TÖRE SONUCU EVLİLİK

21. Bolum

Hayatta herkesin bir sınavı vardır derler.. Bazıları iyi bir sınavdan geçer bazıları ise karma karışık inişli çıkışlı bir hayat yaşar. Benimki 2. Olan yani karmasik ve inisli çıkışlı olan hayat. Aslında düşünüyorum da benim bu hayatta guldugum zamanlar mutlu oldugum zamanlar sayılıdır. Ama hani derler ya allah sevdigi kuluna dert verirmis. Bende bununla tatmin ediyorum kendimi. Ama kaynanamin o 2. Kadin demesiyle hala şoktan cikamamistim. Emirin sert ses tonuyla kendime geldim

"Sacmalama Anne. Böyle bisi olmucak."

"Allah allah ya nolsun oğul. Erkek cocuksuz mu kalsin aileniz asiretimiz."

"Ana bak cahil cahil konusup benim sinirlerimi bozma! Birdaha bizim cocugumuz olmucak diye bi kural mı var insanlar tek cocuklami sınırlandırılmış."

"Tabiki de oyle degil ama zaman kaybetmenin bi anlami yok emir. Sen ne diyorsun halil ağam."

"Ben karışmam ama en uygunu bencede budur."

Baran soze girdi

"Ya anne baba bencede abim haklı daha ilk çocuk bu."

"Sen ordan karisma baran."

Diye ekledi kaynanam. Ben bu durumda saf dışı olmuştum. Biride donup sen ne diyorsun senin dusuncelerin ne demiyordu bana etkisiz eleman gibi birseydim. Hatta kukla ne derlerse o oluyor nere yonlendirirlerse oraya gidiyordum. Ama bu konuda susmayacaktim.. Tavrımı koyackatim cunku bu önemli ve ciddi bir Mesele..

****

Güneşin ışınlarıyla açtım gözlerimi perdenin arasından gelen serinlikle kalkip pencereyi kapattim sonra yataga geri döndüm oturdum ve düşündüm. Dun olanlari. O konusmadan sonra hicbirsey demeden odama çıkmıştım. Gece gec saate kadar agladigimdan gozlerimde kizarmisti biraz. Nasil bir cehennemde oldugumu düşündüm. Bu lanet çukurdan bataktan nasil cikicam diye düşündüm. Hatta bir ara herseyin kabus olmasini diledim.. O sabaha uyandigimda annemin babamin bağırış sesleri yerine kahvaltida neselice gulusmelerini isterdim mesela. Iste bunlari dusundukce daha da eziliyordu yüreğim. Keşke keşkee dedim kendi kendime keşke bunlarin hepsi bir kabus olsaydi hamileligimi ogrendigim gun hariç tabiki. Bu konakta en mutlu oldugum gun o gündü zaten hamile oldugumu öğrendiğim gün.. Ama dünden sonra cehennem zehir oldu hersey bana cocugumun sevinci kursağımda kaldı.

"Ne zaman uyandın?"

Dedi emir. Yeni uyandigindan sesi bitkin cikiyordu..

"Şimdi"

"Iyi misin"

"Müthiş.. Harika hissediyorum hatta kalkıp cocuklar gibi yatakta hoplayasim var o derece mutlu ve enerjiğim yani(!)"

"Belli..Belli neyse hadi pijamalarini degistir gelde kahvaltiya inelim."

"Yemek istemiyorum. Sen in"

"Eda hadi yorma beni."

"Ya istemiyorum canım istemiyor. İştah kalmadı."

"Kendin icin olmasa bile bebegimiz icin yemek zorundasın. Bak uzulur sonra. Annem yemek yemedigine gore ters giden seyler var der anlar"

"Suan anlamiyomu sence.. Ah emir ah. Sen in ben inmiycem. Daha fazlada ısrar etme."

"Bak eda öyle bisi olmucak tamam mı ben tek bir Karım var oda sensin. Annem konussun kendi kendine takma sen onu bosver. Hadi gel simdi inelim nolur Kızımız için"

Kızımız icin deyince dayanamadim ve inmeye karar verdim kalkip ustume duzgun birşeyler giydim ve aşağıya indik kahvaltı masasinda sadece baran vardi emir ve bende masaya gectik emir meryem ablaya sunlari soledi