Tesadüf Serisi 1: TESADÜFI SEYLER

12. Bölüm: Teklif

Bu bölüm sadece Arya ve Beren arasinda geciyor :)))

Konuyla ilgili yorumlarinizi bekliyorum, lütfen kisisel görüslerinizi bildirin.

Multimedya: Arya

    Güzel bir yemegin ardindan dus aldim. Üzerime ne giyecegimi secmek icin fazlasiyla kafa yormam gerekti. Halbuki ben normalde boyle günlerde bi jeans, salas bi tisört ve rahat ceketlerimden birini tercih ederdim. Bugünün de diger günlerden fazla bir farki yoktu ki. Tek fark yanimda Beren'le birlikte disari cikiyor olmamdi. Denedigim onlarca kiyafetin ardindan yine en basta gözüme kestirdigim jeans ve beyaz tsirtümü giyindim. Üzerine de gri ceketi aldim birde sapka ekleyince olmustu iste.

    Asi saclarim yine tam bir zamam kaybiydi.

    "Bugün icinde hazir olabilecegine emin misin?"

    Beren cati katimin merdivenlerini cikarken bana söyleniyordu.

    "Seslenmeden genc bir kizin odasina girilmez. Sana bu ögretilmedi mi? Belki de uygunsuz bir halde olabilirdim."

    "Bende bu umutla gelmistim ama sans iste."

    Ben sinirle kaslarimi catinca devam etti. "Saka saka. Candan abla senin müsait oldugunu söyledi, bende ona güvenerek geldim."

    "Her neyse, ben hazirim. Cikabiliriz."

    Beren önden ben de hemen arkasindan merdivenleri indik. Bugün farkli geldi gözüme. Sanki bütün duvarlarini yikmis gibiydi. Yani, o her zaman görmeye aliskin oldugum Beren gibi degildi.

    "Bob, hadi gidelim." Beren, arabanin kapisini acttiginda köpek hemen arkaya atladi. "Arabaya binmiyor musun, yoksa arkada köpegimle mi gelmek isterdin?"

    "Hic gelmesem daha iyi olurdu."

    "Acikcasi bu, Candan ablayi cok üzer. Onu hayal kirikligina ugratmak istemezsin, öyle degil mi?"

    Neden bay Kazanova'nin dogru kelimeleri söylemesini beklemistim ki? "Pekala." Benim tarafimdaki kapiyi tutarak binmeme yardim etti. "Ama düzenbazlik yok."

    Surat ifadesi son derece masumdu. "Kiriyorsun beni."

    Vapura binmek icin iskeleye gidiyorduk. Pencereden disari baktim, cami actim ve ikimizin de ceketlerimizin üzerimizde olmamasina ragmen denizden esen rüzgari iceri davet ettim. Günes tepeden gülümsüyordu.

    Vapura bindik. Adaya dogru gidiyorduk. Beren yol boyunca tek kelime bile etmedi, bana geride biraktigimiz sehri izleme firsati veriyordu, ben de hepsini zihnimde biriktiriyordum.

    "Güzel manzara, degil mi? Burdan hic bikmadim."

    "Deniz ve vapurlar bana New York'u hatirlatti. Ve ne kadar özledigimi."

    "Dönmek icin sabirsizlaniyorsun, degil mi?"

    "Henüz degil. Daha yasamam gereken seyler var. Görmem gereken yerler, tadina varmam gereken lezzetler var."

    "Umarim uzun süre buralarda olursun."

    Cevap vermek yerine sadece omuzlari kaldirdim.

    "Ailen nerede Beren? Evine senden baska kimsenin girip ciktigini görmedim."

    "Babam cok yogun bir is adami. Zaten beraber yasamiyoruz. Onun kendine ait baska bir evi var."