The same pain // Niall Horan ✔️

57

p.o.v Liam

Ik rende door de hal van het ziekenhuis. Zou Bente naar buiten zijn gegaan? Ik vraag wel bij de balie of ze een huilend meisje hebben gezien. Dat moet wel opvallen toch? Ik liep er naar toe. 'Kan ik je helpen?' Zei de vrouw bij de balie. 'Heeft u misschien een huilend meisje weg zien rennen? Ze is-' Ze onderbrak me gelijk. 'Sorry, ik zit hier pas net, ik heb nog niks gezien.' Verontschuldigde ze zich. Ik knikte en rende het ziekenhuis uit. Ik wil niet dat Bente alleen weg gaat... Ze kent het hier helemaal niet en het is al pikken donker.

Ik zag haar al. Ze zat op een bankje langs de weg vlakbij het ziekenhuis. Ik liep naar haar toe en legde mijn handen op haar schouders. Ze schokte een beetje van schrik en keek me aan. 'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken.' Zei ik zacht. 'Ik wil even alleen zijn.' Mompelde ze. 'Bente, het is harstikke koud... Kom naar binnen alsjeblieft. Louis zegt maar wat.' Ik ging naast haar zitten op het bankje en sloeg mijn arm om haar heen. 'Nee, hij heeft gelijk.' Fluisterde ze. 'Natuurlijk niet! Hij had nooit zo tegen je moeten schreeuwen.' Probeerde ik haar gerust te stellen.  'Dat misschien niet, maar buiten de manier waarop hij het zei had hij toch echt gelijk. Ik bedoel het alleen niet zo... Ik hou gewoon zoveel van Niall, maar echt op een heel andere manier dan dat ik van jou hou. Gewoon een beetje als mijn broertje...' Zei Bente. 'Dat weet ik toch, en dat weet Harry ook. Zelfs Zayn had dat al door ook al kende hij je nog niet echt.' Zei ik en ik trok mijn vestje uit. Ik sloeg het om haar heen en trok haar tegen me aan. 'Maar... Moet ik er mee stoppen?' Vroeg ze aan me. 'Met van Niall houden en hem proberen te beschermen? Wat denk je zelf, Bente?' Vroeg ik terwijl ik door haar haar aaide. Ze grinnikte. Ik voelde een druppeltje op mijn neus gevolgd door steeds meer. Bente ging rechtop zitten. 'Misschien moeten we dan maar gaan, het gaat regenen.' Zei ze. Ik knikte. We gingen staan. Ik keek haar een streelde haar gezicht. Ze glimlachte naar de grond. Dit is misschien cliché, maar iedereen wil toch een kus in de regen me die speciale persoon? Die schijnen perfect te zijn. Ik tilde haar kin voorzichtig op met mijn vinger en ze glimlachte naar me. Ik kwam dichterbij haar met mijn hoofd en begon haar te zoenen. Ja.. het is perfect.

p.o.v Harry

'Zayn, misschien moeten we even kijken waar Louis is... Dadelijk doet hij iets doms.' Stelde ik voor. 'Vindt je dat goed Niall?' Vroeg Zayn. 'Jullie komen daarna nog wel terug toch?' Vroeg hij. 'Tuurlijk.' Zei ik.

