğu şikâyet etmek için 'Kıvırcık siyah saçlı, gözlüklü bir çocuk kırdı' diyemez. Ne söyler iste 'Minik bir insan evladı geldi sadece zevk için dalımı kırarak gitti.' diyebilir.

Cemal gözyaşlarını sildikten sonra masasına konan suyu içti. İçtiği çayın parasını masaya bırakarak masadan kalktı ama içinden eve gitmek gelmiyordu. Deniz kenarında dolaşmaya devam etti. 

Elleri cebinde, kafası önünde kulaklarında denizin dalga sesleriyle yüreği de gel git yaparak ağırlaşmış adımlarıyla denizin kenarında yürüdü durdu. 

Kafasındaki tek sorunu yoktu ama en önemli sorunun Tahir olduğu belliydi. Kafasında neler yapması gerektiğini planlamaya çalışsa da bunu pek başaramadı. Şöyle mi yapmalıyım yoksa böyle mi, yok yok o da olmaz. Bir türlü karar veremedi, veremiyordu. 

Kararsız kalmayı tercih etmese de tercih etmek zorunda olduğunu kabul ederek evin yolunu tuttu.