Tesadüf Serisi 1: TESADÜFI SEYLER

3. Bölüm: Istedigim sey

   Yüzündeki dost canlisi ifade geri gelmeden bir an önce, gözlerinde beliren o pariltiyi kacirmadim. "Hayran kulübümden biri olmadigina göre, baska seylerden konusabiliriz." dedi Beren. "Belki daha güvenli konudan. Seni Istanbul'a getiren nedir?"

   Bunca yillik hayat tecrübem onu tamamen görmezden gelmeme engel oluyor. Fakat yine de öylece, calkantili gökyüzünden veya yaninda oturdugum kisiden habersiz, keyifli bir sekilde uyuyor olabilmeyi isterdim.

   "Ögrenci degisim programi." ve iki hafta gecikmistim. Gecen ay gitmem gerekirken ben bunun yerine orkestra kampini terih etmistim. Simdi okul acilmadan sadece bir kac gün önce oraya varabilecektim.

   Bir baska hava bosluguna girince aniden sarsildim.

   "Yani ailen senin kendi ülkende olmani istedi."

   "Aslinda bu benim kendi tercihimdi. Abim Ayaz, son sinifta buraya gelmisti ve ben de ayni seyi yapmayi istedim. Onun gittigi her yeri görmek istiyorum." Sirt cantamda, bir ask romani ve Seventeen dergisi arasina sikistirdigim seyahat günlügü aklima geldi. Ucagin ön kismina, New York konservatuar'ina girdigim zaman kullanacagim Ayaz'in kemanini yerlestirmistim. Iki dönem boyunca Istanbul'da kalacak, sonra New York'a geri dönecek ve sinifimla birlikte mezun olacaktim. Cok uzun zaman olmustu son gelisimden beri. Neredeyse kücük bir cocuktum. Karsilasacagim bu kültür aslinda bana yabanci sayilirdi. Bunun tadini cikarmak, annemle babama hediyelik esya almak ve hayatimi tamamen degistirmek icin yeterli zamandi bu.

   Beren, dirsegini benim kol dayama yerime koydu ve bana dogru egildi. "Abin icin üzgünüm." dedi

   "Ayaz'i nereden biliyorsun?"

   "Ona olanlar medyanin faylasiyla dikkatini cekmisti.Bu olanlar senin ve ailen icin cok zor olmali."

   "Tesekkür ederim," dedim sonunda "Hayat bazen zor olabilir. Gercek dünyada."

   Dudaklarini yavasca aralayarak gülümsedi. "Sana kücük bir tavsiye vereyim. Eger Istanbul'da yasayacaksan insanlarla olan iliskilerini biraz tazelemek isteyebilirsin. Kaba tutumun ve asik suratin pek de hos karsilanmayabilir." Beren, gözlerini yüzümde yavasca gezdirdi. "Bu bakislar oldukca sert gelebilir."

   Bu cocuk adeta gercek ötesiydi. "Bu gercekten de genc kizlarin üzerinde ise yariyor mu?"

   "Evet." Bunu düsünürken cenesini kasidi. "Evet, ise yariyor."

   Ihtiyatla bogazimi temizledim ve tirnaklarima baktim. "Bende kesinlikle herhangi bir etkisi olmadi."

   "Ilginc. Sanirim herseyin bir ilki vardir." Omzunu silkti. "Yani yanimda oturmak umurunda degil. Imzali fotografimi da istemiyorsun." dedi gülerek ve ekledi.

   "Istedigin nedir, Arya Önal?"

   Biraz huzur. Biraz sifa.

   Abimin Istanbul'unu bulmak istiyorum. Onu besteleyebilmek icin istiyordum bunu.

   Ve kalbimi geri istiyordum.

   "Ancak buldugumda ne oldugunu anlayacagim." Beren'in omzunun üzerinden karanlik gökyüzüne baktim. "Ya da o beni buldugunda."