Zayn en ik liepen naar de gang. 'Misschien moeten we hem eerst gewoon even bellen.' Stelde Zayn voor. Ik knikte. Hij belde hem maar Louis nam natuurlijk niet op. 'Ik loop wel even naar het hotel, kijk jij maar rond het ziekenhuis.' Zei hij. Hij liep weg. Ik zocht eerst even het ziekenhuis door. Het was alsof ik wist waar hij zat want ik vond hem gelijk. Ik stuurde snel Zayn een berichtje dat ik hem al had gevonden. Ik liep naar hem toe. Hij zat gewoon op de grond tegen de muur aan. Ik ging naast hem zitten. 'En waar sloeg dat op?' Vroeg ik aan hem. 'Dat hoorde je toch?' Zei hij bot. 'Louis, wat zit je dwars?' Vroeg ik aan hem. 'Niks! Ik irriteer me gewoon aan haar!' Riep hij. 'Dat kan... Maar normaal zou je nooit gelijk zo reageren.' Mompelde ik. 'Ik irriteer me gewoon aan alles oké.... Ik ben een beetje gestrest. Het begon met Eleanor, ik weet niet eens of ze nog wel met me wil trouwen-' Ik onderbrak hem gelijk. 'Wow, en waarom?' Vroeg ik verbaast. 'Geen idee... Dat gevoel heb ik gewoon.' Zei hij zacht. 'Maak je daar maar niet druk om, ik weet zeker dat ze het nog wil. En verder?' Vroeg ik. 'Nou.. toen kwam dat met Niall en ik denk dat ik dat er gewoon niet bij kon hebben. En daarbij geef ik veel om Niall en wil ik niet dat iemand hem pijn doet door hem valse hoop te geven... Ik bedoel, het is duidelijk dat hij Bente leuk vindt.' Zei hij. 'Bente doet hem geen pijn... En ze doet dit ook omdat ze om hem geeft, en jij ook dus kunnen jullie het niet gewoon bij leggen?' Vroeg ik hopend. 'Ja... Ik denk het.' Antwoorde hij. Ik zuchtte van opluchting. Gelukkig blijft hij niet koppig...

p.o.v Bente

We liepen Niall's kamer weer in. Hij lag te slapen. 'Maak hem maar wakker.' Zei Maura. Ik knikte en liep naar Niall toe. Ik schudde zachtjes aan hem en hij werd wakker. 'Ik ben er weer.' Zei ik een beetje ongemakkelijk. 'Blijf je nou hier vanavond?' Vroeg hij slaperig. Ik schudde mijn hoofd. 'Oh...' Zei hij alleen maar. 'Louis heeft toch wel een beetje gelijk Niall, je redt het ook prima zonder mij.' Zei ik. 'Hij heeft geen gelijk... Ik kan helemaal niet zonder je, jij wel zonder mij dan?' Vroeg hij een beetje triest. 'Nee tuurlijk niet, maar wel voor een nachtje. Ik ben hier morgen ochtend weer.' Hij knikte, maar hij was het er zeker weten niet mee eens. Ik aaide door zijn haar.

De deur ging open en Harry, Zayn en Louis kwamen binnen. Louis liep naar me toe. Hij deed zijn mond open om iets te zeggen maar ik onderbrak hem. 'Voor dat je sorry gaat zeggen, dat hoeft niet. Je hebt gelijk.' Zei ik bijna huilend. Ik weet niet eens waarom ik moest huilen. 'Dan wil ik wel graag sorry zeggen voor de manier waarop ik het zei, dus sorry.' Zei hij. 'Dat is je vergeven hoor.' Zei ik met een klein glimlachje. Hij knikte. Daarna liep hij naar Niall. 'Het spijt me dat ik dat zei toen jij er bij zat, ik wilde niet dat Bente je pijn zou doen, maar nu heb ik het zelf al gedaan.' Zei hij. Ik begon nu echt te huilen. 'Wat is er Bente?' Vroeg Niall. 'Ik heb geen idee...' Antwoorde ik. 'Louis het is al goed.' Zei Niall tegen Louis. Hij maakte een gebaar met zijn hand dat ik moest komen. Ik liep naar hem toe en hij opende zijn armen. Ik ging op zijn borst liggen en hij sloeg zijn armen om me heen. 'Niet huilen, ik kan je toch niet laten gaan als ik weet dat je verdrietig bent.' Zei hij lief. 'Ben ik niet.' Fluisterde ik. 'Maar waarom huil je dan?' Vroeg hij. 'Omdat... ik weet het eigenlijk echt niet.' Antwoorde ik. Hij hield me dichter tegen hem aan.

Na een paar minuten voelde ik dat zijn grip losser werd. 'Ga maar lekker slapen Niall, ik zie je morgen.' Fluisterde ik. Ik gaf hem een kus op zijn hoofd en toen gingen we allemaal weg.

4 dagen later

p.o.v Niall

'Mag ik nu weg alsjeblieft? Ik ben beter!' Riep ik. 'Nou... beter is een groot woord Niall, je valt de hele tijd in slaap...' Zei Harry tegen me. 'Dus? Dat kan ik toch ook thuis doen!' Riep ik geïrriteerd. Ik ging recht op zitten. 'Niall doe nou even rustig, de dokter komt zo.' Zei Bente. Ik zuchtte. 'Hij hoeft niet te komen. Er valt niks te zien, al sinds 2 dagen is mijn antwoord: 'Ja het gaat goed, alleen ben ik heel moe.' Dat is het...' Zei ik terwijl ik uit bed ging. 'Niall blijf liggen.' Zei Harry terwijl hij me terug trok in het bed. Ik rolde met mijn ogen maar ging weer liggen. 'Ik ben blij dat het zo goed met je gaat dat je hier weg wil.' Zei de dokter terwijl hij de kamer binnen liep. 'Geweldig...' Zei ik sarcastisch. 'Nog 2 nachtjes slapen dan mag je naar huis.' Zei hij alsof ik 5 was. Hij kwam naar me toe en deed zijn 'gebruikelijke testjes' en keek me daarna met een bezorgd gezicht aan, waarvan ik gelijk schrok. 'Wat is er?' Vroeg ik. 'Nou.. Niks. Dat is het probleem. We kunnen eigenlijk niks vinden, en bij iedere andere patiënt die zoiets heeft gehad was precies het zelfde. Of ze werden na een paar dagen weer wakker, of ze raakte in coma en stierven na een tijdje. Maar als we niks kunnen vinden binnen deze dagen mag je gewoon weg en laten we je met rust.' Zei hij. Ik schrok hier van... Ik had net zo goed dood kunnen zijn! Ik heb zoveel geluk gehad...

p.o.v Bente

De dokter was weg en Niall staarde naar de muur. Ik ging op zijn bed zitten. 'Wat is er?' Vroeg ik aan hem terwijl ik mijn arm om hem heen sloeg. 'Ik had dood kunnen zijn... Al een paar keer.' Zei hij. Hij stond op het punt om in tranen uit te barsten. Maura gebaarde naar de rest dat ze weg moesten gaan en ze liepen dan ook de kamer uit. 'Maar dat is niet gebeurd..' Zei ik. 'Weet ik, maar die andere mensen die dood zijn gegaan... Waarom zij wel, maar ik niet?' Vroeg hij. Hij wreef in zijn ogen. 'Dat is vreselijk Niall... En daar heb ik ook geen antwoord op.' Zei ik zuchtend. 'Is het God? Want als dat zo is dan snap ik hem niet.' Mompelde hij. 'Daar zijn onze meningen verschillend over maar als jij denkt dat dat de reden is mag dat.' Zei ik met een glimlachje. Hij knikte. 'Ik denk dat jij gewoon geluk hebt gehad.' Zei ik. Hij zuchtte. 'Ik denk dat je gelijk hebt.' Zei hij.

2 dagen later

p.o.v Niall

Ik zat op de rand van mijn bed, eindelijk mocht ik naar huis... Ik ga eerst nog een paar dagen naar mijn huis in Ierland en daarna gewoon weer naar Londen. Volgende week gaat Louis trouwen en daar wil ik echt heel graag heen! 'Kom je Niall?' Vroeg mijn moeder. Ik knikte met een glimlach en stond op van mijn bed. 'Gaat het?' Vroeg Bente. 'Ja het gaat goed... Het gaat heel erg goed!' Ze sloeg een arm om me heen en we liepen de kamer uit. We meldde me af bij de balie en liepen het ziekenhuis uit.

Hey!!!! Ik vind het niet zo'n geweldig hoofdstuk... Ik heb het ook nog niet nagekeken, dus sorry als sommige dingen niet kloppen maar ik wilde graag vanavond updaten :)

dedication is voor mijn schatje @NiallKiwi omdat we zo'n leuk telefoon gesprek hadden net!

Please comment/vote! love u xxx Nadia